Μπέκαμ, φτασμένος, πλούσιος και μεγάλη ψυχή

Από τον Όθωνα Ορφανό

Χρειάζεται άλλα 5 εκατ. ευρώ ένας ποδοσφαιριστής όπως ο Μπέκαμ; Πιθανώς. Αν δούμε την ποδοσφαιρική καριέρα όπως π.χ. του Ριβάλντο ο οποίος μεγάλωσε στις φαβέλες της Βραζιλίας και συνεχίζει ακόμη στα -άντα του σε ψιλοάγνωστες (πλην φραγκάτες) ομάδες της Ασίας, της Αφρικής και της Ν. Αμερικής να βγάζει καλά λεφτά πουλώντας όνομα και ιστορία, τότε ναι, η «αρπαχτή» είναι μέσα στο παιχνίδι. Όταν τα ένσημα για την ποδοσφαιρική σύνταξη είναι το ζητούμενο, ο ήρωας απομυθοποιείται στα μάτια αυτουνού που ξέρει από τόπι. Όταν τα εν λόγω

ένσημα είναι για να τραφεί ένας μύθος μέσω μιας καλής πράξης απέναντι σε παιδιά, τότε ο (ποδοσφαιρικός) μύθος μεγαλώνει στα μάτια όλων. Υπήρξε ο Μπέκαμ πιο παιχταράς από τον Ρίμπο; Σε καμία περίπτωση. Ο πρώτος έγινε αστέρι για τις σέντρες και τα φάουλ του («bent it like Beckham»), ο δεύτερος γιατί μιλούσε στην μπάλα (και αυτή τον άκουγε προσεκτικά). Ο πρώτος έγινε όμως αστέρι και για το lifestyle του. Όποιο κι αν ήταν αυτό. Και τελευταίως για την μεγάλη ψυχή του.

Θα πει κανείς, και ο Ριβάλντο έχει δώσει χρήματα για κάποια ιδρύματα στη Βραζιλία, όμως εκεί που έφαγε φαΐ με χρυσά πιρούνια, στην Ευρώπη δηλαδή, φέρθηκε σαν φθηνοτουρίστας που παραγγέλνει μια χωριάτικη σαλάτα στο εστιατόριο του Hilton, την τρώει λαίμαργα και σκουπίζει το λάδι στο τέλος με το τελευταίο κομμάτι ψωμιού. Απ’ την άλλη, ο Μπέκαμ που ξέρει προφανώς από μάρκετιγκ, γνωρίζει καλύτερα ότι η ποδοσφαιρική πένα της ιστορίας βουτιέται σε μελάνι ευρωπαϊκό, εκεί δηλαδή όπου έχουν μαζευτεί όλα τα «διαμάντια» της στρογγυλής θεάς. Εννοείται βέβαια ότι στο τέλος της καριέρας τους και οι δύο θα αράξουν στις χλιδάτες πολυθρόνες τους και δεν θα έχουν ανάγκη κανένα, γιατί θα έχουν α) μείνει στην ιστορία, β) λεφτά για να θρέψουν και τα τρισέγγονά τους και γ) δεκάδες ιστορίες να πουν για την ποδοσφαιρική τους καριέρα.

Αν ο Μπέκαμ όμως με τα 5 εκατ. ευρώ έκανε έστω και ένα άτυχο παιδί να αισθανθεί καλύτερα, πιο χορτάτο, πιο χαρούμενο, πιο μορφωμένο, σε μια ευρωπαϊκή πόλη όπως το Παρίσι όπου οι κοινωνικές αντιθέσεις είναι τουλάχιστον εξόφθαλμες, τότε αξίζει το χειροκρότημά μας.

Ο δήμαρχος του Παρισιού Μπερτράν Ντελανοέ εξήρε την απόφαση του Μπέκαμ να δωρίσει τον μισθό του από την PSG σε τοπικές φιλανθρωπικές οργανώσεις για τα παιδιά και είπε ότι ο άσος του ποδοσφαίρου θα αποτελεί ένα θετικό πρότυπο για τα παιδιά στις φτωχές συνοικίες του Παρισιού όπου διαμένουν πολλοί μετανάστες, λέγοντας: «Το ποδόσφαιρο είναι ένα εξαιρετικό άθλημα για την εργαζόμενη τάξη, δεν είναι ένα παιχνίδι για τους σνομπ, απευθύνεται σε ολόκληρο τον πληθυσμό και ειδικά στα παιδιά στα προάστια». Ο Ντελανοέ σε μια στιγμή υπερβολής και μαρκετινίστικης ντρίπλας είπε ότι ο διάσημος ποδοσφαιριστής θα συγκαταλέγεται πλέον στα τουριστικά αξιοθέατα της πόλης μαζί με τον Πύργο του Άιφελ και την Παναγία των Παρισίων.

Το «αξιοθέατο Μπέκαμ» όμως δεν ξεχνάει τις παλιές καλές αγάπες, δηλώνοντας ότι νιώθει τυχερός που σε αυτήν την ηλικία τον ήθελαν αρκετές ομάδες και τονίζοντας ότι δεν επέστρεψε στην Αγγλία διότι δεν θέλει να παίξει σε άλλο σύλλογο εκτός της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, όπου έκανε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα.

Ήδη, στην ιστοσελίδα της παριζιάνικης ομάδας τα μπλουζάκια του Μπέκαμ πωλούνται έναντι 100 ευρώ έκαστο και οι αναλυτές εκτιμούν ότι μόνο από τις πωλήσεις τους θα συγκεντρωθούν 17 εκατομμύρια ευρώ. Θα δωρίσει λοιπόν η Παρί από αυτά τα χρήματα έστω κι ένα ευρώ σε ένα φτωχό της φίλαθλο, να συμπληρώσει ο ίδιος τα υπόλοιπα για να αγοράσει εισιτήριο, ώστε να δει ζωντανά τον «Μπεκς» με τη μπλε φανέλα; Χλωμό…