Άσμουσεν: Συμφέρει η επιμήκυνση για την Ελλάδα

Επίσης σε ερώτηση της ολλανδόφωνης εφημερίδας του Βελγίου «De Tijd», για το  «εάν η Ευρώπη θα δώσει το πράσινο φως, για επιμήκυνση δύο ετών όπως ζητάει η Ελλάδα για να φέρει το δημόσιο έλλειμμά της σε επίπεδα κάτω του 3%, με τις περισσότερες χώρες της Ευρωζώνης όμως να είναι επιφυλακτικές διότι η Ελλάδα

θα χρειασθεί περισσότερο δανεισμό», ο Ασμουσεν αναφέρει:

«Αυτή τη στιγμή ολοκληρώνουμε την αποτίμηση του ελληνικού προγράμματος. Δεν επιθυμώ να εικοτολογήσω επί του αιτήματος για χορήγηση επιμήκυνσης δύο ετών. Μια τέτοια επιμήκυνση θα μπορούσε να αποτελέσει τμήμα ενός συνολικού πακέτου μέτρων. Κάτι τέτοιο είναι όμως δυνατό εάν οι υπόλοιπες 16 χώρες της ευρωζώνης και το ΔΝΤ δώσουν την συγκατάθεσή τους για να υπάρξει επιπλέον χρηματοδότηση. Η ΕΚΤ δεν μπορεί να δώσει παρεπόμενη χρηματοδότηση διότι θα πρόκειται για μια νομισματική χρηματοδότηση. Είναι επιθυμητό η Ελλάδα να παραμείνει στην ευρωζώνη. Εάν κάτι τέτοιο απαιτεί επιπλέον βοήθεια για ένα ή δύο χρόνια, το κόστος θα είναι τελικά κατά πολύ χαμηλότερο από το κόστος από μια έξοδο της Ελλάδας ή μια στάση πληρωμών».

«Το ελληνικό χρέος θα αυξηθεί το 2013 στα 189% του ΑΕΠ και θα έχει ξεπεράσει τον στόχο του 120% το 2010… και μία δεύτερη αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους φαίνεται αναπόφευκτη» ήταν η επόμενη ερώτηση που αφορούσε την Ελλάδα με τον κ. Ασμουσεν να απαντά ότι «πράγματι η κατάσταση του ελληνικού χρέους έχει επιδεινωθεί από την αναδιάρθρωση του Μαρτίου. Αυτό αποτελεί συνέπεια των χαμηλότερων του αναμενομένου εσόδων από τις ιδιωτικοποιήσεις, της χαμηλότερης από το αναμενόμενο οικονομικής ανάπτυξης και της πιθανής μετάθεσης των δημοσιονομικών στόχων κατά δύο χρόνια.

Σύμφωνα με τους υπολογισμούς της ΕΚΤ, σε περίπτωση που η τρέχουσα πολιτική δεν μεταβληθεί, το ελληνικό χρέος θα ισοδυναμεί με κάτι παραπάνω από το 140% του ΑΕΠ το 2020. Τις επόμενες μέρες πρέπει να φτάσουμε σε μια συμφωνία για επιπρόσθετα ελληνικά μέτρα και συμπληρωματική βοήθεια από την πλευρά των άλλων χωρών της Ευρωζώνης προκειμένου το ελληνικό χρέος να καταστεί βιώσιμο».

Στην ερώτηση «τι είδους μέτρα είναι δυνατά;» ο Ασμουσεν απάντησε: «Η εντύπωση που έχω αποκομίσει είναι ότι η προθυμία των κρατών μελών για μια νέα αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους είναι εξαιρετικά μικρή. Ως εκ τούτου, πρέπει να εξετάσουμε ένα φάσμα επιλογών, όπως η εθελοντική επαναγορά του χρέους ή η μείωση των επιτοκίων των δανείων. Μπορούμε επίσης να ζητήσουμε από την Ελλάδα να επιδιώξει να πετύχει ένα υψηλότερο πρωτογενές πλεόνασμα στον προϋπολογισμό».