Αντιεξουσιαστές εναντίον Πυρήνων

Ο ιδιότυπος αυτός «πόλεμος» γίνεται μέσω ανακοινώσεων και επιστολών στο διαδίκτυο, φέρνοντας αντιμέτωπους από τη μία τους κρατούμενους του «πυρήνα φυλακής» της Συνωμοσίας και από την άλλη τους αναρχικούς που έχουν συλληφθεί και κατηγορούνται για ληστείες, όπως στο Βελβεντό και στην Πάρο. Σε βάρος των Πυρήνων η άλλη πλευρά εκτοξεύει κατηγορίες για «πρακτικές εξουσιαστών» και «μαφιόζικου χαρακτήρα εκβιασμούς».

Στην κόντρα αναφέρεται η εφημερίδα Έθνος, σύμφωνα με δημοσίευμα της οποίας πριν από μερικές μέρες, υπήρξε ξυλοδαρμός του Γιάννη Ναξάκη, που μαζί με τέσσερα ακόμη άτομα

είχε συλληφθεί τον Απρίλιο του 2013 στην περιοχή της Νέας Φιλαδέλφειας για ληστείες που σχετίζονταν με το αντάρτικο πόλης. Ο Ναξάκης ξυλοκοπήθηκε άγρια στις 5 Ιανουαρίου 2014 έξω από την Α’ Πτέρυγα, σε ενέδρα που συμμετείχαν τουλάχιστον 5 μέλη της Συνωμοσίας, τα οποία μάλιστα κρατούσαν παλούκια!

Την είδηση «μετέδωσαν» 10 αναρχικοί που επίσης κατηγορούνται για συμμετοχή στην οργάνωση – εκτός από έναν που κατηγορείται για ληστεία στη Θεσσαλονίκη. Από την επίθεση, ο Ναξάκης μεταφέρθηκε με σπασμένο χέρι και πόδι στο νοσοκομείο της φυλακής.

Βάσει των καταγγελιών, τα καταδικασμένα μέλη της «Συνωμοσίας» «λύνουν και δένουν» στην Α’ Πτέρυγα του Κορυδαλλού και πως έχουν καταφέρει να αποκτήσουν τέτοια δύναμη, που οι υπόλοιποι κρατούμενοι τους φοβούνται.

Στη σκληρή ομάδα «τοποθετούνται» τα αδέρφια Τσάκαλου και Νικολόπουλου, ο Νταμιάνο Μπολάνο, όπως και η Όλγα Οικονομίδου.

Αφορμή για τη διαμάχη ήταν ένα κείμενο που είχε υπογράψει ο Γεράσιμος Τσάκαλος τον Ιούλιο του 2013 μετά τη σύλληψη των εμπλεκομένων στη ληστεία του Βελβεντού. Ο Τσάκαλος επέρριπτε ευθύνες στους συλληφθέντες, αφού, όπως ανέφερε, δεν κατέστρεψαν τις πλαστές ταυτότητες που είχε εκδώσει ο ίδιος, με αποτέλεσμα να βρεθούν κατά τον έλεγχο της Αντιτρομοκρατικής και ο ίδιος να «φορτωθεί» ακόμη μία κατηγορία και να μην αποφυλακιστεί λόγω παρέλευσης του 18μήνου.

Η απάντηση ήρθε τον Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου «διά χειρός» Γ. Μιχαηλίδη και Δ. Πολίτη, οι οποίοι έγραψαν ότι «την πλαστή ταυτότητα δεν την κρατούσαμε για μουσειακούς λόγους, αλλά γιατί τη θεωρούσαμε ακόμα χρήσιμη. Σοβαρό λάθος μας, που διαπράξαμε όμως, ακριβώς επειδή διατηρούσαμε συντροφικές σχέσεις με μέλη της Σπφ, και επειδή θεωρούσαμε ακόμα πιθανό να βγει απ’ τη φυλακή», σημειώνοντας πάντως ότι «είναι δύσκολο να αντισταθείς στη φυσική παρόρμηση να απαντήσεις στην ύπουλη απαξίωση με τρόπους αναντίστοιχους των ιδανικών μας».