ΑΝΔΡΕΑΣ ΤΥΡΟΣ

O Nτρογκμπά στις Κάννες

Δεν πέρασαν παρά τρία μόλις χρόνια από τον θρίαμβο του Καντονά κι ένας άλλος ποδοσφαιριστής επισκέπτεται τις Κάννες. Τέσσερις μέρες τώρα, καθώς βρέχει ασταμάτητα, θυμίζουν περισσότερο το Λονδίνο… ή μήπως, το Μάντσεστερ όπου λατρεύτηκε ως ήρωας και σύγχρονος ημίθεος ο Γάλλος επιθετικός;

Στην κοινωνική σάτιρα του Κεν Λόουτς «Αναζητώντας τον Ερίκ», ο πρωταγωνιστής, κάποιος μεσόκοπος που χάνει το έδαφος κάτω από τα πόδια του, ξανακερδίζει την χαμένη του αξιοπρέπεια, την αυτοπεποίθηση και τη γυναίκα του, χάρη στη στήριξη που του παρέχει το φάντασμα του Καντονά.

Ο Κεν Λόουτς, βραβευμένος το 2006 με τον Χρυσό Φοίνικα («Ο άνεμος χορεύει το κριθάρι») συμμετέχει και φέτος στο διαγωνιστικό πρόγραμμα με το «Angels’ share», αιφνιδιάζοντας τους φίλους του με μιαν χιουμοριστική ιστορία για την κοινωνική επανένταξη κάποιου νεαρού χάρη στο ποτό που απεχθανόταν, δηλαδή το σκωτσέζικο ουίσκι. Γλασκώβη, Εδιμβούργο, ύπαιθρος, αποστακτήρια, μικρές μονάδες παραγωγής, διάλεκτος τοπική, υπότιτλοι αγγλικοί. Μοναδική ποδοσφαιρική αναφορά, το όνομα του σερ Άλεξ Φέργκιουσον, ταπεινωμένου εσχάτως από την Σίτυ του Μαντσίνι και του Τέβες.

Αλλ’ αφού πρόκειται για φεστιβάλ, πολλοί συνάδελφοι συγκρίνουν την κατάσταση με του Βερολίνου. Εκεί τουλάχιστον ο ηλεκτρονικός έλεγχος στις εισόδους πραγματοποιείται εντός των κτιρίων, σε χώρους υποδοχής, κι όχι εκτός, όπως εδώ, μ’ αποτέλεσμα την ταλαιπωρία, τις αποδοκιμασίες και τις τεράστιες ουρές υπό βροχήν. Έξαλλοι οι Ιταλοί φίλοι μου διαμαρτύρονται δικαίως υπενθυμίζοντας πως κάτι ανάλογο στη βενετσιάνικη Μόστρα, για παράδειγμα, θα προκαλούσε θύελλα. Προσυπογράφω. Αλλ’ έτσι είναι, το μεγαλύτερο φεστιβάλ του κόσμου νιώθει ν’ αποτελεί την πρωτεύουσα του κινηματογράφου, όπως κι επιμένει ότι το γαλλικό σινεμά αποτελεί την ατμομηχανή του ευρωπαϊκού.

Μετατρέποντας, λοιπόν, ακόμα και τις καιρικές συνθήκες σε θέαμα, ο απερχόμενος πρόεδρος των Καννών, ο Ζιλ Ζακόμπ, συγκεντρώνει γύρω του στο κόκκινο χαλί του PALAIS πολλούς εκ των «μονίμων» σκηνοθετών όλ’ αυτά τα τελευταία 20-30 χρόνια, μ’ αφορμή την «Ξεχωριστή ημέρα», χρονικό των εξηκοστών γενεθλίων της διοργάνωσης, όταν οι Πολάνσκι, Τρίερ, Κιαροστάμι, Κρόνενμπεργκ, Κιτάνο, Εγκογιάν, Βέντερς, Γιμού, Σάλες, Καουρισμάκι, Μορέτι, Νταρντέν, Αγγελόπουλος και οι λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις παρουσίασαν μικρού μήκους φιλμ για την περίσταση και την δόξα του σινεμά. Ωκεανός εικόνων, δάσος οι ομπρέλες. Τέλος οι ομπρέλες του Χερβούργαν, ζήτω οι ομπρέλες των Καννών. Τις κρατούν οι σωματοφύλακες κι οι υπάλληλοι του φεστιβάλ, ώστε να προστατευθούν οι ώμοι κι οι κομμώσεις, οι τουαλέτες κι οι αστέρες, ενώ το συγκεντρωμένο πλήθος δείχνει σπάνια καρτερικότητα. Μόνον «Ο άνθρωπος της βροχής» λείπει, δίπλα στις Ναόμι Γουότς, Τζέσικα Τσαστέιν, Τζέιν Φόντα, Μαριόν Κοτιγιάρ, Ιζαμπέλ Ιπέρ, Εύα Λονγκόρια, Σαρλότ Γκενσμπούρ.

Στην παραλία το φάντασμα του Τζέιμς Μποντ, για τα 50 χρόνια του 007, στην Κρουαζέτ η Μέριλιν Μονρό