ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΤΣΟΛΚΑ

Ο λιγότερο δημοφιλής δήμαρχος που πέρασε απ την Αθήνα

Είναι αυτός που ξήλωσε τα παγκάκια μπροστά απ τη Βουλή, για να αναδιαμορφώσει τη πλατεία Συντάγματος και Κλαυθμώνος, μη και κοιμούνται άστεγοι σ αυτά. Είναι αυτός ο δήμαρχος που καλείται να βρει λύσεις σε μια πόλη που δεν είναι λόγια σε προλογικές υποσχέσεις, άλλα η απάνθρωπη εικόνα της. Η μυρωδιά της τον Αύγουστο, η όλο σαπίλα και σκουπιδίλα. Η εικόνα της η όλο μπετόν με κάτι ανεμικά δέντρα να πανηγυρίζονται ως πράσινο έργο. Η επικινδυνότητα της τις νύχτες και τις μέρες.

Η πλατεία Ομονοίας που από μωρό τη θυμάμαι να είναι ασφαλής με τα σιντριβάνια της και το μετρό της και μετά τη βλέπω όλο να αλλάζει μορφή και να γίνεται όλο και πιο άσχημη και όλο και πιο απαγορευμένη. Είναι τα σκοτάδια του κέντρου. Και όπου δεν υπάρχει φως υπάρχει έγκλημα. Το φως το σκορπίζει. Είναι τα κέντρα – καταφύγια για τους αστέγους το χειμώνα που πεθαίνουν απ το κρύο, η μια σκεπή και λίγη δροσιά το καλοκαίρι με τους καύσωνες. Είναι το φαγάκι, τα συσσίτια που δεν είναι μονό υπόθεση της εκκλησιάς, των σουπερ μάρκετ και των φιλάνθρωπων τάχα κυριών του πλούτου. Είναι οι μάνικες που καθαρίζουν τάχα κάτω από τις γέφυρες αλλά διώχνουν όσους πετάμενους στο περιθώριο Αθηναίους η όχι, ζουν στα χαρτόκουτα από κάτω τους. Είναι οι σκηνές των αγανακτισμένων που  σαρώθηκαν γιατί ήταν “υγειονομικός κίνδυνος” μπροστά απ τη Βουλή, όπως περνούσαν οι πληρωμένες απ τους φόρους μας κούρσες των βουλευτών. Είναι τα ΜΑΤ που συνέλαβαν άστεγους, με τα χιόνια, το περασμένο χειμώνα, στο πνευματικό κέντρο της οδού Σόλωνος, που γύρευαν να γλυτώσουν από το κρύο.  Και ακόμα; Είναι μια πολύ βρώμικη, σκονισμένη, γκρι, με αδήλωτη ιεροδουλία, κρανοφόρους μελανοχίτωνες σε μηχανές να χτυπάνε η να σκοτώνουν όποιον δεν είναι «καθαρόαιμος» Έλληνας (τρομάρα μας!), με εξαρτημένους να τρύπιουνται πιο κάτω απ την Ομόνοια μέρα μεσημέρι  και από δίπλα να περνάνε μάνες με παΐδια κρατώντας απ το χέρι. Ο κ. Καμινης είναι αυτής της πόλης, της γεμάτης ιστορίας αν θέλετε, της όλο μνήμες, της γεμάτης αρχαιότητες, σκιές, στιγμές, μεγαλεία  ο δήμαρχος της. Ένας δήμαρχος σε καιρό κρίσης, απελπισίας και –γιατί όχι- επαιτείας και κακομοιριάς προς τους ισχυρούς της γης. Ποιο το ύψος των περιστάσεων να ορθώσει ανάστημα σε αυτή τη φορά και τον καιρό που ο πολίτικος νανισμός μεσουρανεί; Πώς να κάνει κουμάντο σε μια πόλη εκατομμυρίων νομίμων και λαθραίων, που το μίσος αλλά και απανθρωπιά μεταδίδονται σαν ίωση; Και πώς να επουλώσει πληγές πριν κακοφορμίσουν σε σημείο γάγγραινας; Έχει εκείνα τα κότσια να βγει μόνος στο αφώτιστο κέντρο και να δει την ασχήμια αυτής της πόλης;

Ο κ. Γεώργιος Καμίνης έχει τίτλους. Είναι επίκουρος καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου στη Νομική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, σπούδασε Νομική στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, ακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές στο πανεπιστήμιο Paris II και το 1989 έγινε διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Paris I. Το 1990 εξελέγη Λέκτορας Συνταγματικού δικαίου στη Νομική σχολή Αθηνών και το 1998 επίκουρος