Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα…

του Γιώργου ΧατζηλίδηΟ… οργισμένος Αλέξης, ο φοβισμένος Κουβέλης και μία έκλαμψη υπευθυνότητας που δεν κράτησε ούτε δύο μέρες.

Ο Τσίπρας ήθελε να κάνει κυβέρνηση με ΚΚΕ και ΔΗΜΑΡ παρότι η Αλέκα βράχνιασε να λέει «όχι». Βέβαια, ακόμα κι αν το ΚΚΕ έλεγε «ναι», οι έδρες δεν έφθαναν ούτε τις 98. Κανένα πρόβλημα που χρειάζονται 151, ο Αλέξης το βιολί

του. Όταν βέβαια ΝΔ και ΠΑΣΟΚ δήλωσαν έτοιμοι να δώσουν ψήφο ανοχής ή εμπιστοσύνης,  ο Στρατούλης βιάστηκε να προδώσει το υπαρξιακό πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι, η περίοδος των διερευνητικών εντολών κατάντησε το προεκλογικό σόου του οργισμένου Αλέξη, που όμως ούτε ήθελε ούτε μπορούσε να κυβερνήσει.

Ο Κουβέλης, που υποτίθεται ότι εκφράζει την Αριστερά της ευθύνης(εδώ γελάνε…), παρότι μπορούσε να κάνει κυβέρνηση με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, δεν μπορούσε χωρίς τον Αλέξη. Άλλωστε, μπροστά στο ενδεχόμενο να σου μείνει η ρετσινιά του μνημονίου και να σε αποκαλούν οι σύντροφοι «Αριστερό Καρατζαφέρη» τι σημασία έχει η πιθανότητα να δώσεις λύση στην πατρίδα;

Ο Βενιζέλος, αναγκαστικά πιο συνεργάσιμος απ’ όλους υπό τον φόβο της οριστικής διάλυσης του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του Ιουνίου, ήταν αυτός που εμπνεύστηκε την επιχείρηση «εγκλωβίστε τον ΣΥΡΙΖΑ». Και επέμεινε, μέχρι τέλους σε αυτήν, άσκοπα, για τους δικούς του κομματικούς λόγους, παρότι ο οργισμένος Αλέξης έδειξε γρήγορα ότι στην πραγματικότητα φαντασιώνεται μία κυβέρνηση με όλες τις…. εξωκοινοβουλευτικές δυνάμεις (ΑΝΤΑΡΣΥΑ, Οικολόγοι, Κατσέλη).

Ο Σαμαράς, που δεν σταμάτησε να λέει πόσο ήθελε να συγκροτηθεί κυβέρνηση, μόλις βρήκε την ευκαιρία, έσπευσε να προκαταλάβει τις αποφάσεις Καμμένου, επιχειρώντας να τον εκθέσει σε περίπτωση νέου αδιεξόδου και προκήρυξης νέων εκλογών. Θα μπορούσε βέβαια, αν εννοούσε όσα έλεγε, να προτάξει το εθνικό συμφέρον και να περιμένει να συζητήσει τη διαφαινόμενη λύση στην κρίσιμη τελευταία σύσκεψη.

Και ο Καμμένος δεν μπόρεσε να αντέξει, για πάνω από δύο μέρες, την έκλαμψη υπευθυνότητας που του συνέβη. Άλλωστε, το κάρφωμα του Αντώνη δεν μπορούσε να περάσει έτσι. Τι αξία έχει η πατρίδα μπρος στη μίνι ανταρσία που πήγε να δημιουργηθεί στο νεοσύστατο κόμμα του; Μπρος στα αλληλομαχαιρώματα της Δεξιάς πολυκατοικίας;  Έτσι, ο Πάνος επέστρεψε πολύ γρήγορα στον δρόμο του προεκλογικού «ρεαλισμού» των Ανεξάρτητων Ελλήνων προτείνοντας τελικά κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον… ίδιο για να καταγγείλει το μνημόνιο.

Παραφράζοντας τον ποιητή: Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα, προσμένουν, ίσως, κάποιο θάμα…

Αναδημοσίευση από: voria.gr

Σχετικά άρθρα:

Ψήφο εμπιστοσύνης πήρε η κυβέρνησηPublic Issue/ΣΚΑΙ: Δημοσκόπηση-σοκ για το πολιτικό σύστημαΞανά στο ΠΑΣΟΚ η Λ. Κατσέλη!

Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα… | Παρουσία - Καθημερινή αδέσμευτη ηλεκτρονική εφημερίδα