Δ. Γαλάνη: «Ο λαός δεν συναίνεσε στο άθλιο Μνημόνιο – Ο Τσίπρας έχει αναπτερώσει το ηθικό μας»

Ερωτευόμαστε, γλεντάμε, δακρύζουμε, προβληματιζόμαστε εδώ και 40 χρόνια με τα τραγούδια της.

Η μουσική της Δήμητρας Γαλάνη κυλάει στις φλέβες μας. Την αγαπάμε και τη σεβόμαστε.

Η Δήμητρα όλων των Ελλήνων δεν είναι, όμως, μόνο καλλιτέχνις – είναι και ένας βαθιά πολιτικοποιημένος άνθρωπος. Μιλάει για το Μνημόνιο και τα μάτια της πετάνε σπίθες. «Ο λαός δε συναίνεσε στους όρους του άθλιου Μνημονίου», λέει. Πιστεύει ότι υπάρχει άλλος δρόμος. «Της διαπραγμάτευσης, όχι της υποτέλειας», σημειώνει

Για τον Γιώργο Παπανδρέου δεν κάνει κανένα απολύτως σχόλιο, τον κατατάσσει απλώς στην κατηγορία … «αόρατος», ενώ καταγγέλει το πελατειακό κράτος που έφτιαξαν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ για να παραμυθιαστεί, τελικά, ο Έλληνας ότι με δανεικά και lifestyle θα κάνει τη μεγάλη ζωή. «Θέλουμε πίσω την πατρίδα μας και τον λαό μας», επισημαίνει, ενώνοντας τη φωνή της με τη Χαρούλα Αλεξίου.

- Πιστεύεις ότι υπάρχει άλλος δρόμος για τη χώρα πέραν των Μνημονίων; Υπάρχουν περιθώρια για ουσιαστική επαναδιαπραγμάτευση; Εν ολίγοις, έχει μέλλον αυτό που επιχειρεί ο Τσίπρας;

Σαφώς υπάρχει άλλος δρόμος, τον οποίον δυστυχώς ΔΕΝ επέλεξαν οι πολιτικοί των 2 πρώην μεγάλων κομμάτων αγνοώντας προκλητικά τον λαό. Είναι ο  δρόμος της αξιοπρέπειας και της δυνατότητας για αυτοδιάθεση -που είναι ο υπ’ αριθμόν 1 κανόνας της Δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Είναι ο δρόμος της διαπραγμάτευσης και όχι της υποτέλειας. Θα σας θυμίσω την περίπτωση της Ισλανδίας. Αλλά, βέβαια, η χώρα αυτή ευτύχησε να έχει ηγεσία άλλων αναστημάτων…

Ο λαός ΔΕΝ συναίνεσε στους όρους του άθλιου Μνημονίου. Άναυδος παρακολουθούσε, μέσα από τα ΜΜΕ  της μαύρης διαπλοκής, τους κυρίους αυτούς να αποφασίζουν γι αυτόν χωρίς αυτόν και να του κόβουνε τη ζωή, τις ελπίδες, το μέλλον του.

Ανακατέψανε το νοικοκύρεμα της χώρας με το ξεπούλημά της, τα εγκληματικά λάθη με τις απλές αποφάσεις. Προσπάθησαν να ενοχοποιήσουν  τον  λαό και να τον γεμίσουν τρόμο, γιατί θέλουν να κουκουλώσουν και να θολώσουν το τοπίο της ρεμούλας και της κατάχρησης της δημόσιας περιουσίας. Κάνουν το παν για να σώσουν εαυτούς και ημέτερους και βυθίζουν τη χώρα όλο και περισσότερο.

Ο κόσμος βιώνει τη βαρβαρότητα και την πληρώνει με αίμα και, πολλές φορές, δυστυχώς με την ίδια του τη ζωή.

Πολύ σοφά, λοιπόν, τους πετάει στα σκουπίδια και στρέφει τις ελπίδες του στο καινούργιο, στο άφθαρτο. Ο κ. Τσίπρας, πέρα από το γεγονός ότι δεν φύτρωσε έτσι ξαφνικά (ήταν από τις ελάχιστες φωνές πραγματικής  αντιπολίτευσης αυτά τα 2 1/2 χρόνια), τιμά  την εντολή που του δόθηκε και ήδη έχει αναπτερώσει το ηθικό μας. Μέσω αυτού, επιτέλους, ακούγεται διεθνώς η κραυγή της απόγνωσής μας.

Η φωνή μας ενώνεται με των άλλων ευρωπαϊκών λαών (Γάλλων, Ιταλών, Πορτογάλων, Ισπανών, Ιρλανδών). Βέβαια, από ό,τι βλέπω βιάζονται κάποιοι να τον χαρακτηρίσουν δημαγωγό και ανεύθυνο. Για να δούμε, αν θα δικαιωθούνε. «Καιρός φέρνει τα λάχανα καιρός τα παραπούλια», έλεγε η γι