Άδικος ο διασυρμός του στρατηγού Πέτρου Τσαλικίδη

Το τελευταίο διάστημα, εν όψει της δίκης των κατηγορουμένων για τη τραγωδία στο Μαρί, ο Κυπριακός Ελληνισμός γίνεται θύμα μιας απίστευτης ανθελληνικής προπαγάνδας, με θύμα τον πρώην Αρχηγό της Εθνικής Φρουράς στρατηγό Πέτρο Τσαλικίδη ο οποίος, υπακούοντας στις αρχές του Ελληνικού κράτους και σεβόμενος τη δικαιοσύνη της χώρας του, αρνείται να παραστεί στη δίκη αυτή, με αποτέλεσμα να εκδοθεί από τη Κύπρο διεθνές ένταλμα σύλληψής του, ως να ήταν ο Οτσαλάν ή ο Μπιν Λάντεν..

Το

άρθρο αυτό δεν έχει σκοπό να υπερασπισθεί την αθωότητα του Πέτρου Τσαλικίδη, κάτι βέβαια που θα κρίνει η δικαιοσύνη. Ο υπογράφων άλλωστε, υπήρξε ο πρώτος, ο οποίος λίγες μόνον ώρες μετά το τραγικό ατύχημα, με δηλώσεις και παρεμβάσεις του σε ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές, τόνισε την ανάγκη να διερευνηθούν πάραυτα τα αίτια της έκρηξης και να τιμωρηθούν οι ένοχοι όσο ψηλά και αν βρίσκονται. Το ίδιο έπραξε και με αρθρογραφία στον ημερήσιο Τύπο τις επόμενες μέρες. Αυτό όμως δεν έχει καμιά σχέση με την ηθική υποχρέωση που αισθάνομαι έντονα μέσα μου, να ψέξω αυτή τη πρωτοφανή συμπεριφορά του Κυπριακού κράτους, που στρέφεται εναντίον της τιμής, της αξιοπρέπειας και της υπόληψης ενός Έλληνα στρατηγού, ο οποίος επί δυόμιση χρόνια ηγήθηκε με επιτυχία των Ενόπλων Δυνάμεων της Κυπριακής Δημοκρατίας προσφέροντας ασφάλεια και ειρήνη στο Κυπριακό Ελληνισμό. Και εξηγούμαι.

Το νομικό καθεστώς κάτω από το οποίο οι Έλληνες αξιωματικοί, ανεξαρτήτως βαθμού και θέσεως υπηρετούν στην Κυπριακή Δημοκρατία, διέπεται από τη συνθήκη συμμαχίας, που αποτελεί μια από τις τρεις συνθήκες που ονομάσθηκαν ως «συμφωνίες Ζυρίχης – Λονδίνου». (Οι άλλες δύο είναι η συνθήκη εγκαθίδρυσης και η συνθήκη εγγυήσεων).

Σύμφωνα με τις διατάξεις της συνθήκης αυτής αλλά και τα διεθνή θέσμια που διέπουν στρατιωτικούς που υπηρετούν σε άλλες χώρες, οι στρατιωτικοί στη περίπτωση που υποπέσουν σε αδίκημα εν τη ενασκήσει των καθηκόντων τους, υπάγονται στη δικαιοσύνη της χώρας τους και όχι στη δικαιοσύνη της χώρας που υπηρετούν. Γι αυτό και κανένας Έλληνας αξιωματικός δεν υπηρετεί στην ΕΦ, όσο παράδοξο και αν ακούγεται αυτό. Όλοι υπηρετούν στην ΕΛΔΥΚ.

Αυτή η διεθνής πρακτική – το να υπάγονται οι αξιωματικοί που υπηρετούν σε άλλη χώρα στο δίκαιο της χώρας τους – δεν είναι Κυπριακό φαινόμενο. Ισχύει σε όλο το κόσμο, ισχύει και για τους Κύπριους αξιωματικούς που υπηρετούν σε άλλες χώρες, όπως στο Λίβανο, στο Σουδάν, στις Βρυξέλλες, στο Κογκό κλπ. Εάν αυτοί οι αξιωματικοί υποπέσουν σε αδίκημα εν τη εκτελέσει της υπηρεσίας τους, δεν θα δικασθούν από Λιβανέζικο, Σουδανικό ή Κογκολέζικο δικαστήριο. Θα δικασθούν από τη Κυπριακή δικαιοσύνη. Ποιος δεν θυμάται τη δίκη και καταδίκη από Αμερικανικό δικαστήριο των Αμερικανών στρατιωτικών που βασάνιζαν και χλεύαζαν Ιρακινούς στρατιώτες; Γιατί δεν δικάστηκαν από Ιρακινό δικαστήριο;

Αυτή είναι η νομική πλευρά το ζητήματος, την οποίαν ο Πέτρος Τσαλικίδης ως εν ενεργεία Έλληνας αξιωματικός ακόμα και να ήθελε να αγνοήσει δεν μπορεί. Κατά τη προσωπική μου άποψ