Η λάμψη (της αφήγησης)

{jcomments off}Της Σώτης Τριανταφύλλου

Το τελευταίο μυθιστόρημα του Stephen King είναι το χρονικό ενός ταξιδιού στο παρελθόν και σε μια «άλλη χώρα»: στα τέλη της δεκαετίας του ’50, στην αμερικανική επαρχία όπου οι άνθρωποι did their best and let God do the rest. Το βιβλίο έχει πολλές αρετές –«αχτύπητη» αφήγηση, ολοζώντανη εικονοποιία, αβίαστο ύφος– κι αδυναμίες: μακροσκελείς περιγραφές, pop γλώσσα (στους διαλόγους, ο Stephen King επιλέγει συχνά τη φωνητική γραφή ενώ οι αναφορές στα εμπορικά ονόματα των προϊόντων είναι υπερβολικές), καθώς και λεπτομέρειες, νόστιμες, αλλά άσχετες με την πλοκή. Όσο για την πλοκή μοιάζει με roller-coaster: συμβαίνουν τα πάντα με κυμαινόμενη ένταση και με απότομες εναλλαγές διάθεσης – όλα τα λογοτεχνικά είδη συνυφαίνονται και καμιά ανθρώπινη πράξη δεν μένει απέξω. You name it.