«Σεξ, ντρόγκα, Ντέγιαν Μποντιρόγκα»

Αφιέρωμα στον μεγάλο Ντέγιαν που γεννήθηκε σαν σήμερα πριν από 40 χρόνια!Και ο πιο νηφάλιος, ο πιο «καθαρός» οπαδός όταν έβλεπε τον «Ντέγιαν, τον τρελό» να αγωνίζεται με το Τριφύλλι στο στήθος και τη γροθιά σφιγμένη στον αέρα, αισθανόταν σα να έπινε το πιο δυνατό νέκταρ, το πιο σκληρό «ναρκωτικό».

Σαν σήμερα, στις 2 Μαρτίου του 1973 γεννήθηκε στην πόλη Ζρένιαν της Σερβίας ο Ντέγιαν Μποντιρόγκα. Οι συστάσεις είναι περιττές. Πρόκειται για τον καλύτερο, για πολλούς, καλαθοσφαιριστή που έχει αγωνιστεί ποτέ στην Ελλάδα. Παίχτης είδωλο που χάρισε τίτλους και στιγμές ανεπανάληπτες στον Παναθηναϊκό και τους οπαδούς του, με τους οποίους δέθηκε όσο λίγοι.

Η παρουσία του Ζέλικο Ομπράντοβιτς στον πάγκο του Παναθηναϊκού έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην τεράστια μεταγραφή, καθώς οι δύο τους είχαν συνεργαστεί ξανά το 1996 στη Ρεάλ Μαδρίτης. Και να φανταστεί κανείς ότι στα 18 του προσπάθησε να τον δελεάσει ο ΟΣΦΠ και να τον φέρει στην Ελλάδα ως ελληνοποιημένο, ωστόσο ο «Ντέκι» ήταν φτιαγμένος για μεγάλα πράγματα και αρνήθηκε.
Τίτλοι με τη Στεφανέλ
1995-96: Πρωταθλητής Ιταλίας1995-96: Κυπελλούχος ΙταλίαςΤίτλοι με Ρεάλ Μαδρίτης1996-97: Πρωταθλητής ΕυρώπηςΤίτλοι με Παναθηναϊκό1998-99: Πρωταθλητής Ελλάδος1999-00: Πρωταθλητής Ελλάδος1999-00: Πρωταθλητής Ευρώπης2000-01: Πρωταθλητής Ελλάδος2001-02: Πρωταθλητής ΕυρώπηςΤίτλοι Μπαρτσελόνα2002-03: Πρωταθλητής Ισπανίας2002-03: Πρωταθλητής Ευρώπης2002-03: Κυπελλούχος Ισπανίας2003-04: Πρωταθλητής ΙσπανίαςΤίτλοι με εθνική Σερβίας
1995 Χρυσό Ευρωπαϊκό 1996 Ασημένιο Ολυμπιακών Αγώνων1997 Χρυσό Ευρωπαϊκό 1998 Χρυσό Παγκόσμιο 1999 Χάλκινο Ευρωπαϊκό 2001 Χρυσό Ευρωπαϊκό 2002 Χρυσό Παγκόσμιο

Κάθε ματς του μπασκετικού Παναθηναϊκού ήταν γιορτή. Κόσμος μαζευόταν στις κερκίδες για να «χαζέψει» τον Ντέγιαν να εκτελεί με μοναδικό τρόπο τους αντιπάλους του. Ο ίδιος, εκδηλωτικός πάντα, εξέφραζε σε κάθε ευκαιρία την αγάπη του προς τους «πράσινους» οπαδούς. Η μεταξύ τους σχέση ξέφυγε από τα συνηθισμένα όρια. «Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ, Ντέγιαν οε οε» φώναζαν οι φίλοι του Παναθηναϊκού στο τελευταίο του παιχνίδι με τα πράσινα στις 8 Απριλίου 2002. Και δεν τον ξεχνούν μέχρι σήμερα.

Οι στιγμές τις καριέρας του που θα μείνουν αλησμόνητες είναι οι δύο νικηφόροι τελικοί της Ευρωλίγκας, το 2000 και το 2002. Στο Πάνθεον όμως των παιχνιδιών του με την πράσινη φανέλα βρίσκεται ο μεγάλος τελικός με τον ΟΣΦΠ στο ΣΕΦ το 1999, όταν ο Μποντιρόγκα πήρε από το χέρι τον Παναθηναϊκό και τον οδήγησε σε ένα μαγικό πρωτάθλημα και τους «τρελούς» στις κερκίδες στον έβδομο ουρανό. «Ντέρμπι, ένταση, φωνές, φασαρίες. Θυμάμαι, σαν να ήταν χθες, τον πέμπτο τελικό, στο Φάληρο, τον Μάιο του 1999» δήλωσε μερικά χρόνια αργότερα και εξήγησε: «Είναι πολύ φυσιολογικό να μη θεωρούν εχθρό οι γαύροι. Ημουν το μεγάλο πρόβλημά τους, τους νικήσαμε δύο φορές στους τελικούς του πρωταθλήματος και εγώ πάντοτε βροντοφώναζα ότι είμαι και θα μείνω για πάντα... Παναθηναϊκός.

Στα τέσσερα χρόνια που πέρασε στην Ελλάδα και τον Παναθηναϊκό έκανε φίλους, λάτρευε να πίνει καφέ στην Κηφισιά, να τρώει ψάρι στη Βουλιαγμένη και να γιορτάζει τις νίκες και τους τίτλους των Πρασίνων στα μπουζούκια.

Επόμενος σταθμός της καριέρας του ήταν η Μπαρτσελόνα. Όταν επέστρεψε στην Αθήνα για να αντιμετωπίσει την ομάδα της καρδιάς του τα έχασε με το θέαμα που αντίκρισε. Χιλιάδες οπαδοί κατέκλυσαν το κλειστό του Σπόρτινγκ για να αποθεώσουν το είδωλό τους. Ο Ντέγιαν, εμφανώς συγκινημένος έπαιζε με δάκρυα στα μάτια και τελικά δεν κατάφερε να αγωνιστεί στα τελευταία λεπτά. Η λήξη βρήκε τον Παναθηναϊκό ηττημένο, όμως κανείς δεν νοιαζόταν για το αποτέλεσμα. Ο Μποντιρόγκα έκανε τον γύρο του θριάμβου και κυριολεκτικά δεν ξεκολούσε από τους οπαδούς που ασταμάτητα χειροκροτούσαν και τον επευφημούσαν.

«Στην Αθήνα έζησα τέσσερα χρόνια και βίωσα μεγάλες συγκινήσεις, αλησμόνητες στιγμές στην καριέρα μου και στη ζωή μου. Η Ελλάδα με έχει σημαδέψει ανεξίτηλα» δήλωσε το 2003 όταν επέστρεψε στη χώρα μας φορώντας τη φανέλα της Μπαρτσελόνα