Τα 7 στάδια που περνάει κάθε φοιτητής μετά την εξεταστική!

Γράφει η Ειρήνη

Οκ. Η μάχη για το 5 της εξεταστικής τελείωσε και εσύ σιγά σιγά μαζεύεις τα κομμάτια σου και ως Σπαρτιάτης πολεμιστής πηγαίνεις πίσω στο καλύβι σου μέχρι το ξέσπασμα της επόμενης μάχης. Μέχρι να αρχίσει λοιπόν το νέο εξάμηνο, περνάς από διάφορες φάσεις τρέλας και αφασία. Παρακάτω θα βρεις τα στάδια που συχνά εντοπίζονται στο κενό διάστημα μετά την εξεταστική.

Ταβανοθεραπεία
Είναι το στάδιο που νιώθεις εκείνη την ευχάριστη σαπίλα του να μην έχεις τίποτα να κάνεις. Συνοδεύεται με πολύ ύπνο και άπλετο χρόνο. Αν ειδικά επιστρέψεις για ένα σύντομο διάλειμμα στο πατρικό σου, η αγαπημένη σου ελληνίδα μάνα και γιαγιά θα σου συμπεριφερθούν σαν να γύρισες από τον πόλεμο και θα έχεις ό,τι ζητήσεις χωρίς καν να χρειαστεί να κουνηθείς από το κρεβατάκι σου!
NetWORKING.
Σε αυτό το στάδιο απλά λιώνεις. Νέες σειρές αλλά και παλιές έχουν την τιμητική τους ενώ προτιμάς να κάψεις τα εγκεφαλικά σου κύτταρα παίζοντας παιχνίδια στο PC, παρά να τα χρησιμοποιήσεις για κάτι πιο δημιουργικό. Κάψε ότι έχει μείνει και μετά κάνε το restart!
Βόλτες μέχρι τελικής πτώσης.
Είναι το στάδιο που έχεις χορτάσει την άπλετη ταβανοθεραπεία, τον ύπνο και το PC. Και θες να βγεις, να πιεις και να καταστραφείς..τώρα, πριν αρχίσει ξανά η σχολή. Τώρα που είσαι και δεν είσαι φοιτητής. Τώρα που δεν έχεις τίποτα να κάνεις. Τώρα που μπορείς. Συνοδεύεται με πολλούς καφέδες, ξίδια και γκρίνια από την ελληνίδα μανούλα, αν είσαι στο πεδίο ελέγχου της.
Ταξιδάκι αναψυχής.
Είναι το στάδιο που δε σε χωράει πια ο τόπος και έχεις τάσης φυγής. Μπορεί να το κανόνιζες καιρό με συμφοιτητές. Μπορεί απλά να θυμήθηκες εκείνον τον γνωστό που σπουδάζει σε άλλη πόλη και τσακ… η βαλίτσα σου είναι έτοιμη. Να το πας το ταξιδάκι. Είναι πάντα καλό.
Αγωνία.
«Ρε συ περίμενα και κάτι βαθμούς..»
Η πρώτη στιγμή μετά από καιρό που χρησιμοποιείς τον υπολογιστή σου για να τσεκάρεις το σύστημα ηλεκτρονικής βαθμολογίας. Αν δε διαθέτει η σχολή σου, τότε είναι η ώρα του τηλέφωνου. «Έλα ρε, πότε θα βγάλει βαθμούς αυτή; Τι εννοείς έβγαλε; Τι εννοείς κόπηκα; 4.5;»
Οργή.
Μίσος, έχθρα, πόνος και δολοπλοκίες για τον αργό και βασανιστικό θάνατο του καθηγητή που σε έκοψε με 4.5. Σε αυτό το στάδιο το μόνο που σκέφτεσαι είναι ποια μέθοδος θα τον/την πονέσει περισσότερο, για να νιώσει όπως εσύ όταν σε έκοψε.
Υποσχέσεις.
Ή αλλιώς: θα διαβάζω αυτό το εξάμηνο. Είναι το στάδιο που θυμάσαι ότι έχεις και ένα λόγο για τον οποίο βρίσκεσαι (όταν βρίσκεσαι) στη σχολή. Βγάζεις πρόγραμμα, κάνεις υποσχέσεις. «Το νέο εξάμηνο θα διαβάζω κάθε εβδομάδα ό, τι έχουμε και θα ανεβάσω τον μέσο όρο μου και να περάσω όσα χρωστάω, γιατί θέλω να κάνω μεταπτυχιακό και διδακτορικό και να διδάξω στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Υπόσχομαι να τα καταφέρω. Υπόσχομαι να μη λυγίσω. Αμήν.»
Επιστροφή στη βάση.
Το τελικό στάδιο όπου τα ψέματα τελειώνουν. Καλές οι υποσχέσεις, καλά και τα ταξίδια, αλλά πρέπει κάποια στιγμή να επιστρέψεις στον τόπο του εγκλήματος και να ξεκινήσεις να κάνεις τα σχέδιά σου πραγματικότητα (όχι τα σχέδια δολοφονίας!!)… Μα επειδή όλα τα καλά πράγματα ξεκινάνε με ένα καφέ… «πάμε»;