Συνέντευξη με την Ελεωνόρα Ζουγανέλη

Βρίσκεται σε μία διαρκώς ανοδική πορεία και αυτό δεν μπορεί να μην την έχει αλλάξει, όπως παραδέχεται. Αλλά η αλλαγή δεν είναι αυτό που συνήθως υποθέτουμε για τους καλλιτέχνες. Ζει μια πιο όμορφη ζωή, όπως λέει, παρακάτω και εξηγεί το γιατί.
Συνέντευξη στον Κώστα Γιάντσιο

Έχει ένα γεμάτο πρόγραμμα και όταν επικοινωνήσαμε για να κάνουμε τη συνέντευξη που ακολουθεί προετοίμαζε το video-clip του «Η Επιμονή Σου», μιας από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της χρονιάς αλλά και του δίσκου της ειδικά. Από εκεί, λοιπόν, ξεκινήσαμε.

Αυτές τις ημέρες προετοίμαζες το video-clip του «H Επιμονή Σου». Είσαι ευχαριστημένη από το γύρισμα;
Είμαι πιο πολύ από ευχαριστημένη. Είναι από τα ωραιότερα πράγματα που έχω κάνει μέχρι σήμερα και το χάρηκα πάρα πολύ.

Κάλεσες να συμμετέχουν φίλοι σου και μέσα από τη σελίδα σου στο facebook.
Με ενδιέφερε να είναι άνθρωποι που εκτιμούν τη δουλειά μου και με στηρίζουν και στα live με την αγάπη τους. Ήταν μια καλή ευκαιρία να έρθουν σ’ αυτό το γλέντι γιατί και το τραγούδι αυτό σημαίνει τελικά. Έχει μία αισιοδοξία και το χαίρομαι αυτό και το απολαμβάνω τώρα όσο μπορώ.

Περίμενες όταν σου έφερε ο Κώστας (Λειβαδάς) το τραγούδι ότι θα έκανε αυτή την επιτυχία, από έναν δίσκο που έχει συνολικά ωραία κομμάτια;
Μου άρεσε πάρα πολύ όταν το άκουσα. Δεν είμαι τόσο έμπειρη ώστε να καταλάβω ποιο κομμάτι θα κάνει την επιτυχία αλλά σίγουρα είναι ένα κομμάτι που εμένα με συγκίνησε επειδή είμαι από νησί – και δεν το λέω τυπικά. Αγαπάω πάρα πολύ και την Ελλάδα και τον τόπο μου. Μου αρέσει ο μπάλος ως ρυθμός. Χάρηκα πάρα πολύ που ο Κώστας μου εμπιστεύθηκε ένα τραγούδι αυτού του ύφους, που δεν είναι αναμενόμενο σε σχέση με το υλικό που έχω τραγουδήσει μέχρι τώρα. Μου έχει ανοίξει πολύ το οπτικό πεδίο και την καρδιά μου και το απολαμβάνω πάρα πολύ. Πέρα από το ότι αρέσει στον κόσμο και έχει επιτυχία εμπορικά, θεωρώ ότι με έχει βάλει στην καρδιά κάποιων ανθρώπων με διαφορετικό τρόπο, που με το προηγούμενο υλικό να μη γνώριζαν καν την ύπαρξή μου.

Αν υποθέσουμε ότι από κάθε δίσκο κερδίζεις κάτι, από τον συγκεκριμένο τι σου μένει;
Αν κάτι μου έχει μείνει από αυτό το δίσκο είναι ότι κατάφερα να περάσω ένα πιο ολοκληρωμένο δικό μου πρόσωπο και το κυριότερο να με δεχθεί ο κόσμος σ’ έναν διαφορετικό ήχο γιατί είναι πολύ δύσκολο από κάτι πιο aggressive να μεταφερθείς σε κάτι περισσότερο ακουστικό. Παρ’ όλα αυτά ο κόσμος συνειδητοποίησε ότι με αυτόν τον τρόπο μπορεί – ίσως πολύ καλύτερα – και να διασκεδάσει και να ξεσηκωθεί πολύ καλύτερα, να χορέψει και να δακρύσει και να περάσουν τα τραγούδια μέσα του. Τελικά, χωρίς και εγώ να το έχω καταλάβει από την αρχή, ήταν πολύ σωστή η επιλογή των τραγουδιών από όλους, και από την πλευρά μου, και από τους δημιουργούς που τα διάλεξαν για να τα ερμηνεύσω και από την εταιρεία και όσους συμμετέχουν στην παραγωγή. Με βοήθησε πάρα πολύ αυτή η δουλειά να κάνω αυτό το πέρασμα που ήθελα καιρό και που ίσως φοβόμουν και δεν ήξερα να βρω τον τρόπο.

Μερικές φορές συντονίζονται τα κομμάτια και με την εποχή. Το «Η Επιμονή Σου» και το «Μετακόμιση Τώρα» για παράδειγμα, έχουν να κάνουν με μία διάθεση αλλαγής μέσα στις δυσκολίες της κρίσης.
Εννοείται. Είναι τραγούδια που έχουν να κάνουν με την καθημερινότητά μας, με πράγματα που μας απασχολούν σ’ αυτή είτε είναι οικονομικά προβλήματα, είτε είναι πράγματα που θέλουμε να κάνουμε αλλά δε βρήκαμε το κουράγιο, είτε είναι ένας χωρισμός, γιατί υπάρχουν και τέτοια θλιμμένα τραγούδια, ουσιαστικά θλιμμένα μέσα σ’ αυτή τη δουλειά. Εγώ τ’ αγαπάω αυτά τα τραγούδια, όπως και ο κόσμος, που δείχνει ότι δεν του αρέσουν μόνο στα live. Γι’ αυτό τολμώ να πω ότι είναι μια δουλειά ολοκληρωμένη με κάποια πιο λαϊκά χρώματα, που τα ήθελα πάρα πολύ.

Μα και στα live σου πάντα υπάρχουν λαϊκά τραγούδια. Αυτό έχει να κάνει με μια δική σου ανάγκη φαντάζομαι και όχι με το ότι είναι αργά και θέλεις κάτι να τονώσει το πρόγραμμα;
Ίσα – ίσα που το πρόγραμμα θα μπορούσε να ανέβει με πιο νεανικά και ελαφρά τραγούδια. Το λαϊκό τραγούδι είναι κάτι που αγαπάω πολύ, υπερασπίζομαι πολύ, και έχει πάρα πολύ ενδιαφέρον για μένα να το τραγουδάω. Δε βαριέμαι καθόλου. Όταν έρχεται εκείνη η στιγμή, ενώ είναι ένα υλικό πάρα πολύ δύσκολο, με απελευθερώνει και με ξεκουράζει. Είναι η ώρα που διασκεδάζω, χαλαρώνω, μου αρέσει η επαφή με τον κόσμο μέσα από τραγούδια τόσο πολύ γνωστά και ανεπιτήδευτα. Δε χρειάζεται ούτε να αποδείξεις κάτι τραγουδώντας τα, ούτε να πεις ποιος είσαι, ξέρεις, αυτό που μας αγχώνει δηλαδή με τη μουσική μας ταυτότητα. Λες μερικά τέτοια τραγούδια και συνειδητοποιείς ότι δεν υπάρχει τίποτε άλλο. Είναι ένα πράγμα ελεύθερο.

Είσαι σε μια συνεχή ανοδική πορεία. Η επιτυχία σε έχει αλλάξει στον τρόπο που δουλεύεις, που επιλέγεις τι θα κάνεις, στους ρυθμούς σου.
Με έχει αλλάξει απόλυτα. Το λέω, βέβαια, λίγο διστακτικά γιατί στη δουλειά μας όταν μιλάμε για επιτυχία που σε αλλάζει συνήθως εννοούμε ότι σε αλλάζει προς το χειρότερο. Τους κάνει πιο σκληρούς, με έπαρση, συνοδεύεται με αρνητικά χαρακτηριστικά. Γι’ αυτό δεν μπορώ να σου μιλήσω εγώ, μπορεί να έχουν συμβεί, που δεν το πιστεύω και να μην έχουν πέσει στην αντίληψή μου. Αυτό που διαπιστώνω, όμως, είναι ότι με έχει αλλάξει απόλυτα στην καθημερινότητά μου. Μ’ έχει κάνει πιο συνεπή, πολύ πιο αποφασιστική, να μην έχω τη δυνατότητα σχεδόν να αναβάλω πράγματα. Μ’ έχει κάνει πιο σαφή στο τι ζητάω, στο τι απαιτώ, στο τι θέλω. Να μπορώ να σέβομαι τους συνεργάτες μου και να συνειδητοποιώ το πόσο πολύ ανάγκη τους έχω, οπότε να ψάχνω μια ισορροπία ανάμεσα στο τι απαιτώ να κάνουν για μένα, να αλλάξω τον τρόπο μου, στο πόσο αυστηρή μπορεί να είμαι και το αν μπορώ να ζητήσω κάτι με έναν πιο ευγενικό τρόπο. Έχω ελέγξει τα νεύρα μου, έχει γίνει όλη μου η ζωή πολύ πιο όμορφη.

Υπάρχουν ένα – δύο πράγματα που κάνεις και σε φέρνουν σε μια ισορροπία όταν έχεις μια σειρά από εμφανίσεις ή γενικότερο έντονο πρόγραμμα; Τι είναι αυτό που σε χαλαρώνει;
Το σημαντικότερο που έχεις να αντιμετωπίσεις είναι το στρες. Δεν μπορείς να προγραμματίσεις μέσα στη μέρα πόσο θα διαρκέσει μια υποχρέωση και αυτό σου προκαλεί στρες. Συν τοις άλλοις είσαι συνέχεια και στη διαδικασία του άνεργου, με την έννοια ότι πρέπει κάθε φορά να σκεφτείς ένα επόμενο project. Αυτομάτως, λοιπόν, στρεσάρεσαι και έχω διαπιστώσει ότι το στρες για να το καλμάρω είναι να βρίσκομαι με ανθρώπους που δε μου προκαλούν στρες. Με ανθρώπους που μ’ αγαπάνε, που με φροντίζουν, που με περιποιούνται και προσπαθώ να δεχθώ αυτή τη φροντίδα. Πάντως προσπαθώ τις ώρες που δε βρίσκομαι με ανθρώπους της δουλειάς, να είμαι με ανθρώπους που δε χρειάζεται να λέω πολλά. Πηγαίνω πάρα πολύ θέατρο, βλέπω κινηματογράφο, κάνω πράγματα που ούτως ή άλλως με κάνουν να ξεφεύγω και να μην ασχολούμαι με κάτι άλλο για ένα δίωρο. Αδειάζει το μυαλό έτσι.

Σ’ αυτό τον δίσκο έχεις κι ένα τραγούδι του πατέρα σου. Σου το έφερε, όπως ένας άλλος συνθέτης ή υπήρχε μια διαφορετική διαδικασία; Πως ήταν η ατμόσφαιρα;
Ο πατέρας είναι πατέρας αλλά δεν το αντιμετώπισα το τραγούδι με τη συναισθηματική μου πλευρά. Ίσως να μου βγήκε κάποια αντίδραση, που όλα τα παιδιά δεν ξέρω, πάντως το είδα όπως ένα οποιοδήποτε τραγούδι που ήρθε στα χέρια μου. Χάρηκα πάρα πολύ που συνεργάστηκε με τη Σάννυ (Μπαλτζή) γιατί είναι δύο πολύ σημαντικοί άνθρωποι. Ο ένας λόγω θέσης και η Σάννυ γιατί ήταν αυτή που μου έδωσε το τραγούδι με το οποίο βγήκα στη δισκογραφία (σ.σ.: εννοεί το «Έλα»). Θεωρώ ότι είναι οικογενειακή η κατάσταση και χάρηκα που θέλανε να συνεργαστούν. Αλλά το κομμάτι μπήκε μέσα από την τυπική διαδικασία ακρόασης με όλους τους συνεργάτες.

Υπάρχει κάποιο τραγούδι που το έχεις συνδέσει με μια δυνατή στιγμή και κάθε φορά που το ερμηνεύεις επιστρέφεις σ’ αυτή;
Δεν έχω τέτοια σχέση με τα τραγούδια. Αυτό που χαίρομαι να συμβαίνει είναι όταν ένα live κυλάει όμορφα και υπάρχει πραγματική επικοινωνία με τον κόσμο, να απολαμβάνω το τι εκείνη την ώρα μου γεννάει το κάθε τραγούδι.

Έχεις μία έντονη παρουσία στα social media και τα χειρίζεσαι και τα παρακολουθείς έντονα. Είναι μια νέα σχέση αυτή με τους fans, όπως λέμε, σε σύγκριση με άλλες εποχές;
Δεν μπορώ να μιλήσω γενικά, αλλά θα σου μιλήσω για μένα. Ναι, έχει αλλάξει. Παλαιότερα μου φάνταζε υπερβολικό. Τώρα, βέβαια, πρέπει να λάβεις υπόψη ότι δεν εμφανιζόμαστε και τόσο συχνά. Εμφανιζόμαστε μία φορά την εβδομάδα και είναι σαν να πηγαίνει κάποιος σ’ ένα αγαπημένο του στέκι και βλέπει τον αγαπημένο του καλλιτέχνη. Από μία άποψη είναι πιο υγιές. Από την άλλη είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω. Αυτό που εισπράττω και ειδικά αυτό το διάστημα είναι ένα παραλήρημα συναισθημάτων και είναι πάρα πολύ θετική η διάθεση των ανθρώπων απέναντί μου. Δεν είναι από θαυμασμό, θα τολμούσα να πω είναι αγάπη και οικειότητα. Έχει την τάση ο άλλος να πάρει κάτι από εμένα, να δει την καθημερινότητά μου. Χρειάζεται βέβαια και αυτό μια ισορροπία, για να υπάρχει και μια μαγεία ανάμεσά μας, να διατηρήσεις μια μικρή απόσταση. Προσπαθώ να εμφανίζομαι όσο μπορώ, να διατηρώ την επαφή.

Info:
H Ελεωνόρα Ζουγανέλη εμφανίζεται στο Fix Factory of Sound
Στις 8, 15, 22 και 29 Μαρτίου.

Πλαισιώνεται από μια ομάδα εξαιρετικών μουσικών όπως οι: Ευριπίδης Ζεμενίδης: Κιθάρα, Νίκος Πασσαλίδης: έγχορδα, Γιώργος Θεοδωρόπουλος: πλήκτρα, Παρασκευάς Κίτσος: Μπάσο, Γιάννης Αγγελόπουλος: Τύμπανα. Τραγουδάει μαζί τους η Αφροδίτη Παπαχριστοδούλου.

φωτογραφία: ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΣΑΝΑΚΗΣ