Σκέφτομαι και κράζω | Ανορθόγραφοι κουφάλες, έρχονται δασκάλες!

Τον τίτλο του παρόντος άρθρου δεν θυμάμαι πού τον έχω δει, αλλά ταιριάζει γάντι στην περίπτωσή μας. Στο κείμενο για τα greeklish είχα δηλώσει ότι «την ανορθογραφία θα την κράξω σε επόμενο τεύχος»- και ήγγικεν η ώρα. Για να προλάβω όσους θα ισχυριστούν ότι υπάρχουν και δυσλεκτικά άτομα, ξεκαθαρίζω ευθύς εξαρχής ότι η δυσλεξία δεν ταυτίζεται με την ανορθογραφία. Η πρώτη είναι μορφή μαθησιακής δυσκολίας, η δεύτερη άγνοια και αδιαφορία για βασικούς κανόνες της γλώσσας. Προφανώς και υπάρχουν δυσλεκτικά άτομα, αλλά η πλειονότητα των ανορθόγραφων έχει κάνει παντιέρα της τη μαθησιακή αυτή δυσκολία και

καμία προσπάθεια δεν κάνει για να διορθωθεί. Ως γνωστόν άλλωστε, κανείς ποτέ στη χώρα μας δε φταίει για τα χάλια του. Πάντα φταίνε οι άλλοι: η άτιμη η κοινωνία, το σύστημα, η δυσλεξία, ίσως και οι εξωγήινοι.

Σαφώς και υπάρχει το ορθογραφικό λόγω βιασύνης, αν και άλλο από βιασύνη να πατήσεις «κ» αντί «λ» που είναι δίπλα στο πληκτρολόγιο και άλλο να γράψεις «βλέπο», όταν τα πλήκτρα «ο» και «ω» έχουν μια απόσταση μεταξύ τους. Τα μαργαριτάρια που έχω δει με κάνουν να θέλω να βγάλω τα μάτια μου από τη μια και να αρχίσω να μοιράζω τη γραμματική του Τριανταφυλλίδη σε κάθε γωνία από την άλλη. Η ορθογραφία έχει κάποιο λόγο ύπαρξης: από πίσω της κρύβεται η ετυμολογία της κάθε λέξης. Άλλο «παίρνω», άλλο «περνώ». Άλλο «πήρα», άλλο «πείρα». Επίσης, η ορθογραφία είναι σημαντική για να κατανοούμε τι γράφει ο άλλος. Είδα σήμερα σε φυλλάδιο «διανομές μελιού κατοίκων». Εγώ κατάλαβα ότι κάποιος διανέμει το μέλι που ανήκει σε κάποιους κατοίκους-άμα θες να καταλάβω ότι διανέμεις μέλι σε σπίτια, γράψε το σωστά: «κατ’ οίκον». Η ανορθογραφία καθιστά την επικοινωνία δυσχερή-ενίοτε και αδύνατη.

Στην τελική, το σημαντικότερο πρόβλημα που προξενεί η ανορθογραφία είναι το εξής: όταν το κείμενο σου είναι γραμμένο όπως να’ ναι, χάνει την αξιοπιστία του. Ο γραπτός λόγος οφείλει να είναι ποιοτικός, καθώς έχει περισσότερη δύναμη και αξία από τον προφορικό. Όπως ίσως έχεις παρατηρήσει, όποιος δεν έχει επιχειρήματα, εκφράζεται με ουρλιαχτά και άναρθρες κραυγές. Και σίγουρα κανείς δεν ενδιαφέρεται για το αν μια άναρθρη κραυγή είναι ορθογραφημένη ή όχι.