Πως να ρίξεις μία φοιτήτρια... Μουσικολογίας

Ο “Δεκάλογος” του Κισλόφσκι- αριστούργημα. “Ο Δωδεκάλογος του Γύφτου” του Παλαμά- έπος. Όμως είτε δεις Κισλόφσκι, είτε διαβάσεις Παλαμά, γκόμενα δε βγάζεις. Αντιθέτως, ο “Δεκάλογος” του mycampus.gr φωτίζει το δρόμο σου για το περιεχόμενο του εσωρούχου της εκάστοτε κοπέλας καλύτερα κι από φώτα προσγείωσης σε αεροδιάδρομο… ΣΗΜΕΡΟΝ: Η ΜΟΥΣΙΚΟΛΟΓΟΣ Γνωστό: η πρώτη εντύπωση μετράει. Την πλησιάζεις, λοιπόν, και συλλογίζεσαι την «ιδιότητά» της- μουσικός. Άρα ποια είναι η ιδεατή ατάκα γνωριμίας; Μία επιθετική προσέγγιση στα πλαίσια, πάντα, του τομέα της: “Καλησπέρα. Με το που σε είδα, την άκουσα”. Βάλε το πηγαίο χιούμορ σου σε μουσικά καλούπια για να κερδίσεις πόντους. Πες “Κάποτε ένας φίλος μου μπασίστας έσφαζε κάτι πρόβατα. Τους πετσόκοβε τα χέρια, τα πόδια, το κεφάλι. Οι πάντες απόρησαν, αλλά εγώ ήξερα περί τίνος επρόκειτο. Έκανε πρόβα τα κομμάτια…” Θυμήσου πως η μουσικολογία είναι άρρηκτα δεμένη με την κλασική μουσική. Έτσι, όταν σε ρωτήσει για τις μουσικές σου προτιμήσεις άσε στην άκρη ιερά τέρατα του σήμερα, όπως η Πάολα ή ο Παντελίδης, και παίξε στα σίγουρα: Βέρντι, Σούμπερτ, Μπραμς, Μάλερ κτλ. Φρόντισε μ’ ένα εύστοχο σχόλιό σου να καταδείξεις τις απύθμενες μουσικές σου γνώσεις. Αν, για παράδειγμα, σου πει “7:30 πήγε”, απάντησε έκπληκτος “7:30; Καλά κουφάθηκα τώρα. Σαν τον Μπετόβεν ένα πράμα”. Προφανώς είναι μορφωμένη, σωστά; Θάμπωσέ την με μια μίνι λεκτική επίδειξη, για την οποία θα χρειαστεί τρίτομο λεξικό, φωνάζοντας στο άσχετο “ο Χάυντν; Αυτός ο σύνοφρυς, πεφυσιωμένος μουσικοσυνθέτης; Με τις «εγκαιροφλεγείς» καλλιτεχνικές του εξάρσεις, δε λέω, που σπανίως κηδόταν των εθνικών συμφερόντων; Άσε μας κουκλίτσα μου…” Καθότι μουσικός, θα είναι ευαίσθητη. Άρα, γίνε μελό. Ρώτα την τι ομάδα είναι. Αφότου απαντήσει θα πει “εσύ;”. “Α Ρέζους θετικό”, ενημέρωσέ την. Αν αναρωτηθεί για ποιο λόγο της λες την ομάδα αίματός σου, βάλε φωτιά στα φιλόμουσα στήθη της: “γιατί αν δε βγούμε ραντεβού, θα κόψω τις φλέβες μου και ίσως χρειαστεί να μου κάνεις μετάγγιση…” Φοβούμενη μην αυτοκτονήσεις, βγαίνετε ραντεβού. Πάτε, φυσικά, σε μια μουσική σκηνή. Εκεί ελευθερώνεις και πάλι το αστείρευτο χιούμορ σου: πλησιάζεις τον ντράμερ και αφού βεβαιωθείς ότι σε ακούει η κοπέλα, του λες «μπα που κακό χρόνο να ’χεις»”. Ώρα για μια επίθεση ωμού ανδρισμού: σήκω, δώσε ένα 5ευρω- κρίση έχουμε- στους μουσικούς και ζήτα να παίξουν το “γέλα πουλί μου γέλα”. Μειδίασε μετά το πρώτο ρεφρέν και κοιτώντας την στα μάτια ρώτα “άραγε θα γελάσει απόψε;”. Μόλις ρωτήσει “ποιο;”, πες “το πουλί μου”. Μην ξεφεύγεις από τα ερωτικά σύνορα. “Έγραψα ένα ποίημα για σένα”, ψιθύρισέ της στ’ αυτί, “Θες να τ’ ακούσεις;”. Μόλις νεύσει καταφατικά, οδήγησε τις ορμόνες της σε πρωτοφανή ύψη: “Σε φαντάζομαι στα 4 να φωνάζεις αχ και βαχ, την ώρα που θ’ ακούμε Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ”. Προσκάλεσέ την σπίτι σου για ένα πριβέ κονσέρτο. Όταν έρθει, κάθισέ την μπροστά στο πιάνο που δανείστηκες και κάνε 1000 χρόνια μουσική σύνθεσης να λιώσουν σε μια μόνο στιγμή πάθους: πες της “λατρεύω να παίζεις πιάνο κι εγώ ανάμεσα στα πόδια να σε πιάνω”.

Το ’πιασες;
του Δημήτρη Πετρίδη