Φοιτητικές Ιστορίες: Πως πέρασες το καλοκαίρι;

Είχα ν’ ακούσω αυτή την ερώτηση από τότε που εφευρέθηκε το facebook. Υποθέτω τώρα την χρησιμοποιούν μόνο άτομα από την σχολή που σε νορμάλ συνθήκες δεν θα αναγνωρίζατε καν ο ένας την παρουσία του άλλου, μόνο που είστε τα μόνα δύο άτομα που έμειναν να εξεταστούν, και είναι σχεδόν οχτώ το βράδυ και ο καθηγητής κάνει αιώνες. Και μόλις της τελείωσαν οι ζωές στο Farm Heroes. ΦΟΙΤΗΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ: ΠΩΣ ΠΕΡΑΣΕΣ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ; «Καλά, δούλευα σ’ ένα μπαρ» λέω ψέματα. Δεν έβγαινα απ’ το σπίτι μου. Είδα οχτώ σειρές. Διάβασα έξι βιβλία. Δεν διάβασα για το μάθημα που εξεταζόμαστε. Αλλά δεν χρειάζεται να το ξέρει αυτό, δεν πρόκειται να μου ξαναμιλήσει. Ξέρω ποια είναι. Είναι αυτή που μου έκανε την εγγραφή. Δύο έτη μεγαλύτερη, την λένε Μαρία και μετά από δυο φορές που αρνήθηκα να βγω για ποτά με την παραταξιακή της παρέα, ξεκίνησε να με αγνοεί.Που είναι κάπως λυπηρό. Μου έκανε την εγγραφή μου. Η φοιτητική μου ζωή ξεκίνησε με αυτήν να με τραβάει απ’ το χέρι ως την γραμματεία και να συμπληρώνει τα χαρτιά μου για μένα. Αν ήμασταν βρυκόλακες, θα ήταν η δημιουργός μου.«Και δεν μαύρισες καθόλου;» Φακ.«Υψηλός δείκτης προστασίας. Έχω πολύ ευαίσθητο δέρμα!»Κοιτάει το κινητό της αδιάφορα. «Δεν περνάει κι η ώρα» λέει. «Δεν διάβασα και καθόλου. Εσύ;»«Έτσι κι έτσι» συνεχίζω τα ψέματα. Θέλω να δει πόσο κουλ μπορώ να είμαι, κι ας επέλεξα στο πρώτο έτος να μην μπω στην κλίκα της. «Πώς τα πέρασες εσύ;»«Ξέρεις μωρέ, πήγα διακοπές με το αγόρι μου στη Σκιάθο, είχε άδεια από την δουλειά για δέκα μέρες. Κάναμε τα μπανάκια μας».Το αγόρι της υποθέτω θα είναι τριάντα. Όπως είναι μαυρισμένη, με το ψεύτικο ξανθό μαλλί της, κι αυτή μοιάζει τριάντα. Αυτό και το ξεβαμμένο ροζ νύχι με την πλαστική παντόφλα. Σκόπιμα θα το ‘κανε. Δεν διάβασε που δεν διάβασε, σιγά μην έρθει και ντυμένη, βαμμένη. Ίσως την περάσει ο καθηγητής για άλλη και έχει καλύτερη τύχη τον Φεβρουάριο.Δεν ήταν συνειδητή επιλογή να μην βγω απ’ το σπίτι το καλοκαίρι. Απλά μόλις γύρισα, το μόνο που ήθελα ήταν να κοιμηθώ για μια βδομάδα, και μετά βολεύτηκα υπερβολικά, κι όταν μου έλεγαν να βγούμε, απαντούσα τρεις μέρες μετά, γιατί το κινητό μου ήταν νεκρό και θαμμένο κάτω από σακούλες ποπ κορν. Και μετά από την τρίτη φορά που τους αγνόησα, οι φίλοι μου σταμάτησαν να μου στέλνουν. Κάτι σαν την Μαρία.Είναι τόσο εύκολο να χάσεις επαφή με κάποιον. Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να σταματήσεις να του απαντάς. Κάποια στιγμή θα πιάσει το νόημα. Και τι γίνεται μ’ αυτούς που δεν σκόπευες να απομακρύνεις; Πώς εξηγείς στους γύρω σου ότι μερικές φορές χρειάζεσαι να μένεις μόνος; Πως αν ξεχάσεις να τους στείλεις μήνυμα για τρεις βδομάδες, τίποτα δεν έχει αλλάξει για σένα, πως ακόμα θα τους μίλαγες για τα υπαρξιακά σου και πως ακόμα νοιάζεσαι να ακούσεις τα δικά τους. Το μόνο άτομο που κρατούσα μια σχετική επικοινωνία μέσα στην χειμερία νάρκη που έπεσα καλοκαιριάτικα ήταν ο Αρτ. Μια φορά στις δυο μέρες, θα ερχόταν ένα απλό μήνυμα.ολοι οι φιλοι μου είναι εξω κι εγω εχω να κανω μπανιο πεντε μερεςμερικες φορες φοβαμαι οτι θα πεθανω και δεν θα προλαβω να πω αντιο πουθενα