Επιστροφή στο χωριό (ΑΚΑ Πολιτισμικό σοκ)

Ναι ναι το ξέρω, τώρα που μπήκε ο Δεκέμβριος έχεις βάλει πάνω από το προσκεφάλι σου σε γραμμές τις ημέρες αυτού του μήνα και κάθε βράδυ σβήνεις από μια ανυπομονώντας να έρθει εκείνη η μέρα που θα φτιάξεις την βαλιτσούλας και θα πάρεις το πρώτο τρένο, λεωφορείο, καράβι για να αναχωρήσεις για τα «πάτρια» εδάφη για τις γιορτές των Χριστουγέννων. Και σε ρωτάω εγώ τώρα, το σκέφτηκες καλά; Όχι πες μου το σκέφτηκες;
Της Άριας Μεσοροπιάν Εντάξει μην τρομάζεις, σίγουρα το να γυρίσεις σπίτι σου για λίγες μέρες φαντάζει ιδανικό, γιατί θα έχεις έτοιμο ζεστό φαγητό της μαμάς, φρεσκοπλυμένα ρουχαλάκια, δε θα ανησυχείς για το αν θα ξεμείνεις και σίγουρα θα έχεις άπλετο χρόνο να περάσεις με τους παιδικούς σου φίλους και παλιούς συμμαθητές και να θυμηθείς τι έκανες πριν τη φοιτητική ζωή. Που είναι ο καναπές μου;Ναι ωραία όλα αυτά. Αλλά υπάρχει και το άλλο, το πολιτισμικό σοκ, που όσο περισσότερο καιρό λείπεις τόσο μεγαλύτερο είναι. Μα και βέβαια είναι, γιατί σκέψου εσένα αραχτό στον καναπέ σου με τον υπολογιστή στα πόδια σου για ώρες, κάτω από τον καναπέ κούπες μισογεμάτες με καφέ, παραδίπλα μπύρες αλλά και γόπες από σβησμένα τσιγάρα, πράγματα τα οποία θα τα μαζέψεις την επόμενη μέρα και αν. Αυτό το σκηνικό δεν πρόκειται να πραγματοποιηθεί στο πατρικό σου σπίτι. Εκεί φαντάσου να κάθεσαι στον καναπέ ενώ τις περισσότερες φορές θα τσακώνεσαι με τους γονείς για το τι θα δείτε στην τηλεόραση όσον αφορά καφέδες, μπύρες και τσιγάρα δε νομίζω καν να υπάρχουν. Μη με ξυπνάς απ’τις… 10! Συνεχίζω με το γεγονός του τετριμμένου για πολλούς πρωινού ξυπνήματος, το οποίο αν δεν προκαλείται από τη μητέρα σου σίγουρα θα προέρχεται από τη συνεχόμενη φασαρία που θα κάνουν γονείς, αδέλφια, σκυλιά, γατιά κτλ. Νεύραααα! Φάε κάτι καμάρι μ’Ας πάμε στο φαγητό. Εδώ αγαπητέ αναγνώστη θα έχεις πρόβλημα, διότι θα σε «μπουκώνουν» μανάδες, γιαγιάδες όλες τις ώρες της ημέρας με λογιών λογιών φαγητά και γλύκα και ένα είναι σίγουρο ότι θα γυρίσεις με δύο τρία κιλάκια παραπάνω. Σε αυτές τις περιπτώσεις, ανοίγεις το ψυγείο και εκεί που έχεις συνηθίσει να βλέπεις μια ανοιγμένη μουστάρδα, ένα σάπιο μήλο και ένα ληγμένο γάλα, στο ψυγείο των γονιών σου είναι λες και διακτινίζεσαι σε ένα σουπερμάρκετ καθαρό, αστραφτερό, γεμάτο με λογής λογής εδέσματα. Το γιορτινό τραπέζι της συμφοράςΗ πιο εφιαλτική, κατά την γνώμη μου, κατάσταση των Χριστουγέννων είναι τα οικογενειακά τραπέζια και δεν εννοώ αυτά με γονείς και αδέλφια αλλά αυτά τα τρομακτικά με θείες, θείους ξαδέλφια κουμπάρες και όλων των ειδών συγγενείς. Ναι μιλάω για εκείνα που ο καθένας βγάζει την χολή του με ερωτήσεις του τύπου «Πότε τελειώνεις Μαράκι;» «Χρωστάς πολλά ακόμα Γιώργο;» «Τι θα κάνεις μετά τις σπουδές σου;» «Κανά αμόρε υπάρχει;» και το τελευταίο «Η ξαδέλφη σου τελείωσε το μεταπτυχιακό της και τώρα κάνει την διατριβή της πάνω στην αναπαραγωγή της πέστροφας». Ναι ναι ναι αυτά και άλλα πολλά, αυτές οι απαίσιες αλλά και συνάμα διαχρονικές συζητήσεις που σε κάνουν να αισθάνεσαι σα να βρίσκεσαι στην ιερά εξέταση και έχεις να απολογηθείς για το πιο αισχρό και δολοφονικό έγκλημα. Τέλος πάντων, όποιος καταφέρει να μείνει αλώβητος από τα οικογενειακά πυρά και να κάνει το κομμάτι του είναι πολύ τυχερός (εγώ δυστυχώς δεν είμαι ένας από αυτούς). Catch upΚαι τώρα πάμε στη στιγμή που ετοιμάζεσαι και παρφουμαρίζεσαι για να βγεις έξω για ένα καφέ η ένα ποτάκι για να θυμηθείς τα παλιά αλλά και για να μάθεις τα καινούρια- ολόφρεσκα κουτσομπολιά της μικρής σου κοινωνίας. Κάθεσαι λοιπόν στην καφετέρια που σύχναζες, παραγγέλλεις τον καφέ σου ανάβεις τον τσιγάρο σου (αν καπνίζεις) και λες στο φίλο σου που έμεινε στην πόλη σου: «Για πες..». Αυτές λοιπόν είναι οι απολαυστικές στιγμές που μαθαίνεις τα πάντα για τους πάντες τη στιγμή που από μπροστά σου περνάνε μόνιμοι και μη κάτοικοι της περιοχής σου, άκυρες φάτσες ατόμων που ανέκαθεν χλεύαζες αλλά και κραυγαλέα ντυσίματα τα οποία κάνουν τις κόρες των ματιών σου να διαστέλλονται… p.s Μην ανησυχείς δεν πρόκειται να πάθεις κάτι η επιστροφή στο χωριό για τις γιορτές διαρκεί το πολύ 10 μέρες… Καλά μας Χριστούγεννα!