Αφιέρωμα στους LIBERTINES

Libertines. Η μεγαλύτερη μπάντα του 21ου αιώνα. Μαζί με τους ‘’the Strokes’’ έφεραν το Post punk revival στις αρχές του 2000. Κάποιος θα μπορούσε να πει ότι οι μεν, ήταν η βρετανική εκδοχή των δε. Εκεί που όμως πέτυχαν περισσότερα οι libertines, ήταν ότι επανέφεραν την αγριάδα, και τη μεθυσμένη, ποιητική πλευρά του ροκ εν ρολ ξανά στο προσκήνιο. Και όχι μόνο στη μουσική τους αλλά και στον τρόπο ζωή τους. Απέκτησαν στενές επαφές με τους οπαδούς τους, κάνοντας τους μέλη της μπάντας, καθώς, όπως είχε πει και ο Carl Barat, ένας από τους 2 front men, libertine μπορούσε να γίνει όποιος ήθελε. Το μόνο που έπρεπε να κάνει είναι να το πει φωναχτά και αμέσως, βρισκόταν σε μια θύελλα ναρκωτικών, σεξ και ροκ εν ρολ.

Ανέπτυξαν στενές φιλίες με οπαδούς, έκαναν δώρο τατουάζ μετά από ξέφρενες νύχτες, και οργάνωναν μίνι συναυλίες σε μικρές παμπ, σε σπίτια φίλων ή ακόμα και στο δικό τους. Όλος ο τρόπος ζωής της ροκ, που δημιούργησε τόσους αστέρες, βρισκόταν πλέον στο προσκήνιο με μια πιο πανκ νότα. Και σε αυτή τη θύελλα πιάστηκαν θύματα οι ίδιοι που την δημιούργησαν. Όταν φθάνεις στην κορυφή, αυτό που σε περιμένει, είναι η σκληρή επιφάνεια του πάτου. Οι Libertines από τη δημιουργία τους είχαν στόχο ή την κορυφή ή τον πάτο. Βρέθηκαν στην κορυφή και έπειτα βούτηξαν σα φλεγόμενο αστέρι στο θρύλο. Κάηκαν. Δεν έσβησαν. Το φως τους ήταν αρκετά δυνατό έτσι ώστε να φωτίσει τον δρόμο για τις νέες μπάντες όπως τους Αrctic Μonkeys και τους Τhe view. Όπως ακριβώς έκαναν και οι Οasis πριν από αυτούς, που υπήρξαν μια τεράστια επιρροή για τους κυρίους Pete Doherty, Carl Barat, Garry Powell και John Hassal. Τραγούδησαν για τη χαμένη φιλία, τον έρωτα, αλλά και για κοινωνικά φαινόμενα. Πάντοτε με μια δόση νοσταλγίας για τις ‘’παλιές καλές ημέρες’’. Αυτό τους έκανε και τόσο αγαπητούς σε όλον τον κόσμο. Ακόμα κι αν η καριέρα τους ήταν μικρή, η κληρονομιά τους είναι μεγάλη. Ακόμα κι αν οι Libertines, έπειτα από μια επανένωση το 2010, αποτελούν παρελθόν, παραμένουν η μεγαλύτερη μπάντα που πέρασε, όταν η ροκ έδινε τους επιθανάτιους σπασμούς της και κόντευε να σβήσει. Την αναβίωσαν. Ακόμα κι αν αυτό τους κόστισε τον ίδιο τους τον εαυτό. Υπάρχουν υπερβολικά πάρα πολλά πράγματα που μπορεί να πει κάποιος για αυτούς. Και τόσες λίγες λέξεις που μπορώ να γράψω. Υπάρχουν μυστικά, ιστορίες και έθιμα που περιμένουν κάποιον να τα ανακαλύψει ‘’σκάβοντας’’ και ψάχνοντας τη μουσική τους εις βάθος. Υπάρχουν πολλές απόψεις γύρω από το μυστήριο που τους κάλυπτε. Πολλές αρνητικές και πολλές θετικές. Ένα πράγμα όμως μπορεί να ειπωθεί με σιγουριά. Οι Libertines ήταν μια γαμημένη μπάντα που ήταν κυριολεκτικά ροκ ως το κόκκαλο. Αξίζει να τους ακούσεις.

Στάθης Μπαλτούμας [email protected]