Ο παράγοντας «Χ»

Οι άνθρωποι της αγοράς προκειμένου να «μετρήσουν» το επιχειρηματικό κλίμα που ισχύει σε μια αγορά ή χώρα, παρατηρούν, καταγράφουν και εκτιμούν τα όσα συμβαίνουν πέριξ αυτής. Η κινητικότητα – όπως, τουλάχιστον ισχυρίζονται- συνήθως αντανακλά σε ανάπτυξη, ενδιαφέρον, διάδραση, συναλλαγές.

Τελευταία, όπου και αν ρωτήσεις, σε όποιον και αν απευθυνθείς, είναι βέβαιο ότι η εγχώρια αγορά γνωρίζει σημαντική ανάπτυξη, με τις περαιτέρω προοπτικές να διαμορφώνονται σε αρκούντως ισχυρές, όσο και ανθηρές για τις επιχειρήσεις, την αγορά, τους εργαζόμενους.

Μάλιστα, το ακόμη πιο θετικό δείγμα προέρχεται

από το διαρκώς εντεινόμενο ενδιαφέρον που επιδεικνύεται από την πλευρά των Ελλήνων περί του επιχειρείν. Α, και αναφερόμαστε σε κάθε μορφής, μεγέθους, αγοράς και γεωγραφίας επιχειρηματικότητας.

Πραγματικότητα που έρχεται να θεμελιωθεί από τις σημαντικές ευκαιρίες, μα και τα κενά που χαρακτηρίζουν απ’ άκρου εις άκρον την ελληνική αγορά. Υστερήσεις, που εν πολλοίς έλκουν την καταγωγή τους στην υπερδεκαετή οικονομική κρίση που προηγήθηκε, αλλά και στην ταχεία κίνηση της εθνικής μας οικονομίας, σε συνάρτηση με το έντονο ενδιαφέρον από μέρους των διεθνών επενδυτών απέναντι στην χώρα μας και τις αναρίθμητες ευκαιρίες ανάπτυξης που συνεπάγεται.

Σε αυτό το σημείο, όμως, θα… φρενάρουμε σε ότι αφορά την θετική αποτίμηση του επιχειρηματικού κλίματος στην Ελλάδα, εισάγοντας τον παράγοντα «Χ» που μέλλει να προσδιορίσει τον βηματισμό που θα ακολουθήσουμε συλλογικά κατά το εγγύς, μα και απώτερο μέλλον.

Ποιος είναι ο παράγων «Χ»; Μα το ανθρώπινο δυναμικό και οι ελλείψεις που ήδη εμφανίζονται και γιγαντώνονται μέρα με την ημέρα. Πραγματικά, δεν υφίσταται κλάδος της εγχώριας επιχειρηματικής αγοράς που να μην… πονοκεφαλιάζει προκειμένου να βρει το κατάλληλο ανθρώπινο δυναμικό. Κατάλληλο, είπαμε; Σημειώστε λάθος! Σκέτο, ανθρώπινο δυναμικό…

Προ ημερών παρευρέθηκα σε μια κοινωνική εκδήλωση, στην οποία εμπορικός διευθυντής μεγάλης ελληνικής εταιρείας, που δραστηριοποιείται έντονα και στο εξωτερικό, μου εξομολογήθηκε τον πόνο του, απόρροια της καθημερινότητάς του. «Έρχονται φρέσκοι απόφοιτοι πανεπιστημιακών σχολών, αναζητώντας την πρώτη τους εργασιακή εμπειρία. Όταν η συζήτηση φτάνει στο οικονομικό, η απάντηση δείχνει απελπιστικά επαναλαμβανόμενη: “2.000 ευρώ”! Εννοείται δίχως την παραμικρή εμπειρία, με απαίτηση να εκπαιδευτεί από μέρους μου, ενώ σε ότι αφορά τον παράγοντα του loyalty, σε 3 μήνες ενδεχομένως να έχει αποχωρήσει δελεαζόμενος από 50-100 ευρώ περισσότερα που του προσφέρει ο ανταγωνισμός. Ώρες-ώρες σκέφτομαι να αντιδράσω και δη έντονα, ωστόσο στιγμιαία αναλογίζομαι την ελάχιστη προσφορά από μέρους των ενδιαφερομένων και το τι διαθέτουμε ήδη ως ανθρώπινο δυναμικό, σε συνάρτηση με τις απειροελάχιστες πιθανότητες να εμφανιστεί κάποια αξιοπρόσεκτη περίπτωση υποψηφίου και εν τέλει ενδίδω στον μισθό και στα συνολικότερα ζητούμενα…».

Άλλο υψηλόβαθμο στέλεχος, Εμπορικός Διευθυντής σε κορυφαία εταιρεία κρεοπαραγωγής, μου εξηγούσε πως αναζητούσε επί μακρόν οδηγούς οχημάτων για παραδόσεις προϊόντων, ωστόσο η… ένδεια υποψηφίων τον οδήγησε να απευθυνθεί σε «ώριμο» εργατικό δυναμικό, που ηλικιακά κινείται άνω των 55 ετών. Ακόμη και αν δεν διαθέτουν την σχετική εμπειρία επαγγελματικής οδήγησης!

Με χαρά διαπιστώνω πως το πρόβλημα όχι απλά τελεί εν γνώσει της κυβέρνησης, αλλά ήδη τόσο ο υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής ασφάλισης, Άδωνις Γεωργιάδης, όσο και ο Διοικητής της Δημόσιας Υπηρεσίας Απασχόλησης (ΔΥΠΑ), Σπύρος Πρωτοψάλτης, έχουν ετοιμάσει ένα σχέδιο διττής κατεύθυνσης και πολλαπλών δεδομένων.

Λίγη υπομονή…