“Καταλύτης” η δολοφονία του Μιχάλη

Για κάποιους η «μπάλα» είναι πλάκα. Αποτελεί «χαβαλέ», ξεκούραση, ψυχαγωγία, χαρά, διασκέδαση, μέσο να ξεχνιόμαστε σε σχέση με την καθημερινότητα, τα προβλήματα και τους ρυθμούς. Ωστόσο, όπως αποδεικνύεται σε καθημερινή βάση και δη διεθνώς, αυτό δυστυχώς δεν ισχύει για όλους. Ιδιαίτερα δε, στο «γκρουπ» εκείνων των χωρών που η Ελλάδα (θεωρητικά) ανήκει. 

Πρόκειται για κάτι πολύ σοβαρό, για κάτι που «φέρνει» μαζί του, πολλά χρήματα και μόνο ως κάτι που θα μας κάνει να γελάσουμε θα πρέπει να το βλέπουμε. Κανείς εξάλλου,

ειδικά από όσους συμμετέχουν, δεν το βλέπει έτσι. Βεβαίως για τους «ρομαντικούς» του αθλήματος (όχι μόνον του ποδοσφαίρου) υπάρχει και ο ερασιτεχνικός αθλητισμός. Εκεί τα δεδομένα (με αρκετές επιφυλάξεις και ακόμη περισσότερες αναστολές) είναι περισσότερο αθώα. 

Το ποδόσφαιρο σήμερα, συνδυάζεται με αξιοσημείωτα έσοδα και έξοδα. Μια διαδικασία γέννησης, διακίνησης, κατανάλωσης και σε πλείστες περιπτώσεις «ξεπλύματος» χρήματος.

Πριν πάμε στα δικά μας, ας δούμε τι συμβαίνει στη Σαουδική Αραβία και πόσο άλλαξαν τα δεδομένα εκεί μετά την έλευση στο συγκεκριμένο πρωτάθλημα του Κριστιάνο Ρονάλντο, τον οποίο ακολούθησαν και άλλοι αστέρες του αθλήματος και όχι απαραίτητα ευρισκόμενοι σε (ποδοσφαιρικά) ηλικία «συνταξιοδότησης». Αξίζει, επίσης, να δούμε εκ του σύνεγγυς τι φέρνει στο ποδόσφαιρο των ΗΠΑ το «φαινόμενο» της έλευσης του Λίο Μέσι εκεί, και δη σε όλα τα επίπεδα. 

Και τώρα ας επιστρέψουμε εντός των συνόρων. Αναμφίβολα όλοι συμφωνούν πως έγιναν πολλά και σοβαρά λάθη τα οποία δεν είναι απαραίτητο να αναλύσουμε από τις γραμμές αυτές, ωστόσο η δολοφονία του Μιχάλη Κατσούρη φαίνεται πως αποτελεί τον καταλύτη εκείνο που χρειάζονταν προκειμένου να αλλάξουν (ή έστω να λάβει χώρα μια προσπάθεια έτσι ώστε να μεταβληθούν) τα δεδομένα όπως τα γνωρίζαμε και ίσχυαν μέχρι σήμερα. 

Η κυβέρνηση δείχνει την απαιτούμενη πολιτική βούληση, κινήθηκε -σχετικά- γρήγορα λαμβάνοντας υπόψη και τη θερινή ραστώνη, πραγματοποίησε σειρά κινήσεων ή για την ακρίβεια εξαγγελιών, δίχως να σημαίνει και πως όλα όσα κάνει βρίσκονται προς την σωστή κατεύθυνση. Βέβαια, το ζήτημα του χουλιγκανισμού κάθε άλλο παρά ως μια εύκολη υπόθεση μπορεί να χαρακτηριστεί, πόσο μάλλον μονοσήμαντο. Αντιθέτως, ενέχει σειρά από παράγοντες και πτυχές, οι οποίες είναι -περίπου- βέβαιο πως κινούνται στη σφαίρα του αδύνατου να ελεγχθούν, παραχθούν ή έστω αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά. Επίσης, δεν βρισκόμαστε πρώτη φορά (ενώ πολύ φοβάμαι πως μόνο ως ελπίδες και δη φρούδες θα αποδειχτούν οι πάσης φύσεως ευχές περί της «τελευταίας») αντιμέτωποι με ένα αντίστοιχα τραγικό γεγονός, πόσο μάλλον με την απαρίθμηση από αρμόδια κυβερνητικά χείλη μιας σειράς μέτρων.

Όσο δεν αντιλαμβάνεται η Πολιτεία πως εκείνο που λείπει κάθε άλλο παρά είναι το νομικό και ποινικό «οπλοστάσιο», αλλά αντιθέτως η απαιτούμενη πυγμή και πειθαρχία στην εφαρμογή τους, τόσο τα πράγματα θα παραμένουν ίδια, απαράλλακτα και το «ανάθεμα» θα αποτελεί μόνιμο επωδό.

Για μια φορά ας αφήσουμε στην άκρη ποικίλες μεγαλοστομίες και ας επικεντρωθούμε σε λύσεις, απτές, ρεαλιστικές και άμεσα εφαρμοστέες. Εξάλλου, ο χρόνος «τρέχει» επικίνδυνα, ενώ μια ακόμη παράμετρος που τυχόν διαφεύγει από το νου είναι πως χθες, Παρασκευή, 18 του μηνός, ξεκίνησε ήδη το νέο πρωτάθλημα της Super League.

Θέλεις; Μπορείς; Ιδού πεδίο δόξης λαμπρόν. Σε αντίθετη περίπτωση, ο στρουθοκαμηλισμός αποτελεί τον –γνωστό, όσο και χιλιοεφαρμοσμένο- μονόδρομο. Δίχως άλλο, τόσο το μαχαίρι, όσο και το καρπούζι (πεπόνι ή οποιοδήποτε άλλο φρούτο προαιρείσθαι) βρίσκονται στα χέρια της Πολιτείας.