Η ευφορία* προϋποθέτει επιτάχυνση και όχι εφησυχασμό!

Αποτελεί κοινό τόπο για κάθε καλόπιστο (ακόμη και μη, ωστόσο) παρατηρητή πως μπορεί η εθνική οικονομία μας να κινείτο με ανοδικό trajectory την τελευταία τετραετία, ωστόσο έπειτα από την διπλή ανάκτηση της επενδυτικής βαθμίδας (εκκρεμεί η τρίτη και οριστική) το επενδυτικό boom κινείται σε άλλους ρυθμούς και μεγέθη.

Κάτι, που έρχεται ως απάντηση σε όσους είχαν αποδυθεί σε μια προσπάθεια μείωσης της ξεκάθαρης επιτυχίας της κυβέρνησης, αλλά πρωτίστως της χώρας μας συνολικά ή σε άλλους που αναρωτιόνταν «Κι εγώ τι θα κερδίσω από την επενδυτική βαθμίδα;».

Οι επενδύσεις φέρνουν projects,

τα projects απαιτούν ανθρώπους και αυτοί με τη σειρά τους αμείβονται καλύτερα και με περισσότερα, οι συνθήκες βελτιώνονται και εν συνεχεία οι ίδιοι παράγουν αξία που ανακυκλώνεται στην οικονομία της χώρας μας.

Κύκλος του χρήματος ονομάζεται…

Καθώς τα δεδομένα έχουν μεταβληθεί άρδην υπέρ της χώρας μας, γεννάται μια πρόκληση που απαιτεί σύνεση, σχεδιασμό, ταχύτητα, αποφασιστικότητα και δράση. Συγκεκριμένα, η (και τυπικά) «προαγωγή» της Ελλάδος στις επενδύσιμες χώρες θα πρέπει να μεταφραστεί με actionable δράσεις και έργα, μακριά από φαραωνικές λογικές και χαλαρά χρονοδιαγράμματα.

Για παράδειγμα, κοίταζα πρόσφατα τα στοιχεία σχετικά με το ύψος των ανεκτέλεστων έργων που έχουν συγκεντρώσει οι 5 μεγαλύτερες κατασκευαστικές εταιρείες. Ξεπερνά αθροιστικά τα 17 δισεκατομμύρια ευρώ σε επίπεδο αξίας, αλλά το σημαντικότερο είναι πως η ολοκλήρωση της υλοποίησης των συγκεκριμένων έργων λείπουν από την καθημερινότητα πολιτών και επιχειρήσεων αστικών κέντρων, επαρχιακών πόλεων, νησιών κ.ο.κ. 

Αρκεί να αναφερθεί πως στις αρχές του τρέχοντος έτος το ίδιο ανεκτέλεστο στις κορυφαίες εταιρείες του κατασκευαστικού κλάδου ανερχόταν, τότε, σε κάτι παραπάνω από 10 δισεκατομμύρια ευρώ. Ήτοι, αύξηση μεγαλύτερη του 50% σε αξία! 

Τι σημαίνει, όμως, υψηλό ανεκτέλεστο; Αναγκαιότητα για «φρέσκα» κεφάλαια που κατευθύνονται σε εγγυητικές, αυξημένες ανάγκες σε επίπεδο κεφαλαίου κίνησης και -φυσικά- απόθεμα διαθεσίμων που κρίνεται ως ικανό προκειμένου μια κατασκευαστική εταιρεία να είναι σε θέση να ανταποκριθεί σε εν γένει καθυστερήσεις στην υλοποίηση των έργων.

Σε αυτό το πλαίσιο αντιλαμβάνομαι πλήρως κορυφαία κυβερνητικά στελέχη που αρχίζουν να εφαρμόζουν μια πιο «σκληρή» γραμμή σε ότι αφορά τον κλάδο, καθώς οι επιχειρήσεις που τον απαρτίζουν μπορεί να ζητούν διαρκώς την προκήρυξη νέων έργων, εντούτοις όμως αδυνατούν να παραδώσουν όσο έχουν αναλάβει. «Η λογική που προκρίνουν οι κατασκευάστριες εταιρείες “σχεδιάστε και προκηρύξτε νέα έργα” δεν βρίσκει -πλέον- ευήκοα ώτα στην πολιτική ηγεσία. Εξάλλου, πως θα μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο, τη στιγμή που έχουν… στοκάρει έργα, τα οποία όμως δεν έχουν προχωρήσει στο στάδιο της υλοποίησής τους. Αυτό, σε συνάρτηση με το γεγονός της εμφανούς έλλειψης ανθρώπινου δυναμικού, αλλά και μηχανημάτων -κάτι που φάνηκε και στο ζήτημα της επόμενης ημέρας των πλημμυρών στην Θεσσαλία- μας έχει κάνει φειδωλούς και μας αναγκάζει να… πατήσουμε φρένο για λίγο χρονικό διάστημα έως ότου ξεκαθαρίσουν οι κατασκευαστές τις προθέσεις τους», όπως μας ανέφερε πηγή προσκείμενη στην ηγεσία του Υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών. 

Χρήσιμο είναι να σημειωθεί πως σύμφωνα με πρόχειρους υπολογισμούς, το ποσοστό επενδύσεων σε κατασκευαστικά έργα αναμένεται να υπερβεί το 8% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος (ΑΕΠ) της χώρας μας μέχρι το 2025. Κι αυτό, τη στιγμή κατά το οποίο ήταν 4% του ΑΕΠ μόλις προ τριετίας! 

Οπότε απαιτείται εγρήγορση απ’ όλους, ώστε να μην πέσουμε θύματα… hangover στο πάρτι της ανάπτυξης που λαμβάνει χώρα στην πατρίδα μας σήμερα.

*προσοχή στην γραφή