Λευτέρης Παρασκευάς: Ο άνθρωπος που τρέχει για… τους άλλους

Η σχέση του με τον αθλητισμό ξεκίνησε από πολύ μικρός. Τελικά όμως ο δρόμος που ακολούθησε επαγγελματικά δεν είχε καμία σχέση με τα σπορ. Κομμωτής στο επάγγελμα, αθλητής για καλό σκοπό από την άλλη. Αυτός είναι ο Λευτέρης Παρασκευάς, που διοργανώνει αγώνες με σκοπό να βοηθήσει άτομα που έχουν ανάγκη.

Σε αυτό το πλαίσιο δημιούργησε με ακόμα 15 άτομα την ομάδα e-θελοντής.gr και πρόσφατα ταξίδεψαν μέχρι την Μυτιλήνη για να προσφέρουν βοήθεια στους πρόσφυγες. Τι λέει όμως ο ίδιος στο iPop;

Πότε ξεκίνησε η σχέση σου με τον αθλητισμό;Η σχέση μου με τον αθλητισμό ξεκίνησε από πολύ μικρή ηλικία. 4 ετών βρέθηκα στην πισίνα, ασχολήθηκα με την κολύμβηση και το πόλο.Τι σε ώθησε στο να ασχοληθείς με το τρίαθλο;Το 2010, ημέρες Χριστουγέννων, είχα την τύχη να δω ένα βίντεο στο internet, που ένας πατέρας καταφέρνει να ολοκληρώσει έναν αγώνα Ironman μαζί με τον τετραπληγικό γιο του. Σ’ όλη την διαδρομή τον είχε μαζί του. Στο κολύμπι τον έσερνε μαζί του μέσα σε βάρκα, στο ποδήλατο τον είχε σε θέση μπροστά του, ενώ στο τρέξιμο τον έσπρωχνε με το αναπηρικό καροτσάκι. Αυτό αρκούσε για να με βάλει στην διαδικασία μετά από 2 μέρες να δηλώσω την συμμετοχή μου στον πρώτο μου αγώνα Ironman στην Αγγλία.Πες μας λίγα λόγια για τον αγώνα που προγραμματίζεις στα Πυρηναία. Ποιος είναι ο στόχος σου;Η προσπάθειά μου στα Πυρηναία αποτελεί ένα όνειρο των τελευταίων 2 χρόνων. 867 χλμ τρέξιμο με 54.000 μέτρα υψομετρικής διαφοράς. Εκκίνηση από ένα χωριό της Γαλλίας στον Ατλαντικό Ωκεανό και τερματισμό σ’ ένα Γαλλικό χωριό της Μεσογείου. Φοβερή διάσχιση βουνού, φοβερά τοπία, φοβερές αναβάσεις βουνού και μια εμπειρία που είμαι σίγουρος ότι θα μου μείνει αξέχαστη για όλη μου την ζωή. Στόχος μου είναι να καταφέρω να τελειώσω την προσπάθειά μου υγιής, σε 15-17 μέρες. Στόχος μου επίσης είναι να βοηθήσω κάποιο ίδρυμα που έχει ανάγκη οικονομική. Συζητάμε με το ορφανοτροφείο του Βόλου για κάτι όμορφο που εύχομαι να γίνει.Πότε μπήκε και το φιλανθρωπικό στοιχείο στους αγώνες σου; Με ποιο τρόπο βοηθάς;Το 2011 μετά από τον τερματισμό μου στον πρώτο μεγάλο μου αγώνα τριάθλου στην Αγγλία αποφάσισα να κάνω τον πρώτο μου φιλανθρωπικό αγώνα για το ορφανοτροφείο του Βόλου. Η προσπάθεια πήγε πολύ καλά και στέφθηκε με επιτυχία μιας και καταφέραμε και μαζέψαμε αρκετά χρήματα, ώστε να στηρίξουμε το ίδρυμα. Έκτοτε το μικρόβιο επεκτάθηκε μέσα μου και μετράω πλέον πάνω από 12 διοργανώσεις αγώνων φιλανθρωπικού ή ζωοφιλικού χαρακτήρα και αρκετές ατομικές προσπάθειες για ενίσχυση ιδρυμάτων. Εύχομαι να είμαι καλά και να μπορώ να συνεχίσω τις προσπάθειές μου βοηθώντας με αυτόν τον τρόπο ευπαθείς ομάδες που αντιμετωπίζουν προβλήματα.Υπάρχει υποστήριξη από την Πολιτεία στις προσπάθειές σου;Εννοείται ότι δεν υπάρχει καμία βοήθεια από το κράτος. Περισσότερο πρόβλημα δημιουργούν, παρά βοηθάνε. Τρανό παράδειγμα είναι ο αγώνας τριάθλου που διοργανώνω στην γενέτειρά μου στον Βόλο για λογαριασμό ιδρυμάτων. Φέτος, η Ομοσπονδία Τριάθλου ένα μήνα πριν τον αγώνα αποφάσισε να μην μας δώσει άδεια και αναγκαστήκαμε τελευταία στιγμή να αλλάξουμε την μορφή του αγώνα. Το κράτος είναι γενικά άφαντο από παντού. Αυτό που μου έκανε τρομερή εντύπωση επίσης είναι ότι στην Μυτιλήνη με την ομάδα του e-θελοντής.gr, ενώ περιμέναμε να δούμε κάτι που να θυμίζει κράτος, είδαμε μόνο ανθρώπους από άλλες χώρες να έχουν ξενιτευτεί για να βοηθήσουν. Δεν είδαμε καμία κρατική βοήθεια ή ουσιαστική παρέμβαση σε κάτι.Το επάγγελμά σου είναι κομμωτής. Πώς έχεις καταφέρει να τα συνδυάσεις και πώς βρίσκεις τον απαραίτητο χρόνο που απαιτούν οι προπονήσεις;Την δουλειά μου την αγαπάω γιατί είναι δημιουργική, γνωρίζεις και συναναστρέφεσαι με πολύ κόσμο και το σημαντικότερο είναι ότι μέσω αυτής μπορώ να επιβιώνω. Ο αθλητισμός και ειδικά το βουνό μου προσφέρουν ηρεμία, χαλάρωση και αποτοξίνωση από τα προβλήματα της καθημερινότητας. Ίσως κατά κάποιο τρόπο να συνδυάζονται κάπως για μια πιο αρμονική ζωή.
Χρόνος για προπόνηση δεν υπάρχει όσος θα χρειαζόμουν για να μπορώ να τα συνδυάσω όλα με ηρεμία, αλλά αναγκάζομαι να τον βρω. Στην καθημερινότητά μου δεν αφήνω δευτερόλεπτο ανεκμετάλλευτο. Με την προσπάθειά μου στα Πυρηναία πρέπει να σηκώνομαι κέθε μερα στις 6:00 -6:30 το πρωί, να πηγαίνω βουνό τουλάχιστον για 2-3 ώρες και μετά, ανάλογα την μέρα να κάνω άλλη μια βραδινή προπόνηση που συνήθως είναι κολύμπι η αναρρίχηση. Τα Σαββατοκύριακα είναι πάντα φορτωμένα με πολύωρες προπονήσεις, συνήθως 5-8 ώρες.Πες μας λίγα λόγια για την εμπειρία σου στην Μυτιλήνη με την ομάδα σας e-θελοντής.gr. Τι ακριβώς κάνατε εκεί και πώς προέκυψε η ομάδα;Mαζί με άλλα 15 άτομα αποφασίσαμε να συμμετέχουμε στην πρώτη μας αποστολή και στις 4/11 αναχωρήσαμε για τη Μυτιλήνη. Σκοπός ήταν μια ουσιαστική βοήθεια (ανεξάρτητη από οργανωμένες εθελοντικές οργανώσεις). Αρχικά ήρθαμε σε συνεννόηση με το ΠΙΚΠΑ Μυτιλήνης. Δύο βδομάδες νωρίτερα, αρχίσαμε να μαζεύουμε είδη πρώτης ανάγκης, ώστε να τα μεταφέρουμε με έξοδα δικά μας στο νησί.
Η ομάδα προέκυψε μέσα από το κομμωτήριο, όπου δουλεύω. Συζητήσεις γύρω από το προσφυγικό θέμα με έβαλαν στην διαδικασία να θέλω να πάω, να δω και να βιώσω το τι συμβαίνει εκεί. Η ιδέα και μόνο δεν ήταν δύσκολο να κινητοποιήσει φίλους και γνωστούς, ευαισθητοποιημένους, που ήθελαν και αυτοί να συμμετέχουν ή ακόμα και συμβάλλουν με τον πιο απλό τρόπο. Αποφασίσαμε να ζήσουμε για μικρό χρονικό διάστημα όλοι μαζί αυτή την εμπειρία . Οι εικόνες ήταν δύσκολες και μέσα από όλη αυτή την επιχείρηση που διήρκεσε μόνο λίγες μέρες, καταφέραμε να νιώσουμε το πόσο τυχεροί είμαστε που το μοναδικό πρόβλημα που έχουμε στην πραγματικότητα είναι η οικονομική κρίση και τίποτα άλλο.
Στο νησί κάναμε τα πάντα που μας ζητήθηκαν. Δουλέψαμε στο ΠΙΚΠΑ την πρώτη μέρα: μαγειρεία, καθαρισμό προαύλιου χώρου και τουαλετών, οργάνωση αποθηκών με ρούχα. Την δεύτερη μέρα δουλέψαμε στην Μόρια όπου είναι το camp που φιλοξενούν τους πρόσφυγες και όπου η διαβίωση εκεί είναι στα όρια της επιβίωσης. Εκεί αναλάβαμε να οργανώσουμε μια ολόκληρη αποθήκη με ρούχα, ενώ κάποια μέλη από την ομάδα μας παρέμειναν στο ΠΙΚΠΑ για να μαγειρέψουν για τα διάφορα camp. Η τρίτη μέρα μας βρήκε στο Καρά Τεπέ να προσπαθούμε για άλλη μια φορά να οργανώσουμε αποθήκη με ρούχα, η οποία τροφοδοτούσε όλα σχεδόν τα camp με είδη πρώτης ανάγκης και ρουχισμό.Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σας;Τα επόμενα μας σχέδια σαν ομάδα είναι να ξαναταξιδέψουμε όπου υπάρχει ανάγκη σε σχέση με τους πρόσφυγες και ήδη έχει γεννηθεί η επιθυμία να αρχίσουμε να οργανώνουμε δικά μας projects που θα στηρίζουν ιδρύματα με παιδιά.

Photos: facebook.com/l.paraskevas

The post Λευτέρης Παρασκευάς: Ο άνθρωπος που τρέχει για… τους άλλους appeared first on iPop.