Κεφάλαιο ενηλικίωση: Δύο φοιτήτριες μοιράζονται την εμπειρία τους και σου δίνουν tips για το πώς να γίνει πιο ανώδυνη η πρώτη μετακόμιση μακριά απ’ την πόλη σου

Μόλις τελείωσες το σχολείο και ετοιμάζεσαι να σπουδάσεις σε άλλη πόλη ή άλλη χώρα; Έχουμε τα tips για τη μετακόμιση που αναζητάς! Και για την ακρίβεια τα έχει η Αμαλία και η Ιόλη, δύο κορίτσια της Gen Z που έφυγαν για πρώτη φορά απ’ το σπίτι τους σε ηλικία 18 ετών για να σπουδάσουν. Η Αμαλία σε άλλη πόλη της Ελλάδας και η Ιόλη σε άλλη χώρα.

Η κάθε μια βίωσε αυτή τη διαδικασία με διαφορετικό τρόπο, και οι 2 αντιμετώπισαν δυσκολίες -ψυχολογικές και πρακτικές-

αλλά μέσα απ’ την εμπειρία τους εξελίχθηκαν και σήμερα μοιράζονται μαζί σου την ιστορία τους, τα βιώματά τους και φυσικά συμβουλές για το πώς να γίνει πιο ανώδυνη η πρώτη περίοδος μακριά απ’ το σπίτι και τους γονείς σου.

Τα tips για την μετακόμιση που ψάχνεις μέσα απ’ την εμπειρία δύο φοιτητριών

Αμαλία

Η μετακόμιση τις περισσότερες φορές δεν είναι μια εύκολη διαδικασία, τόσο πρακτικά όσο και συναισθηματικά. Όταν έφυγα πρώτη φορά από το πατρικό μου σπίτι για να σπουδάσω σε μια μεγαλύτερη πόλη ήμουν ενθουσιασμένη με το νέο μου ξεκίνημα και δεν ανησυχούσα για τις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσω. Στην πράξη, όμως, η καθημερινότητά μου άλλαξε σε μεγάλο βαθμό και μου πήρε αρκετό χρόνο να συνηθίσω την νέα μου ρουτίνα. Το πιο δύσκολο συναίσθημα είναι όταν αντιλαμβάνεσαι πως πρέπει να χτίσεις μια νέα ζωή μόνος σου ξεκινώντας από την σχολή, τις παρέες, τα στέκια και κάθε είδους νέα δραστηριότητα. Πρόκειται για μια διαδικασία, η οποία μου πήρε αρκετό χρόνο και πολλές φορές έπιασα τον εαυτό μου να πιέζεται στις νέες συνθήκες και στο τέλος να θέλω να βρω καταφύγιο στην πόλη μου ή στην παρέα με τους παιδικούς μου φίλους.

Στα τέσσερα χρόνια της φοιτητικής μου ζωής όμως άλλαξαν πολλά. Οι διαφορετικές εμπειρίες που συγκέντρωνα κάθε μέρα, κάνοντας πράγματα που ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα έκανα, γνωρίζοντας ανθρώπους διαφορετικούς από εμένα και βιώνοντας πρωτόγνωρα συναισθήματα με άλλαξαν σε μεγάλο βαθμό. Αγάπησα την νέα μου πόλη, το σπίτι μου και την ζωή που είχα χτίσει, μόνη μου και ακριβώς όπως την ήθελα.

Pexels

Και κάπου εκεί ήρθε η στιγμή να αλλάξω για άλλη μια φορά την ζωή μου, επιλέγοντας να μετακομίσω στην πρωτεύουσα με στόχο να ξεκινήσω την επαγγελματική μου ζωή. Είναι μια απόφαση που δυσκολεύτηκα πολύ να πάρω αναλογιζόμενη όλα αυτά που θα άφηνα πίσω. Δεν ήξερα αν ήμουν διατεθειμένη να ολοκληρώσω έναν κύκλο ζωής και να ξεκινήσω έναν καινούργιο για άλλη μια φορά μέσα σε τέσσερα χρόνια. Το να αφήσω πίσω μου τους φίλους, το σπίτι και τα μέρη που αγάπησα ήταν ένα συναίσθημα που δυσκολεύτηκα να διαχειριστώ. Εξαιτίας του ψυχολογικού βάρους που ένιωθα αποφάσισα να απευθυνθώ σε έναν ειδικό. Ήταν μια απόφαση που με ωφέλησε σε μεγάλο βαθμό αφού με βοήθησε να καταλάβω πώς μπορώ να προχωρήσω μπροστά δίνοντας χρόνο στην διαδικασία και στηριζόμενη πάντα στα “θέλω” και τις επιλογές μου.

Σε μια μετακόμιση υπάρχει ωστόσο πάντα και το πρακτικό κομμάτι που καλείσαι να διεκπεραιώσεις. Ξεκινώντας αυτήν την χαοτική διαδικασία μόνη μου ήταν πολλές οι φορές που απελπίστηκα. Ωστόσο, η οργάνωση σε λίστες των όσων έπρεπε να γίνουν πριν αφήσω το σπίτι και την πόλη και το ξεκαθάρισμα στις ντουλάπες, τα ράφια και όλους τους χώρους του σπιτιού έκαναν τα πράγματα πιο εύκολα και διαχειρίσιμα.

Πλέον μπορώ να πω πως αρχίζω και συνηθίζω την νέα μου καθημερινότητα χωρίς να μένω προσκολλημένη στο παρελθόν και τις αναμνήσεις. Κρατώ όλα τα θετικά που αποκόμισα από την μοναδική εμπειρία της φοιτητικής ζωής και ελπίζω πως τα χρόνια που έρχονται θα είναι εξίσου όμορφα και δημιουργικά.

Ιόλη

Έφυγα για πρώτη φορά απ’ το σπίτι μου σε ηλικία 18 ετών για να μετακομίσω όχι απλά σε άλλη πόλη, αλλά σε άλλη χώρα. Αντιμετώπισα 3 βασικές δυσκολίες φεύγοντας απ’ την Ελλάδα:

Μου έλειπε η οικογένεια μου. Πέρα από όλες τις πρακτικές δυσκολίες, το πιο βασικό μου πρόβλημα όταν πήγα να σπουδάσω στο Λονδίνο, ήταν ότι μου έλειπαν οι δικοί μου άνθρωποι. Παρότι ήτανε το φυσικό επόμενο να κάνω τα πρώτα μου βήματα μακριά από την οικογένεια μου κάνοντας την αρχή για την δική μου ανεξάρτητη ζωή, ένιωσα ότι έχω ανάγκη την οικογένεια μου πιο πολύ από ποτέ.

Ένας απλός τρόπος που με βοήθησε να νιώσω ότι ακόμα και αν μας χωρίζει η απόσταση είμαι ακόμα το ίδιο κοντά με την οικογένεια μου (αν όχι και ακόμα παραπάνω) ήταν να τους μιλάω στο τηλέφωνο το πρωί, πριν ξεκινήσει η μέρα του καθενός. Με αυτόν τον τρόπο ένιωθα ότι η μέρα μου ξεκινά μαζί τους, όπως γινότανε και στο σπίτι και με το να μοιραζόμαστε τα πλάνα μας για την ημέρα που ακολουθεί, ένιωθα μια ασφάλεια και καθησυχαζόμουν στο γεγονός ότι κρατάμε αυτή την καθημερινή τριβή και επαφή. Αν αγχωνόμουν για κάτι που έπρεπε να αντιμετωπίσω έβρισκα μεγάλη ανακούφιση στο να το ξέρουν οι κοντινοί μου άνθρωποι και ένα απλό μήνυμα του τύπου «πώς πήγε;» με έκανε να αισθάνομαι ότι τους έχω κοντά μου στην κάθε μου στιγμή. Αντίστοιχα, ένιωθα καλά με το να ξέρω πως κυλά η μέρα της οικογένειας μου γιατί ακόμα και αν ήμουν μακριά μπορούσα να τους βοηθήσω με δίκες τους δυσκολίες και να μοιραστώ τις χαρές τους.

Μου έλειπε η Ελλάδα και το σπίτι μου. Όσα καλά και να έχει το Λονδίνο και όσο και να το αγαπάω η Αθήνα είναι το σπίτι μου και εδώ έχω μεγαλώσει. Όταν μετακόμισα λοιπόν άρχισαν να μου λείπουν πράγματα που δεν θα μπορούσα να έχω φανταστεί. Μόνο και μόνο το άκουσμα της ελληνικής γλώσσας σε καθημερινή βάση ήταν μεγάλη απώλεια για εμένα τις στιγμές εκείνες που με έπιανε νοσταλγία. Εκτός από αυτό, μου έλειπαν οι απλές καθημερινές συνήθειες του σπιτιού μου. Πράγματα όπως το φαγητό της μαμάς, τα κατοικίδια μου κάθε φορά που έμπαινα στο σπίτι, και το κρεβάτι μου!

Η αλήθεια είναι ότι μου πήρε αρκετό καιρό να το συνηθίσω αυτό και έπρεπε να εστιάσω την προσοχή μου αλλού. Με αυτό εννοώ ότι έμαθα να εκτιμώ τα πράγματα που μου προσέφερε η ζωή μου στο Λονδίνο και η κουλτούρα αυτή, και να μην σκέφτομαι εκείνα που στερούμαι και μου λείπουν από την Αθήνα. Η κάθε πόλη έχει τα καλά και τα κακά της και επέλεξα να εστιάζω στα καλά. Εκτός αυτού, βρήκα απλές καθημερινές λύσεις για μικρά πράγματα που με έκαναν να νιώθω πολύ πιο κοντά στο σπίτι και να μην νοσταλγώ τόσο συχνά. Για παράδειγμα, βρήκα ένα ελληνικό καφέ που κάθε φορά που πήγαινα με έφερνε ένα βήμα πιο κοντά στο σπίτι μου. Εκτός από τον καφέ όπως τον είχα συνηθίσει, το προσωπικό του μαγαζιού και η καλημέρα τους στα ελληνικά με έκανε να αισθάνομαι ότι είμαι στην Αθήνα. Αντίστοιχα, υπάρχουν πολλά ελληνικά εστιατόρια, club και εκδηλώσεις που είναι ιδανικά για τις στιγμές εκείνες που το σπίτι μας μας λείπει λίγο παραπάνω. Ακόμα και πράγματα όπως το να μάθω να φτιάχνω το αγαπημένο μου φαγητό ακριβώς όπως μου το έφτιαχνε η γιαγιά ή η μαμά μου, ή να πάρω κάποια αντικείμενα από το δωμάτιο μου στην Αθήνα, με έφεραν νοητικά πιο κοντά στο σπίτι μου.

Δυσκολεύτηκα να οργανωθώ. Σε πιο πρακτικά ζητήματα τώρα, μου ήταν δύσκολο να οργανώσω με επιτυχία την καθημερινότητά μου χωρίς να νιώθω το βράδυ ότι ξέχασα ή δεν πρόλαβα να κάνω κάτι. Μέσα στον ενθουσιασμό της καινούριας μου ζωής στο Λονδίνο, γνωρίζοντας συνέχεια καινούριο κόσμο και βρίσκοντας την ισορροπία ανάμεσα στις υποχρεώσεις του πανεπιστημίου, τις ανάγκες του σπιτιού και τις δουλειές που προκύπτουν από αυτό, και την αφιέρωση χρόνου στον εαυτό μου (γυμναστική, έξοδοι, self-care κλπ.) μου ήταν δύσκολο να βρω χρόνο για όλα.

Και αυτό θέλει εξάσκηση. Κανείς δεν ξύπνησε μια μέρα με μια νοητή λίστα και την ενέργεια να κάνει τα πάντα στην ώρα του και αποτελεσματικά χωρίς άγχος και πίεση. Δυσκολεύτηκα περισσότερο σε απλά καθημερινά πράγματα και ανάγκες του σπιτιού που δεν είχα μάθει να τα σκέφτομαι και να προνοώ για αυτά. Πράγματα όπως το να αγοράσω χαρτί κουζίνας η σακούλες σκουπιδιών, τόσο απλά που όμως αν τα ξέχναγα μπορούσαν να γίνουν η αφορμή για άγχος σχετικά με την ικανότητα μου στο να είμαι οργανωμένη. Η αλήθεια είναι ότι όλα αυτά τα μαθαίνει κανείς μόνο όσο τα ζει. Σιγά σιγά βρήκα τους ρυθμούς μου και τρόπους για μια πιο πρακτική και αποτελεσματική ρουτίνα σε σχέση με την καθημερινότητα. Όταν άρχισα να βρίσκω και εγώ σταδιακά τους ρυθμούς μου βρήκα τον εαυτό μου να κάνει όλες αυτές τις καθημερινές μικρές (ίσως και ψυχαναγκαστικές) λίστες για τις οποίες πάντα πείραζα την μαμά μου από μικρή και όχι μόνο ήρθα στα λόγια της αλλά ένιωσα και ακόμα πιο κοντά της.

Freepik

H πρώτη μετακόμιση μακριά απ’ το σπίτι και την πόλη σου μπορεί να είναι ένα μεγάλο challenge και στην αρχή να σε τρομάζει μόνο και μόνο η ιδέα. Όμως, να θυμάσαι πως τώρα ξεκινάει ένα νέο κεφάλαιο στη ζωή σου κι εσύ επιλέγεις το πώς θα το ζήσεις. Είναι μια μοναδική ευκαιρία να βιώσεις νέες εμπειρίες, να γνωρίσεις νέους ανθρώπους, να ταξιδέψεις και να οργανώσεις τη ζωή σου! Όλα θα πάνε καλά στο τέλος, και ακόμα κι αν στην αρχή είναι δύσκολα, θα βρεις τον δρόμο σου και τους ρυθμούς σου. Δώσε στον εαυτό σου τον απαραίτητο χρόνο προσαρμογής και ξεκίνα με αισιοδοξία αυτό το νέο ταξίδι στη ζωή σου!

Διάβασε πρώτος όλα τα θέματα του iPop.gr στο Google News 

Το άρθρο Κεφάλαιο ενηλικίωση: Δύο φοιτήτριες μοιράζονται την εμπειρία τους και σου δίνουν tips για το πώς να γίνει πιο ανώδυνη η πρώτη μετακόμιση μακριά απ’ την πόλη σου εμφανίζεται στο iPop.