…και γιατί δεν μ αφήνεις να κοιμηθώ στο κρεβάτι σου; Επειδή έχω 4 πόδια;

Κάτσε λίγο να συγκρίνουμε καταστάσεις. Εσύ –ναι μαμά σε σένα μιλάω- έχεις την υπέρδιπλη κρεβατάρα σου με τα 6 μαξιλάρια σου το πάπλωμα σου, τα κομοδίνα σου, το φωτιστικό σου και εγώ τι έχω; Με τι με έχεις αφήσει;;;; Μ ένα μικρό στρογγυλό μαξιλαροκρέβατο το οποίο μάλιστα έχεις τοποθετήσει στην άλλη άκρη του δωματίου; Το βρίσκεις τώρα λογικό και ευγενικό; Γιατί δεν μ αφήνεις να κοιμηθώ στο κρεβάτι σου;

Και για να μην με λες –ναι τώρα μιλάω σε σένα αναγνώστη μου- υπερβολική θα τα πάρω από την αρχή. Όταν πριν σχεδόν τρία χρόνια με πήρε μωρό ακόμα στο σπίτι της η μαμά μου, με έβαλε να κοιμηθώ μαζί της, στο κρεβάτι της, στο βασίλειο της. Την άκουσα να λέει πως δεν μπορούσε να με αφήσει ελεύθερη στο σπίτι, ούτε όμως να με βάλεις σε κάποιο κουτί μέχρι να μου πάρει το δικό μου κρεβάτι. Ξάπλωσε αυτή στη μία πλευρά και με έβαλε στην άλλη. Με σκέπασε κιόλας, λες και μέσα Σεπτέμβρη και με τόση γούνα είχα ανάγκη να σκεπαστώ. Το επόμενο βράδυ το ίδιο. Μην πολυλογώ αυτό κράτησε για μία βδομάδα. Μέχρι που ήρθε στο σπίτι αυτό το στρογγυλό πράγμα που τόλμησε και το αποκάλεσε «κρεβάτι». Το έβαλε στην άλλη άκρη του δωματίου της και το βράδυ μ ακούμπησε εκεί και με αυτό το γελοίο δασκαλίστικο ύφος μου είπε: «Μιζού αυτό είναι το κρεβάτι σου». Τι λες κυρία μου, αυτό είναι το κρεβάτι μου; Και αυτό το τεράστιο πράγμα που σου επιτρέπω να ξαπλώνεις τι νομίζεις πως είναι;

Και από τότε άρχισε το κακό. Κάθε φορά, πριν ξαπλώσει με έβαζε στο «κρεβάτι μου» και έσβηνε το φως. Εγώ προσπαθούσα να ανέβω και κλαψούριζα –είναι ψηλό κρεβάτι και εγώ κοντή!-. Αυτή σηκωνόταν και με έβαζε στο «κρεβάτι μου». Συνεχίζαμε και το κάναμε αυτό μέχρι που κουραζόμουν και κοιμόμουν ΣΤΟ ΠΑΤΩΜΑ για να την εκδικηθώ. Με το πέρασμα του χρόνου δυνάμωσα και μπορούσα και πηδούσα πάνω στο κρεβάτι. Αυτή μου έλεγε κάτι που ηχούσε ως «κάτω» και με ακουμπούσε στο πάτωμα. Μπορεί να μην με άφηνε να κοιμηθώ μαζί της αλλά έμαθα πως όταν κοκκινίζει και λέει «κάτω» πρέπει να κατεβαίνω… αυτό που δεν ήξερε όμως ήταν πως όταν κοιμόταν ανέβαινα πάνω στο κρεβάτι ΜΟΥ και κοιμόμουν μαζί της και λίγο πριν ξυπνήσει κατέβαινα για να μην το καταλάβει. Αυτό συνεχίζεται μέχρι και σήμερα, αν και νομίζω πως πλέον καταλαβαίνει τι κάνω και έτσι κάποιες φορές με φωνάζει μόνη της!

Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι γιατί δεν μ αφήνει να κοιμηθώ μαζί της! Να πω πως είχε αλλεργία σε μένα να πω οκ, αλλά δεν έχει! Να πω ότι μαδούσα και δεν με θέλει στο κρεβάτι της να το καταλάβω, να πω ότι δεν με είχε αφήσει ποτέ και δεν είχα γνωρίσει τον παράδεισο των πουπουλένιων μαξιλαριών, πάλι να το καταλάβω… ή ότι είχα κάνει τις βασικές ανάγκες μου πάνω στο στρώμα….(που φυσικά και δεν τις έχω κάνει γιατί είμαι μία κιουρία!) …αλλά όλα αυτά δεν ισχύουν!

Και θα αναρωτιέσαι και εσύ γιατί στα λέω όλα αυτά, απλό! Για να σώσω τους συντρόφους μου είτε αυτοί είναι σε pocket size –όπως εγώ- είτε σε μέγεθος γκοτζίλα… αν δεν θέλεις να ανεβαίνουμε στο κρεβάτι σου ΜΗΝ ΜΑΣ ΑΝΕΒΑΣΕΙΣ ΠΟΤΕ! Αν δεν μας δείξεις τον παράδεισο δεν θα τον ζητήσουμε, μάθε μας από την αρχή που κοιμόμαστε και δώσε μας κάτι δικό σου να μυρίζουμε –σε παρακαλώ όχι τη βρώμικη κάλτσα σου αυτή δεν έχει μόνο την μυρωδιά σου αλλά και όλη τη μπίχλα που κρύβει ο κόσμος σου. Τέλος εξήγησε μας πως δεν θα σε χάσουμε –γιατί αν δεν το έχεις καταλάβει ο βασικός λόγος που ανεβαίνουμε στο κρεβάτι είναι για να είμαστε κοντά σου!

Αλλά μεταξύ μας… αν δεν μας αφήσεις να ανέβουμε στο κρεβάτι δεν θα νιώσεις πως είναι να σε φιλάμε το πρωί για να ξυπνήσεις, να τεντώνουμε τα πατούσια μας πάνω σου για να σε αγγίξουμε και να μας χαϊδέψεις και φυσικά δεν θα σε ζεστάνουμε τον Χειμώνα!

The post …και γιατί δεν μ αφήνεις να κοιμηθώ στο κρεβάτι σου; Επειδή έχω 4 πόδια; appeared first on iPop.