Στο ίδιο έργο, θεατές…

Με τον χειρότερο τρόπο ολοκληρώθηκε η φετινή καταστροφική, σεζόν για τον Παναθηναϊκό…

Η χρονιά 2015-16, άρχισε με τον αποκλεισμό από τα προκριματικά του περυσινού Τσάμπιονς Λιγκ από την (κατώτερη) Μπριζ, συνεχίστηκε με τον ντροπιαστικό αποκλεισμό από την Γκαμπάλα («μαύρη» σελίδα στην Ευρωπαϊκή ιστορία του συλλόγου), επόμενο «στραπάτσο» από τον Ατρόμητο για το Κύπελλο, και τώρα το πικρό «κερασάκι στην τούρτα», από τον ΠΑΟΚ, ο οποίος πανάξια, εξασφάλισε το «εισιτήριο» για τον τρίτο προκριματικό γύρο, του Τσάμπιονς ΛΙγκ…

Οι

ευθύνες του Αντρέα Στραματσόνι είναι πολύ μεγάλες (όχι για την Μπριζ και την Γκαμπάλα), αλλά για τα όσα (δεν) βλέπουμε από τον Παναθηναϊκό, από τον Νοέμβριο και έπειτα…

Ο Ιταλός, ο οποίος βρίσκεται εδώ και επτά (!) μήνες στο «πράσινο» προπονητικό «τιμόνι», όμως:

1)Δεν έχει καταφέρει να «περάσει» στους παίκτες, την δική του αγωνιστική «φιλοσοφία και να μεταδόσει στους ποδοσφαιριστές του, την νοοτροπία του νικητή.

2) Δεν έχει καταφέρει να καθιερώσει ένα σταθερό αγωνιστικό σύστημα: συνήθως το πλάνο σε κάθε αγώνα ξεκινάει με 4-4-2, σε «ρόμβο», κατόπιν (στον ίδιο αγώνα) μετατρέπεται σε 4-4-2 σε ευθεία, μετά (πάντα στον ίδιο αγώνα) γίνεται 4-2-3-1, ενώ οι επιθετικοί παίκτες που αποκτήθηκαν τον χειμώνα, αποκτήθηκαν για σύστημα 4-3-3!! Οσο και χρειάζονται οι διαρκείς αλλαγές συστημάτων σε ένα ματς, αυτό που τουλάχιστον φαίνεται, είναι πως ο Ιταλός ακόμα «ψάχνεται».

3) Η «διαχείριση» του ρόστερ είναι… άξια απορίας: ποδοσφαιριστές χρησιμοποιούνται για κάποια ματς και μετά… «εξαφανίζονται»! Επίσης παίκτες που ήρθαν για να επωμιστούν πολύ σημαντικό ρόλο (Μπουμάλ), παρουσιάζουν πολύ μέτρια αγωνιστική είκόνα

4) Παραγκωνίζονται ικανοί παίκτες, όπως οι Καλτσάς, Μαρινάκης, Χουχούμης, Π.Βλαχοδήμος, Ταυλαρίδης, Κλωναρίδης, και μετά, όταν κάποια στιγμή ξαναχρησιμοποιηθούν, είναι αδύνατον, υπό το ψυχολογικό βάρος, να «πιάσουν την ευκαιρία από τα μαλλιά».