«Με θέα στο Λεβάντε»: γράφει η Νίκη Τρουλλινού

ΜΙΑ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ,

ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ
Επιμέλεια: Μαρία Σφυρόερα

«Να συρράψω μνήμες και ιστορίες, πρόσωπα να σας γνωρίσω και σκέψεις και διαβάσματα ανατολικά της Μεσογείου• να ξορκίσω φόβους αποχαιρετώντας τον κόσμο του Λεβάντε».

Μια συλλογή αφηγημάτων – μικρών πεζών είναι το βιβλίο Με θέα στο Λεβάντε. Άφησα προσωρινά πίσω μου τη μυθοπλασία για να σκύψω σε ταξίδια. Αυτή τη φορά, αφορμή για να σας αφηγηθώ ιστορίες είναι κάποιες από τις περιπλανήσεις μου -δεν θα τα έλεγα ταξίδια- στη Μέση Ανατολή.

Ξεκίνησε τυχαία αυτή η ιστορία: ένα ταξίδι στο Λίβανο, μέρες πολέμου ακόμα, Δεκέμβρης 1994. Ίσως αυτό να στάθηκε καθοριστικό∙ η Μέση Ανατολή μου έγινε κάτι σαν εμμονή. Τόση Ιστορία, τόσες μνήμες πολιτισμού, τόσος όλεθρος, τόση προσφυγιά… Τίποτα στις ιστορίες δεν είναι ψεύτικο. Οι άνθρωποι, οι απλοί άνθρωποι, μετατράπηκαν σε λογοτεχνικούς ήρωες και οι τόποι δεν γίνονται μόνο το σκηνικό αλλά έχουν τον ρόλο τους. Τα τοπία, τα τοπωνύμια, οι μουσικές, οι οσμές, οι συμπεριφορές αναδεικνύονται σαν ενιαίο σύνολο μέσα από τις σελίδες του βιβλίου ή έτσι θέλω να νομίζω. Ο χρόνος μπλέκεται στα πόδια των ανθρώπων και τα δικά μου πόδια και η μεγάλη Ιστορία δίπλα στις μικρές.

Λίβανος, Συρία, Καππαδοκία, Ισραήλ, Μικρά Ασία, Κύπρος, Κωνσταντινούπολη, Χανιά, Μεγάλο Κάστρο. Είναι απίστευτο πώς μπλέκονται οι ιστορίες των ανθρώπων και με τις δικές μου παιδικές μνήμες. Ίσως είχα την ανάγκη να δω κόσμους χαμένους… Μήπως κουβαλάμε μέσα μας κάτι από όλους αυτούς τους τόπους;

Και τα βιβλία; Ό,τι διαβάσαμε, ό,τι αγαπήσαμε σε βιβλία από τους προλαλήσαντες και τους «προταξιδεύσαντες»: από τον Ανακρέοντα ως τον Καβάφη και τον Σεφέρη, από τον Τσίρκα ως τον Γκιουρσέλ και τον Παμούκ, από την Κορομηλά ως τον Γιασάρ Κεμάλ, από τον Αμίν Μααλούφ ως το «Άσμα Ασμάτων» και ως τη Νίκη Μαραγκού της Αμμοχώστου.

Το ίδιο άμεσα, όπως συνοδοιπορώ με τον ξεναγό της Βηρυτού, τον πορτιέρη του ξενοδοχείου στη Δαμασκό, τον ράφτη απ΄ τη Σιδώνα, τον Αρμένη έμπορα της Βύβλου, τον Χρηστάκη και τον κύριο Σελτζούκ από τη Λευκωσία, τον χαμαμτζή στο Ουργκούπ και την Ιουστίνη στη Μααλούα, τη γηραιά κυρία με το νούμερο στο χέρι στο Τελ Αβίβ. Και με όλους αυτούς τα δικά μου πρόσωπα συνοδοιπορούν στο παρελθόν και το παρόν, – εναλλάσσουν τις θέσεις τους μέσα στον χρόνο.

Είναι η προσφυγιά η μοίρα της Μέσης Ανατολής;

Νίκη Τρουλλινού

Το βιβλίο της Νίκης Τρουλλινού Με θέα στο Λεβάντε κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Κέδρος (σελ.: 184, τιμή: 11,00 €).

Η Νίκη (Κουκουνάκη) Τρουλλινού γεννήθηκε στα Χανιά το 1953, σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ζει στο Ηράκλειο. Άσκησε μαχόμενη δικηγορία και διδασκαλία – ζει από τον τουρισμό υπαίθρου ( Έφτασε αισίως στο ένατο βιβλίο της. Κείμενά της έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, τούρκικα και ιταλικά. Είναι μέλος της Εταιρίας Συγγραφέων.

Αποσπάσματα από κριτικές τίτλων της συγγραφέως:

Με θέα στο Λεβάντε (διηγήματα)
«Η Νίκη Τρουλλινού, παρά ίσως το άγχος που την κατείχε ξεκινώντας αυτά τα ταξίδια, κυρίως για το τι θα συναντήσει, παρά τη γυναικεία της φύση που δεν στέκεται και σύμμαχος σε τέτοια εγχειρήματα, παρά τη λογοτεχνική της διαδρομή που θα έμπαινε στο μέσον τροφοδοτώντας ίσως τις πρωθύστερες αποφάσεις της, καταφέρνει να πετύχει έναν άθλο, που και μύθο περιλαμβάνει αλλά και πραγματικότητα, που και παραμύθι εμπεριέχει αλλά και αληθινή ζωή». – Χρίστος Παπαγεωργίου, DIASTIXO.GR

Μ’ ένα καφάσι μπίρες (μυθιστόρημα)
«Η Τρουλλινού κατορθώνει, σχεδόν ανεπαίσθητα, να συνθέσει το δυναμικό πανόραμα της ελληνικής κοινωνίας, ιδίως της επαρχιακής, στη μεταπολεμική πορεία της προς τον μικροαστικό “εκσυγχρονισμό”, δίνοντας έμφαση στις ψυχικές ματαιώσεις και στις υπαρξιακές απώλειες που τον παρακολούθησαν». – Δημοσθένης Κούρτοβικ, ΤΑ ΝΕΑ

«Το σκληρό βλέμμα της Νίκης Τρουλλινού συνυφαίνεται τέλεια με την υποβλητική ποιητικότητα της γραφής της. Εδώ ο λυρισμός και η συγκίνηση του ψυχικού λυσίματος είναι υπόθεση αποκλειστικά της συγγραφέως…» – Λίνα Πανταλέων, ΝΕΑ ΕΣΤΙΑ

Ένα μολύβι στο κομοδίνο (διηγήματα)
«Πρωταγωνιστούν άνθρωποι που έχασαν τις αυταπάτες τους είτε µετά την Καταστροφή της Σµύρνης είτε µετά τη δικτατορία, αλλά συχνότερα αυτή η γενιά του Πολυτεχνείου που θέλησε να αλλάξει τον κόσµο, όµως δεν κατάφερε να προστατέψει ούτε τις σχέσεις της. Και τώρα προσπαθεί να κρατήσει µια θέση στις ανατροπές του αύριο». – Μικέλα Χαρτουλάρη, ΤΑ ΝΕΑ

«Το θέμα της Τρουλλινού, από την αρχή, ήταν ο επιλεκτικός και περίπλοκος τρόπος που δουλεύει η μνήμη, με ασυνείδητο αλλά σταθερό οδηγό το αίσθημα». – Μάρη Θεοδοσοπούλου, Η ΕΠΟΧΗ