Κομοτηνή: Στο «λαβύρινθο» της ανεργίας

«Είναι γνωστό πώς ζούνε οι άνεργοι, οι λεπτομέρειες, στη ζωή του καθενός, μόνο αλλάζουν.» δηλώνει ο Μιχάλης. Τον συναντήσαμε να παρακολουθεί ένα σεμινάριο κατάρτισης σε ένα κέντρο δια βίου μάθησης. «Είμαι σε προσπάθεια αναζήτησης 3,5 χρόνια τώρα» δηλώνει σημειώνοντας πως είναι η πρώτη φορά που παίρνει μέρος σε σεμινάριο κατάρτισης. Τον προηγούμενο καιρό έβλεπε το όνομά του μόνο στους καταλόγους με τους επιλαχόντες. «Ψάχνουμε και ξαναψάχνουμε για μια δουλειά, όπως όλοι οι άνεργοι» δηλώνει και σπεύδει να προσθέσει πως «αυτή η αναζήτηση είναι μέρος της καθημερινότητας πια, αλλιώς δεν περνάει η

ώρα.»

Χωρίς περιθώρια επιλογής
Μια δουλειά, «μια δουλειά ό,τι να ναι», όπως χαρακτηριστικά λέει εξηγώντας. «Είναι πολύ δύσκολη η εποχή μας, οπότε δεν υπάρχουν περιθώρια επιλογής. Ό,τι να ναι» επαναλαμβάνει. Πρώην ιδιοκτήτης μιας μικρής επιχείρησης και άριστος γνώστης της αγοράς δεν περιμένει πολλά –πολλά, όπως λέει από την αγορά, γνωρίζει τις δυσκολίες των επαγγελματιών, αλλά και τις περιορισμένες δυνατότητες που έχουν.

«Πάνω από 35 – 40 ετών θεώρησε μεγάλος.» δηλώνει ο Μιχάλης. Στα σαράντα του χρόνια νιώθει ήδη μεγάλος. «Η ηλικία κακά τα ψέματα είναι αποτρεπτικός παράγοντας. Προσπάθησα να βρω δουλειά και στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη, σε νησί, τίποτα.» σημειώνει και σχολιάζει χωρίς να χάνει στιγμή αισιοδοξία και χαμόγελο «Ένα χαμόγελο μας έμεινε, θα δούμε. Το χειρότερο από όλα είναι ότι δεν υπάρχει προοπτική. Ο δρόμος για τη χώρα μας είναι προδιαγεγραμμένος.» δηλώνει αναζητώντας ακόμη τον «μίτο» που θα τον απομακρύνει από το αδιέξοδο.
Φώτο: Άνεργοι στα χρόνια της κατάρτισης Κείμενο- φωτογραφία :Μαρία Νικολάου