Κομοτηνή: Στα μουσικά βήματα των Πομάκων

Ένα «ήσυχο» καλοκαίρι ήταν το φετινό για τον Βαγγέλη Δωρόπουλο, τον οργανοπαίκτη παραδοσιακών οργάνων και μελετητή της μουσικής παράδοσης. Ένα «ήσυχο» καλοκαίρι χωρίς να λείψουν οι μουσικές συναυλίες εντός κι εκτός Θράκης, αλλά και η συμμετοχή σε διεθνές φεστιβάλ στην Βουδαπέστη. Ξέχωρη θέση στο πρόγραμμά του κατέχει η εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε

στην Ξάνθη με παραδοσιακή θρακιώτικη μουσική, πομάκικα τραγούδια και έντεχνο ελληνικό τραγούδι με την Ματούλα Ζαμάνη.

«Η ανάδειξη του πολιτισμού των Πομάκων έχει αρχίσει και απασχολεί, σταθερά, χρόνια τώρα, αρκετό κόσμο. Στο θέμα της αρχειοθέτησης αυτών των τραγουδιών έχουν γίνει σημαντικά βήματα» δηλώνει ο κ. Δωρόπουλος σημειώνοντας ότι τόσο ο ίδιος όσο και τα υπόλοιπα μέλη του Πολιτιστικού Λαογραφικού Συλλόγου «Η Θράκη» πιστεύουν ότι η ανάδειξη της πομάκικης μουσικής παράδοσης και δημιουργίας θα πρέπει να στηριχθεί και να διαχυθεί στην κοινωνία. «Να μην μείνει αρχειοθετημένο που θα απασχολεί ένα εξειδικευμένο μόνο, επιστημονικό προσωπικό, αλλά να γίνει κτήμα του μέσου ανθρώπου, είτε είναι χριστιανός είτε είναι μουσουλμάνος γιατί πρόκειται για ένα πολιτισμό, ο οποίος, είτε λόγω της εποχής είτε λόγω σκοπιμοτήτων, να φθίνει και στο τέλος να εξαφανιστεί και να οδηγηθεί στη λήθη. Υπάρχει πολύς πλούτος.» δηλώνει χαρακτηριστικά.

Είναι ένας «ζωντανός» πολιτισμός; ρωτάμε τον έμπειρο μουσικό για να τον ακούσουμε να απαντά «Ακόμη ναι!» και να εξηγεί «όσο προχωράς προς τις μεγάλες ηλικίες αποκτά ζωή, στις νεότερες ηλικίες υπερισχύει μια συναισθηματική μνήμη. Ίσως να είναι στα μάτια των νέων απαξιωμένα.» Ωστόσο, δεν λείπουν κι εκείνοι που πραγματικά αγαπούν την πομάκικη μουσική και προσπαθούν να την προωθήσουν. «Έχει αποκλειστεί, θα έλεγα ενορχηστρωμένα σε πολλές περιπτώσεις, η πομάκικη μουσική, με αποτέλεσμα πολλοί να μην την γνωρίζουν.»

Ποιο θα είναι το επόμενο βήμα; «Αναζήτηση συμμαχιών» απαντά ο Βαγγέλης Δωρόπουλος και τονίζει ότι θα πρέπει να στρατευτούν φορείς, σύλλογοι, να υλοποιηθούν προγράμματα και να υπάρξουν μουσικές εκδόσεις πολλές που να φεύγουν από την αίσθηση του αρχείου, αλλά να είναι κάτι προσιτό στους ανθρώπους, μια δουλειά που να σέβεται το ρυθμό, το ύφος του κομματιού, ενορχηστρωμένη κι εμπλουτισμένη με την φρεσκάδα του σήμερα κι αμέσως μετά να προβληθεί στην τοπική κοινωνία κι όχι μόνο να γίνει κτήμα των ανθρώπων…
Φώτο:Βαγγέλης Δωρόπουλος Φωτογράφος:Μαρία Νικολάου