Κομοτηνή: Οικοδόμοι καλλιτέχνες από γενιά σε γενιά

Εργάζεται με τον ίδιο τρόπο που εργαζόταν ο παππούς του και στη συνέχεια ο πατέρας του. Ο Αθανάσιος Λυρτζής, από την Χαλκιδική δίνει με την τέχνη πνοή στις πέτρες, ανάσες στους τοίχους και μια ξεχωριστή, βυζαντινή αίγλη, στους ναούς και στα μικρά παρεκκλήσια. Κάθε κύβος κι ένα σημάδι στο χρόνο και στο χώρο. Έτσι, όπως δεκαετίες τώρα φτιάχνει η οικογένειά του, έτσι όπως μαθαίνουν από εκείνον οι νεότεροι. «Προσπαθούμε να διατηρήσουμε την τέχνη που έχουμε μάθει από μικρά παιδιά ακόμη» δηλώνει σεμνά ο ίδιος. Έχει εργαστεί ατέλειωτες ώρες στο Άγιο Όρος, αλλά και στην Χαλκιδική, στη γειτονική Ξάνθη

«Κάνουμε επένδυση. Κάποιες φορές και κτίρια εξ ολοκλήρου δικά μας με τουβλάκια.» Πετρόκτιστοι Ναοί χωρίς μπετόν «Ό,τι μπορούμε, κάθε φορά προσπαθούμε για το καλύτερο. Είναι Βυζαντινού τύπου δημιουργίες» εξηγεί μιλώντας με αγάπη για τη δουλειά του ο έμπειρος μάστορας. «Παλιά σχέδια που τα εμπλουτίζουμε με τη φαντασία, το μυαλό και το μεράκι μας. Πάντα προσπαθούμε να κάνουμε κάτι διαφορετικό.» Στα 51 του χρόνια σήμερα. Ήταν 19 όταν στάθηκε στο πλευρό του πατέρα του κι έκτοτε δεν σταμάτησε μέρα να εργάζεται. Πάνω από τριάντα χρόνια σε παρεκκλήσια και Ναούς της χώρας. Αδέρφια, ξαδέρφια, συγγενείς που εργάζονται όλοι μαζί έχοντας στόχο κοινό, να κάνουν καλή δουλειά, να διαφημίσουν την τέχνη τους και να μείνει στη διάρκεια των χρόνων.

Με τη βοήθεια των Αγίων

«Έχω την εντύπωση πάντα πως στα περισσότερα έργα μας βοηθούν οι Άγιοι.» εκμυστηρεύεται σημειώνοντας πως προσπαθούν κάθε φορά, κάθε έργο τους να είναι μοναδικό, διαφορετικό από όσα προηγήθηκαν. Δίπλα του 27χρονος Σάκης μαθαίνει την τέχνη και δουλεύει αθόρυβα ακούγοντας τις οδηγίες του έμπειρου τεχνίτη. «Να υπάρχει δουλειά για όλους. Να γίνονται Ναοί για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε κι εμείς. Να δούμε τα παιδιά και τα εγγόνια μας να συνεχίζουν στο χώρο μας.» εύχεται κι επιστρέφει στις πέτρες του. Μια κλωστή από την μια άκρη του τοίχου στην άλλη δείχνει τη διαδρομή που θα ακολουθήσει. Ο παππούς σας θα ήταν περήφανος αν σας έβλεπε τώρα; τον ρωτάμε «πιστεύω ναι» απαντά και χαμογελά έχοντας γαλήνιες τις σκέψεις του βέβαιος ότι προσπαθεί για το καλύτερο. «Ήθελε να ακολουθήσουμε τη δουλειά που έκανε γιατί πίστευε ότι αυτό που κάνουμε ήταν τέχνη. Είμαστε οικοδόμοι καλλιτέχνες.» λέει με καμάρι και πιάνει στα χέρια του την επόμενη πέτρα, έτοιμος να της δώσει ζωή.
Φώτο: Αθανάσιος Λυρτζής Ρεπορτάζ-κείμενο-φωτογραφία:Μαρία Νικολάου