Κομοτηνή: Μισό αιώνα βάρκα γιαλό

«Ανοίγετε» καθημερινά στο Θρακικό Πέλαγος. Ο κύριος Έσερμαν ήταν μικρό παιδί όταν ακολούθησε το θείο του στο ψάρεμα του γαύρου που γινόταν τότε με τη χρήση «λαμπόβαρκας». Το μικρό τότε αγόρι, το 1966, «κόλλησε» όπως λέει κι έμεινε στη θάλασσα. Μαθητής πρώτης Δημοτικού τότε, λίγο πριν την σύνταξη σήμερα, γεύτηκε και χαρές και πίκρες όλες με την ίδια αλμυρή γεύση…

Παλεύοντας για το μεροκάματο
«Έρχεται μέρα που παίρνεις μεροκάματο κι άλλες μέρες που περιμένεις χωρίς ευρώ στην τσέπη. Να φανταστείτε δεν είχαμε ούτε πετρέλαιο

να βάλουμε.» δηλώνει μιλώντας για τις δυσκολίες του επαγγέλματος. «Είναι οι καιρικές συνθήκες που παίζουν σημαντικό ρόλο. Τα ψάρια, όσο επικρατούν υψηλές συνθήκες θερμοκρασίας, μένουν στα βαθιά και δεν ταξιδεύουν, οπότε η αλιεία τους δυσκολεύει.» δηλώνει ο κύριος Έσερμαν προσθέτοντας πως «κάθε καλοκαίρι είναι δύσκολα.».

Προβληματισμός για τη μείωση του αλιευτικού πλούτου
Ανάλογα με τα εργαλεία του ψαρά και τα ψάρια που πιάνει στα δίχτυα του. «Τώρα όλα τα ψάρια έχουν λιγοστέψει, όπως οι σαργοί, οι τσιπούρες κ.α. είναι δυσεύρετα.» Τριάντα οι αλιείς από το Πόρτο Λάγος, που ρίχνουν τα δίχτυα τους στο Θρακικό Πέλαγος. Όλοι τους παρακολουθούν προβληματισμένοι τις αλλαγές στο χώρο τους κι ανησυχούν. «Δύσκολα ο νέος κόσμος να ασχοληθεί με την αλιεία. Πολύ δύσκολα.» σημειώνει ο κος Έσερμαν και γυρίζει το χρόνο πίσω, τότε που στην πρώτη νύχτα του γάμου του ξημέρωσε με τη γυναίκα του πάνω στο καΐκι ξεκινώντας την κοινή τους ζωή στην μεγάλη «αγκαλιά» της θάλασσας. Δεκαετίες μετά στην ίδια «αγκαλιά» εκείνος αναζητά παρηγοριά και ανταμοιβή για τους κόπους του.
Φώτο:Ο κος Έσερμαν στο λιμανάκι του Πόρτο Λάγος Κείμενο -φωτογραφία: Μαρία Νικολάου