Κομοτηνή: Μισό αιώνα ψαράς στο θρακικό Πέλαγος

Περισσότερα από πενήντα χρόνια έχει ο Βασίλης Αράπης στο χώρο της αλιείας. «Είμαι από παιδάκι πάνω στη βάρκα» δηλώνει και σπεύδει να προσθέσει πως έχουν αλλάξει πολλά τα τελευταία χρόνια. «Για τους νέους όλα είναι πιο δύσκολα» σημειώνει προσθέτοντας «από τη Θάλασσα όλοι θερίζουν, κανένας δεν σπέρνει, προστασία από πουθενά. Είναι πολύ δύσκολα γι’ αυτό και οι νέοι εγκαταλείπουν το χώρο».

Ο πατέρας του πρόσφυγας από την Προύσα, αναγκάστηκε στη νέα πατρίδα να μυηθεί στα μυστικά της θάλασσας. «Έπρεπε να ζήσει, έτσι κι έμαθε

την αλιεία. Κοντά του κι εγώ. Όποιος θέλει να ζήσει, μαθαίνει. »

Ετοιμάζει τα δίχτυα νωρίς το απόγευμα και τη νύχτα κοιτά πού έχει ψάρια κι εκεί τα ρίχνει. «Τα ψαράκια φαίνονται με το σκοτάδι, όχι με το φεγγάρι. Εκεί που έχει, εκεί ρίχνουμε τα δίχτυα και σιγά –σιγά τα μαζεύουμε» εξηγεί ο έμπειρος ψαράς. Παράλληλα, σπεύδει να επισημάνει τις αλλαγές που παρατηρεί. «Η θάλασσα μας αφήνει. Όλα τα ποτάμια καταλήγουν σ’ αυτή, μαζί και υπολείμματα από φυτοφάρμακα κ.α. Δεν υπάρχει κανέναν ενδιαφέρον από την πολιτεία για να ελέγξει τα απόβλητα, οπότε το κακό συνεχίζεται. Όταν είναι μολυσμένο το νερό, το αυγό από το ψάρι δεν πιάνει. Μειώνεται το απόθεμα, ο πλούτος. Δείτε τι έχει συμβεί με την Βιστωνίδα, τα ψαράκια μόνο εποχιακά τα βγάζουμε πια. Εκεί δούλεψα 37 χρόνια, δεν ήταν έτσι.»

Το «Κεφάλι» φαίνεται πως μπορεί κι αντέχει επειδή ταξιδεύει, ανοίγεται σε όλο το θρακικό. «Ό,τι ταξιδεύει, σώζεται » δηλώνει ο κος Βασίλης που έμαθε να σέβεται και να φοβάται τη θάλασσα, για να μην πάθει ζημιά, όπως λέει. «Η θάλασσα θέλει πολύ σεβασμό. Την θάλασσα, αυτός που την σέβεται την αγαπάει κιόλας. Αυτός που δεν την σέβεται , πνίγεται. »
Φώτο: Ο κος Βασίλης Αράπης ετοιμάζει τα δίχτυα του Φωτογράφος:Μαρία Νικολάου