Κομοτηνή: Η Παναγία χωρίς πρόσωπο…

Δεν έχει ακόμη ξημερώσει. Το φεγγάρι του Αυγούστου ψηλά συντροφεύει την μοναχική μας πορεία. Την συναντάμε πριν την πρωινή προσευχή στην Ιερά Μονή Παναγίας Φανερωμένης Βαθυρρύακος. Η Παναγία χωρίς πρόσωπο μονοπωλεί την κουβέντα μας. «Γιατί στην ιστορική εικόνα δεν έχει πρόσωπο;» την ρωτάμε «εσείς γιατί λέτε;» ρωτά με τη σειρά της για να απαντήσουμε χωρίς δεύτερη σκέψη «Την επικαλούνται πολλοί, άρα ο καθένας της δίνει και το πρόσωπο εκείνο που του είναι πιο οικείο.» Καθόμαστε στο χώρο, που τον τελευταίο καιρό έχει διαμορφωθεί για να υποδέχεται και να παίρνουν μια στάλα ξεκούρασης

οι προσκυνητές, και η γνωστή ιστορία της εύρεσης Της θαυματουργής εικόνας ακούγεται με παραλλαγές.

Πλήθος Κόσμου χθες και σήμερα προσκύνησε τη χάρη Της

«Η εικόνα Της λέγεται πως είναι ένα εύρημα ενός Τούρκου Αγά, που έζησε γύρω στο 1.800 στην περιοχή. Του αποκαλύφθηκε σε όνειρο η Παναγία και τον παρακάλεσε να σκάψει σε ένα συγκεκριμένο σημείο στο Κτήμα του για να βρει την εικόνα Της, αλλά εκείνος δυσπίστησε. Στη συνέχεια, ενώ εργαζόταν στο χωράφι με την γυναίκα του, είδαν, η μεν γυναίκα την ίδια την Παναγία ο δε άνδρας μια ακτίνα φωτός, και έσκαψαν χωρίς να πάνε σε μεγάλο βάθος, βρίσκοντας αυτή την εικόνα που χρονολογείται πολύ παλιότερα. Σύμφωνα με μαρτυρίες η περιοχή ονομαζόταν Παναγιά από τα χρόνια του Βουλγαροκτόνου ακόμη, που σημαίνει ότι κάποιο προσκύνημα, κάποιος Ναός, κάτι υπήρχε εδώ. Κι όταν βρέθηκε η εικόνα σκέφτηκε ο μουσουλμάνος να μην το πει στους δικούς του, αλλά να πάει να ενημερώσει τον τότε τοπικό Μητροπολίτη.

Έτσι κι έκανε. Πήγε στον Μητροπολίτη και τον ρώτησε τι να κάνει με αυτό το κειμήλιο της πίστεως μας; Ο Μητροπολίτης ζήτησε λίγο χρόνο για να το σκεφτεί κι ύστερα από τρεις μέρες ξαναπήγε και του είπε «Να κάνουμε κάτι που να αποδέχεστε στην Πίστη σας τόσο εσείς, όσο κι εμείς». Οι μουσουλμάνοι, όπως ξέρετε, σε μεγάλο βαθμό παραδέχονται την παλιά Διαθήκη, να κάνουμε, πρότεινε, ότι και οι Ισραηλίτες με την Κιβωτό της Διαθήκης: Φτιάξτε ένα καινούργιο κάρο, να ζέψουμε δυο αμεταχείριστα βόδια και να τα συνοδεύσουμε με λιτανεία κι όπου σταματήσει αυτή η πομπή να θεωρήσουμε ότι είναι το θέλημα της Παναγίας. Πράγματι έτσι έκανε. Κι αυτός πήρε στην πομπή μαζί του όλους όσοι εργάζονταν γι’ αυτόν. Η πομπή αυτή στάθηκε μπροστά στο Μητροπολιτικό Ναό της Παναγίας και μόλις σταμάτησε εκεί έγινε το πρώτο θαύμα. Η Παναγία έδωσε τη φωνή και την υγεία στο εγγονάκι του που ήταν εννέα ετών. Λέγεται ότι το πρώτο που είπε ήταν το όνομα της Παναγίας μας, αυτό τον συγκλόνισε. Στη συνέχεια, χωρίς να μαρτυρείται πουθενά ότι άλλαξε την πίστη του, άλλαξε τον τρόπο της ζωής του. Εγκατέλειψε τα κτήματά του με γραπτή εντολή να πουληθούν όλα αποκλειστικά σε χριστιανούς. Από τη διαίρεση αυτών των κτημάτων προήλθαν τα τέσσερα χωριά που «κυκλώνουν» το Μοναστήρι, η Μεσσούνη, η Αίγειρος, το Παλλάδιο κι απέναντι η Αμβροσία.

Μοναχές, από την Ιερά Μονή Σιδηροκάστρου ψάλουν για την Χάρη Της Παναγίας Φανερωμένης

Η εικόνα παρέμεινε στην πόλη της Κομοτηνής για πολλά χρόνια κι όταν απελευθερώθηκε πήγαν οι κάτοικοι των χωριών και διαμαρτυρήθηκαν στον Μητροπολίτη λέγοντας του ότι αυτή η εικόνα είναι κειμήλιο, ζητώντας να παραμείνει εκεί όπου βρέθηκε, υποστηρίζοντας ότι ανήκει στα χωριά τους. Κι αυτός συγκατάνευσε θετικά. Άλλοι λένε ότι η εικόνα ήρθε και στάθηκε στο σημείο που βρέθηκε το Αγίασμα και την άφησαν εκεί, μετά την έβρισκαν στον τόπο της ευρέσεως της 1,5 χιλιόμετρο πιο μακριά. Άλλη εκδοχή λέει ότι στάθηκε εδώ και οι κάτοικοι την πήγαν στο σημείο ευρέσεως της, αλλά εκείνη επέστρεφε εδώ. Σαν σημείο είναι ακατάλληλο για τη δημιουργία και σύσταση Μονής. Για πρώτη φορά το 1954 κατοικήθηκε μόνιμα από τον ιερομόναχο Κοσμά, στη συνέχεια έζησαν τρεις Μοναχές για δύο ή τρία χρόνια κι αυτές έφυγαν και μετά εγκαταστάθηκε ο πατήρ Χρυσόστομος μέχρι την κοίμηση του».

Η διήγηση της σταματά εκεί. Νιώθοντας πως γνωρίζουμε την συνέχεια. Δηλαδή την επιθυμία του νυν Μητροπολίτη Μαρωνείας και Κομοτηνής για την έλευση της γυναικείας αδελφότητας. «Ο τόπος είναι εντελώς ακατάλληλος, διαμορφώσαμε το ενδιαίτημα το Μοναχών και σεβαστήκαμε τη συνείδηση του τόπου, καθώς είναι ένα προσκύνημα. Δεν μπορείς να παρέμβεις στην συνείδηση ενός τόπου και να τη μεταβάλλεις» ακούμε τα λόγια της νιώθοντας τον σεβασμό με τον οποίο αντιμετωπίζει τον ιερό χώρο. Ένα σημείο από όπου και σήμερα «ξεπροβάλλουν» μοναδικές ιστορίες. «Όλοι οι Ροδοπίτες που έρχονται εδώ, έχουν ένα θαύμα να διηγηθούν και σε πάρα πολλούς ανθρώπους έχει αποκαλυφθεί η Παναγία. Ακόμη κι ένας μουσουλμάνος που εργαζόταν εδώ για δύο μήνες μου είπε ότι του αποκαλύφθηκε η Παναγία, «μια γυναίκα που φορούσε ρούχα χρώματος μαύρου διαυγές και το πρόσωπο Της δεν μ’ αξίωσε να το δω» μου είπε συγκινημένος». Η Παναγία χωρίς πρόσωπο σκέφτομαι και την βλέπω να περιεργάζεται με το βλέμμα της τον γύρω χώρο…

– «Ψάχνουμε να βρούμε τόπο για το κοιμητήριο μας» μου λέει
– «Νομίζω ότι θα αργήσει πολύ αυτή η ώρα.» σχολιάζω αμήχανα για να την ακούσω να απαντά
– «Ποτέ δεν ξέρουμε. Αυτή η ώρα για όλους είναι άγνωστη και την περιμένουμε από στιγμή σε στιγμή.»

Φώτο: Ιερά Μονή Παναγίας Φανερωμένης Βαθυρρύακος Φωτογράφος:Μαρία Νικολάου