Αναδρομική έκθεση του Κώστα Αρχοντή στο K & K Showroom

Ο χώρος πολιτισμού K&K Showroom (Τσιμισκή 96) φιλοξενεί μέχρι το Σάββατο 23 Δεκεμβρίου την αναδρομική έκθεση του ζωγράφου Κώστα Αρχοντή με τίτλο “Κόσμος από Χρώμα”. Ο Kώστας Αρχοντής γεννήθηκε στην Σίνδο της Θεσσαλονίκης το 1938 και σπούδασε αρχιτεκτονική στο Hochschule Regenburg της Γερμανίας.
Έργα του βρίσκονται σε δημοτικές και ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα, Γερμανία και Αυστρία.
Η έκθεση

έχει αναδρομικό χαρακτήρα και παρουσιάζει έργα από την εικοσάχρονη πορεία του ζωγράφου κυρίως ελαιογραφίες και υδατογραφίες, καθώς και μικρά σχέδια με θεματικές από σκηνές της καθημερινότητας, τοπία και νεκρές φύσεις.
Ο Κώστας Αρχοντής είναι ένας πηγαίος κολορίστας, στο έργο του είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι ενώ έχει σοβαρή απώλεια όρασης και τα τελευταία χρόνια βλέπει πλέον ελάχιστα, συνεχίζει να δημιουργεί με την δύναμη του νου, έργα γεμάτα με φως και λαμπερό χρώμα. Η χρήση των χρωμάτων αγιογραφίας συντελεί στην επίτευξη της πρόθεσης του να δομήσει εικόνες διαυγούς χρώματος ως μια ανάδυση και μια εικαστική αναδημιουργία ηθογραφικών θεμάτων αλλά και στιγμών ανασυρμένων από την μνήμη του.
Η ενότητα των έργων που παρουσιάζονται στην έκθεση με θέμα πουτάνες, μάγκες και καφενεία αποτελεί αντιπροσωπευτικό μέρος της δουλειάς του και αντλεί την εικονογραφία της από την εφηβική του ηλικία όταν διάμενε με την οικογένεια του στην κακόφημη περιοχή της Μπάρας στην Θεσσαλονίκη.

Η ιστορικός τέχνης Θούλη Μισιρλόγλου έχει παρατηρήσει για την δουλειά του Κώστα Αρχοντή :

[…] “Στα έργα της δεκαετίας 2010, ο Αρχοντής έχει φτιάξει ένα δικό του καλλιτεχνικό ιδίωμα, μια δική του μορφοπλαστική γλώσσα, όπου το χρώμα και οι όγκοι πια των συνθέσεων έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο. Με σχηματοποιήσεις και ογκομετρικές αποδόσεις, αποδίδονται πρόσωπα και πράγματα, χωρίς αναπαραστατικές λεπτομέρειες”.

[…] “Το γεγονός ότι ο Κώστας Αρχοντής χάνει την όρασή του είναι διπλής σημασίας σε σχέση με τα έργα του και τη ζωγραφική αίσθηση που μας αφήνει: αφενός, με κάποιον τρόπο, τα έργα του ήδη κινούνταν βαθμιαία προς μια σχηματοποίηση που είναι ανάλογη με αυτό που φαντάζεται κανείς ως απώλεια όρασης. Από την άποψη αυτή, η αγωνία του να βλέπει έχει προοικονομηθεί στον ζωγραφικό του τρόπο, που είχε αποσαφηνιστεί προτού γίνει αισθητό και καταληκτικό το θέμα της όρασής του.”

[…] “Τα έργα του Αρχοντή μέχρι και το τελευταίο πάλλουν από τη ζωντάνια της αναπαράστασης, η οποία δεν έχει ως στόχο να φιλολογίσει, αλλά να αφηγηθεί μια αίσθηση όπως ένα χάδι ή την οικειότητα. Αυτή η ζωντανή και ανθρώπινη οικειότητα της ζωγραφικής που περικλείεται στην υλική διάσταση της τέχνης του, αλλά και την άυλη εντύπωση που αφήνουν τα έργα του”.