Το σκέφτηκες καλά Σταύρο Κοντονή;

Η πιθανότητα ενός GREXIT θα έχει συνέπειες (αχαρτογράφητες) στην Ευρωζώνη κι όχι μόνο, γεγονός που προβληματίζει τους εταίρους μαςστην ΕΕ. Είναι κατά συνέπεια ένα διαπραγματευτικό ατού. Όμως, η αισιοδοξία του κ. Σταύρου Κοντονή πως δεν θα υπάρξει ποδοσφαιρικό GREXIT και πως ΦΙΦΑ και ΟΥΕΦΑ θα αποδεχτούν τελικώς τις θέσεις του που εδράζεται; Θα τα βάψουν μαύρα επειδή οι εθνικές μας ομάδες θα μείνουν εκτός διοργανώσεων (Εuro, Μουντιάλ); Ή, μήπως, θα κλαίνε επειδή ο Ολυμπιακός,ο Παναθηναϊκός

Το μείζον θέμα είναι και παραμένει η εξυγίανση του ελληνικού ποδοσφαίρου. ΜΕΧΡΙ ΕΚΕΙ. Κι υπάρχουν και οι τρόποι και τα εργαλεία, τώρα που υπάρχει και η πολιτική βούληση. Αν κάποιος νομίζει ότι χρειάζεται ένας «ξαφνικός θάνατος» για να ορθοποδήσει το ποδόσφαιρο δεν τα έχει υπολογίσει σωστά.

Οι συνέπειες θα είναι άμεσες (δεν έχει εδώ πρόγραμμα -γέφυρα). Μια πρώτη καταγραφή έγινε από την αθλητική εφημερίδα GOAL: 1) Θα παύσουν άμεσα οι δραστηριότητες των εθνικών ομάδων οποιασδήποτε ηλικιακής κατηγορίας και φύλου. 2) Κανένας σύλλογος δεν θα έχει δικαίωμα συμμετοχής στις ευρωπαϊκές διασυλλογικές διοργανώσεις. 3) Δεν θα επιτρέπονται διεθνή φιλικά για τις ελληνικές ομάδες. 4) Θα παύσουν οι μεταγραφές ξένων ποδοσφαιριστών στα πρωταθλήματά μας και αντίστοιχα Ελλήνων σε ξένα πρωταθλήματα. 5) Η ΕΠΟ δεν θα αναγνωρίζεται ως ισότιμη ομοσπονδία με τις υπόλοιπες. 6) Οι ξένοι ποδοσφαιριστές θα αποκτήσουν άμεσα δικαίωμα προσφυγής στη FIFA για λύση του συμβολαίου τους. 7) Κανάλια και χορηγοί των πρωταθλημάτων θα σταματήσουν να δίνουν τα σημερινά χρήματα για τα δικαιώματα, αφού το πρωτάθλημα θα απαξιωθεί και θα πραγματοποιείται μόνο για να βγάλει εγχώριο πρωταθλητή.

Ενδιαφέρουσα είναι και η άποψη του Γ. Χελακη (στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ) με αδιαμφισβήτητη εμπειρία και γνώση στο θέμα: «Κινδυνεύει(ο Στ. Κοντονής) να κινηθεί σαν ελέφαντας σε ένα δωμάτιο με γυαλικά. Το πιο πιθανό είναι να τα κάνει όλα λαμπόγυαλο, αντί να θεσπίσει κανόνες και να βάλει τάξη. Είναι προφανές ότι η πρόθεσή του για επιλογή τακτικών εν ενεργεία δικαστών στις πειθαρχικές επιτροπές παρερμηνεύτηκε ηθελημένα και μεταφέρθηκε λάθος από την ΕΠΟ στην ΟΥΕΦΑ. Η κατάργηση με νόμο του αυτοδιοίκητου των ομοσπονδιών υπερβαίνει κατά πολύ τον αναγκαίο και επιβαλλόμενο έλεγχο στα οικονομικά τους.

Η ανάγκη για εκδημοκρατισμό στη λειτουργία τους δεν σχετίζεται προφανώς με υπουργικές επεμβάσεις στην καθημερινότητά τους… Η λογική “πονάει κεφάλι, κόψει κεφάλι”, εντυπωσιάζει αρχικά, αλλά στην κατάληξή της παράγει αδιέξοδα. Χρειαζόμαστε υφυπουργό Αθλητισμού με αποφασιστικότητα και πυγμή. Μέχρι εκεί όμως. Με διάλογο, επεξεργασμένες προτάσεις και μέγιστες δυνατές συναινέσεις λύνονται τα προβλήματα. Όταν ο υφυπουργός νομοθετεί αρμοδιότητες, λύειν και δεσμείν για τον εαυτό του, υπονομεύει ο ίδιος τις προθέσεις του…»

Δεν θα παραλείψω να παραθέσω κι ένα απόσπασμααπό την καυστική πένα του Aντώνη Πανούτσου: «Επειδή όμως η πλευρά που παρουσιάζει την παρέμβαση Κοντονή σαν μέσο εξαγνισμού της ΕΠΟ με το φτωχό μου το μυαλό να ρωτήσω κάτι. Τι δίνει ελπίδα ότι μια διοίκηση που θα βγαίνει από έναν πολιτικό που δείχνει εξαρτημένος από την προβολή θα είναι πιο ακέραια από αυτή που βγάζουν οι Ενώσεις;

Γιατί το βασικό αξίωμα “η εξουσία διαφθείρει, η απόλυτη εξουσία διαφθείρει απόλυτα” θα ανασταλεί στην περίπτωση του υφυπουργού Αθλητισμού; Ενός ανθρώπου που λέει μετά τη συνέντευξη Τύπου ότι είναι ενοχλημένος από την επιστολή της ΟΥΕΦΑ, σαν οι άλλοι να θέλουν να κάνουν κουμάντο στο μαγαζί του που νομίζει ότι είναι το ποδόσφαιρο; Τέλος, αν ο Σταύρος Κοντονής λέει ότι δεν καταλαβαίνει γιατί η ΟΥΕΦΑ αντιδρά σε “όχι και τόσο σημαντικές παρεμβάσεις”, γιατί ο ίδιος είναι έτοιμος να στείλει μερικές χιλιάδες άτομα στην ανεργία για “όχι και τόσο σημαντικές παρεμβάσεις;»».

Ο κ. Κοντονής έχει πολλούς συμμάχους και στην ελληνική κοινωνία και στη ποδοσφαιρική οικογένεια. Στους φιλάθλους που θέλουνένα «καθαρό πρωτάθλημα», που θέλουν τη χαρά του γηπέδου χωρίς το αποκρουστικό πρόσωπο της βίας, στους εκατοντάδες χιλιάδες που βλέπουν την Εθνική μας να αγωνίζεται και τις ομάδες τους να παίζουν και στα «μεγάλα ποδοσφαιρικά σαλόνια». Αυτοί είναι όλοι μαζί του. Λίγοι όμως θα τον ακολουθούσουν ΑΝ ΕΧΕΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ ΝΑ ΒΑΛΕΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΑΥΤΟΓΚΟΛ στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαιρου. Και μάλιστα για το κάλο μας…

Του Αλέξανδρου Κραψίτη