Το σκάνδαλο L’ OREAL απειλή να βουλιάξει στο βουρκόλακο τον Σαρκοζί

Με τη 12 ωρη μαραθώνια ανάκρισή του για το σκάνδαλο Μπετανκούρ ο Νικολά Σαρκοζί, που το φάντασμά του πλανάται πάνω από τη Γαλλία, έκανε ένα σύντομο και όχι ηθελημένο come back στο προσκήνιο της γαλλικής πολιτικής σκηνής. Ο τέως πρόεδρος  έδωσε εξηγήσεις για την υπόθεση παράνομης χρηματοδότησης του κόμματός του το 2007, από την πλούσια κληρονόμο της L’Oreal, με αντάλλαγμα φορολογικές ελαφρύνσεις.

Αποχωρώντας από το δικαστήριο ήταν

σίγουρα ικανοποιημένος, αλλά όχι ανακουφισμένος. Λαμπρός δικηγόρος ο ίδιος,  γνωρίζει ότι η  απόφαση  να μην του απαγγελθούν  κατηγορίες αλλά να του αποδοθεί το καθεστώς  «μάρτυρα με παρουσία δικηγόρου»,  δεν τον απαλλάσσει από μελλοντική ποινική δίωξη στην περίπτωση που προκύψουν νέα ενοχοποιητικά στοιχεία. Το κυριότερο, όμως, είναι ότι, δεν διαγράφει τον στιγματισμό  στη συνείδηση της κοινής γνώμης από τη στιγμή που εις βάρος του εκκρεμούν και άλλες υποθέσεις.

Οι μνήμες που ξύπνησαν στους Γάλλους την Πέμπτη είναι τουλάχιστον επιζήμιες για  τον Σαρκοζί.  Το γνωρίζει. Όπως γνωρίζει όλο το  Παρίσι ότι  απόκρυφη προσδοκία και προσμονή του είναι να διεκδικήσει μια νέα προεδρική θητεία που θα βασιστεί  πάνω σε μια αψεγάδιαστη εικόνα,  στον σεβασμό των αρχών της διαφάνειας στην πολιτική και τη  δικαιοσύνη. Τι ειρωνεία !

Δια της σιωπής το τελευταίο εξάμηνο ο  Σαρκοζί ευελπιστούσε σε έναν «θείο» εξαγνισμό και επεδίωκε, κάποια στιγμή, να εξαγοράσει μια νέα παρθενία. Όλα αυτά τινάχθηκαν στον αέρα μέσα σε λίγα μόνο 24ωρα.

Η εμφάνισή του ενώπιων της Δικαιοσύνης προστέθηκε στη μαύρη εικόνα του σπαρασσόμενου από την εσωκομματική διαμάχη  Δεξιού κόμματος UMP, που μέχρι πρότινος ήταν μαριονέτα στα χέρια του . Η πολύμηνη διαμάχη μεταξύ του πρώην πρωθυπουργού του Φιγιών και του Ζάν Φρανσουά Κοπέ εξυπηρετούσε τη στρατηγική που ο Σαρκοζί είχε χαράξει για μια θριαμβευτική επιστροφή στο Ελιζέ το 2017. Δεν είχε λογαριάσει, όμως, ότι αυτή η διαμάχη θα εξελισσόταν σε βίαιο εμφύλιο για το τρόπαιο της αρχηγίας, που θα έφερνε στο φώς  το πολιτικό ρήγμα και την ανθρώπινη ρήξη μέσα στους κόλπους του κόμματος του. Μια συνέπεια της οχτάχρονης πρωτοκαθεδρίας του που ήταν  βασισμένη στη λογική του «διαίρει και βασίλευε».

Ήταν προφανές ότι ο Σαρκοζί δεν επιθυμούσε να υπάρξει κανένας αληθινός διάδοχος του γι’ αυτό και διατηρούσε επιμελώς  την αντιζηλία Φιγιών – Κοπέ. Ήξερε ότι αυτό του αποδυνάμωνε και ενεργούσε παρασκηνιακά καταπνίγοντας οποιαδήποτε άλλη εναλλακτική για τη διαδοχή.

Δεν είχε αντιληφθεί, όμως, ότι το UMP  ήταν ένα ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί  από τις πολιτικές αντιζηλίες και τα ιδεολογικά ταμπού που διατηρούσε.

Έξι μήνες μετά την απομάκρυνση του από το Ελιζέ,  το κόμμα του εξερράγη και χάθηκε κάθε έλεγχος.  Ήρθαν και οι δικαστικές περιπέτειες,   και έδεσε το… γλυκό! Τώρα ο Νικολά βιώνει τη δεύτερη μεγαλύτερη ήττα της πολιτικής του καριέρας…