Το παλιό ξύλινο συρτάρι

Άνοιξα και πάλι απόψε

Το παλιό συρτάρι

Αναζητώντας όπως κάθε σούρουπο

Τα καλά κρυμμένα όνειρα μου.

Έψαξα … μα δεν υπήρχαν

Το συρτάρι άδειο…

Άδειασε και η ψυχή μου

Που πήγαν αναρωτήθηκα!

Και άσχημες σκέψεις

Απλώθηκαν παντού…

Ένα δάκρυ κύλησε

Η χαρά ξεψύχησε

Η ελπίδα χάθηκε

Το όνειρο μαράθηκε…

Το παλιό ξύλινο συρτάρι

Φαίνεται ότι δεν μπόρεσε

να τα κρατήσει άλλο τα ζωντανά όνειρα μου

Ήταν τόσο ασφυκτικά εκεί μέσα

Έφυγαν για να μην πεθάνουν

Πέταξαν αλλού στη χώρα της ελπίδας!

Βαρέθηκαν

Είπαν να ανοίξουν τα φτερά να βρουν καινούριο στόχο.

Και εγώ γιατί να τα αναζητώ;

Γιατί να τα ψάχνω εδώ;

Κλείνω με δύναμη το παλιό συρτάρι και το κλειδώνω.

Δε θα θελα να τα ξανακλείσω ποτέ σε ένα απαρχαιωμένο συρτάρι.

Θέλω έτσι να τα αφήσω να πετάνε ελεύθερα στον καθαρό αέρα, να πάνε ψηλά… εκεί που θα έπρεπε να βρίσκονται από την αρχή!