Τι (βδ)ομάδα!

Κανείς δεν έχει λόγο να θυμάται

ένα παρελθόν που δεν μπορεί να γίνει παρόν

Ν. Δαβέττας, Ο ζωγράφος του Μπελογιάννη

Επειδή η εβδομάδα αυτή προβλέπεται ιδιαίτερα κρίσιμη στο νομοθετικό τουλάχιστον πεδίο (λίστα Λαγκάρντ, πολυνομοσχέδιο, ΕΡΤ) αναρωτιέμαι ποιες είναι ακριβώς οι δυνάμεις του ορθού λόγου στην Ελλάδα, οι οποίες αντιμάχονται το λαϊκισμό;

Τα κόμματα που γέννησαν και έθρεψαν το πελατειακό κράτος μπορούν να πετύχουν την πολιτική (και ηθική;) κάθαρση, απλά και μόνο επειδή αποδέχονται τα μέτρα της Τρόικας ως αναγκαία, δηλαδή ομολογούν ότι αυτοί εν γνώσει τους επί 40 μεταπολιτευτικά χρόνια έπαιρναν αντίθετα μέτρα; Ξαφνικά το παράλογο και το αυθαίρετο ντύθηκε λογικό και νόμιμο για να αυτοεξυπηρετηθεί και πάλι.Οι μίζεροι κεντροαριστεροί του Μεγαλοϊδεατισμού, οι οποίοι δεν παράγουν καινούργιες ιδέες, δεν κάνουν τολμηρές προτάσεις αλλά νοιάζονται περισσότερο για τη δικαίωση του παρελθόντος παρά για την επίλυση των προβλημάτων του παρόντος;

Η ιδεοληψία θολώνει την πραγματικότητα.

Οι δύο, τρεις, τέσσερις εκδοχές της Δεξιάς που θέλουν απλώς να εξωραΐσουν τα κακώς κείμενα (που οι ίδιοι δημιούργησαν) αλλάζοντας τους όρους (διαθεσιμότητα, κινητικότητα κλπ); κι αφήνοντας άθικτες τις δομές του παραγοντισμού και της διαπλοκής;

Το γαλάζιο έγινε μπλε σκούρο και παίρνει σιγά – σιγά της αποχρώσεις του μαύρου.

Οι οικογενειακώς σιτιζόμενοι στα Κυβερνητικά ή και Πρωθυπουργικά «Πρυτανεία» διανοούμενοι του Κολωνακίου, οι οποίοι χρησιμοποιούν αναλυτές και τσιτάτα κατά περίπτωση, ώστε να είναι αρεστοί (προσοχή: αρεστοί, όχι αριστεροί) στον εκάστοτε ισχυρό; Όταν η γνώση γίνεται εργαλείο χάνει την απελευθερωτική της αξία.

Οι οριζόντιες αντι-μεταρρυθμιστικές κινήσεις των πανικόβλητων golden boys του Υπουργείου Οικονομικών, η «επιορκοποίηση» όλου του δημόσιου τομέα, οι τακτικισμοί χωρίς στρατηγική (ίσως και χωρίς εμπνευσμένο στρατηγό), η συνεχιζόμενη άρνηση της εξουσίας να αφουγκραστεί τις αγωνίες της κοινωνίας (ακόμα και αυτών που δεν ήσαν έτοιμοι να περάσουν τόσο βίαια στη Νέα Εποχή (της Νέας Ελλάδας)), η υποβάθμιση των φορέων ασφάλειας, εκπαίδευσης, πολιτισμού (δηλαδή των τριών κύριων πυλώνων της κοινωνικής συνοχής), όλα αυτά και πολλά ακόμα αποδεικνύουν ότι ο Διαφωτισμός αργεί ακόμα να περάσει τα ελληνικά σύνορα (και τα ελληνικά μυαλά).

Ό,τι κι αν συμβεί αυτήν την εβδομάδα στη Βουλή εξακολουθεί να μην είναι ορατή η ομάδα που μπορεί να σηκώσει το πραγματικό (και όχι ιδεοληπτικό ή λογιστικό) βάρος της ελληνικής κρίσης.

Αυτή είναι η ουσιαστική χρεωκοπία από την οποία καμία εξωτερική δύναμη δεν μπορεί να μας (δια)σώσει.

*Ο καθηγητής Εγκληματολογίας Γιάννης Πανούσης είναι βουλευτής της ΔΗΜΑΡ