Τι θα ψηφίσουμε στις ευρωεκλογές; Μήπως… κουκουρούκου;

Απέχουμε μόλις δύο εβδομάδες από τις ευρωεκλογές} και το τοπίο παραμένει εξαιρετικά θολό.
Τα κόμματα κοντεύουν να μας πείσουν ότι η ψήφος μας θα δείξει ότι καταδικάζουμε την πολιτική Σαμαρά, ότι δεν πιστεύουμε τις υποσχέσεις Τσίπρα και ότι αν δεν ψηφίσουμε την Ελιά, θα ρίξει ο Βενιζέλος την κυβέρνηση κτλ κτλ.

Και επειδή λόγω δουλειάς, είμαι καταδικασμένη να

παρακολουθώ τι γίνεται στην υπόλοιπη Ευρώπη, σας βεβαιώνω ότι σε αυτή τη χώρα έχουμε άλλη μία θλιβερή πρωτιά. Συζητάμε πράγματα που δε συζητάνε σε καμία από τις άλλες 27 χώρες της Ευρώπης, όπου επίσης εκατομμύρια πολίτες θα πάνε στις κάλπες για να εκλέξουν τους εκπροσώπους στην επόμενη Ευρωβουλή.

Χωρίς αυτό που λέω να σημαίνει ότι δεν υπάρχει δυσαρέσκεια και αλλού λόγω κρίσης, χωρίς να σημαίνει ότι το θυμικό δεν παίζει ρόλο, πάντως πουθενά το «ζήτημα ευρωεκλογές» δεν έχει αναχθεί σε εθνικές εκλογές και, μάλιστα, με όρους μικροπολιτικής.

Τυχαία έβλεπα χθες βράδυ το δελτίο της ισπανικής τηλεόρασης. Το πρώτο δεκάλεπτο ήταν αφιερωμένο στις ευρωεκλογές και το… απίστευτο είναι ότι συζητούσαν για το Λαϊκό Κόμμα και τις θέσεις του Γιούνκερ, τους Σοσιαλδημοκράτες και τις θέσεις του Σουλτς.
Αλλά και στην κοινή «θέση» που φαίνεται να έχουν οι δύο υποψήφιοι πρόεδροι απέναντι στην ευρωσκεπτικιστική τάση στην Ευρώπη, την οποία, κακώς (!) εκφράζουν ακραία, λαϊκιστικά κόμματα, όπως η ακροδεξιά της Μαρίν Λε-Πεν και άλλοι ομοϊδεάτες της σε Αυστρία, Βέλγιο και αλλού.

Πόσοι στην Ελλάδα, αλήθεια, γνωρίζουν ότι ψηφίζοντας Νέα Δημοκρατία, ουσιαστικά, υποστηρίζουν το Λαϊκό Κόμμα και αν επικρατήσει θα δουν Πρόεδρο της Κομισιόν το Ζαν-Κλωντ Γιούνκερ;

Πόσοι γνωρίζουν ότι ψηφίζοντας ΠΑΣΟΚ-Ελιά στηρίζουν το Σοσιαλιστικό Κόμμα και δι’αυτού για πρόεδρο το Μάρτιν Σουλτς;
Πόσοι γνωρίζουν ότι ψηφίζοντας αριστερά, είτε είναι ΣΥΡΙΖΑ είτε ΚΚΕ, στηρίζουν την Αριστερά, με υποψήφιο Πρόεδρο τον Αλέξη Τσίπρα;

Υπάρχουν και άλλες υγιείς δυνάμεις στο Ευρωκοινοβούλιο, όπως οι Φιλελεύθεροι και οι Πράσινοι που εδώ δεν τις γνωρίζουμε καθόλου.
Και ως δημοσιογράφος, αναλαμβάνω την ευθύνη που μου αναλογεί.

Όμως, σε μία Ευρώπη που κινδυνεύει από ευρωσκεπτικιστές και ακροδεξιούς, υπογραμμίζω όχι ναζιστές όπως η Χρυσή Αυγή, αλλά και πάλι φωνές που (κατά την ταπεινή μου γνώμη) είναι επικίνδυνες, μήπως θα πρέπει το πολιτικό σύστημα να μας μιλήσει λίγο και για την Ευρώπη που θα ξημερώσει την 26η Μαΐου; Αυτή που θα έχει μόνιμο πρόεδρο της Κομισιόν και, ενδεχομένως, μόνιμο επικεφαλής Eurogroup;

Ώστε να ψηφίσουμε για αυτό που καλούμαστε να ψηφίσουμε σε δύο εβδομάδες, για την Ευρωβουλή;