Θα έχουμε σύντομα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και τρίτο κόμμα τη Χρυσή Αυγή;

Ο βασικός, στρατηγικός στόχος της τρικομματικής κυβέρνησης υπό τον Αντώνη Σαμαρά είναι ασφαλώς η αποφυγή της τυπικής, ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας κι η διατήρηση της Ελλάδας εντός του ευρώ, μέχρις ότου η Ευρωζώνη λάβει τις απαραίτητες αποφάσεις και προβεί στις απαραίτητες ενέργειες για να αντιμετωπίσει την βαθιά κρίση, που διέρχεται. Η εκτίμηση των περισσότερων αναλυτών είναι ότι η διαδικασία αυτή, αργόσυρτη όπως κάθε τι στην Ευρωπαϊκή Ενωση,

Η απόφαση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας για τη μαζική αγορά ομολόγων των χρεωμένων κρατών από τη δευτερογενή αγορά, όπως προχθές ανακοίνωσε ο πρόεδρος της Μάριο Ντράγκι, είναι το πρώτο ουσιαστικό βήμα προς την κατεύθυνση αυτή.

Η άποψή μας, που ενισχύεται κι από τις περισσότερες αναλύσεις διεθνώς, αλλά κι από την αλλαγή του κλίματος ευνοϊκότερα προς την Ελλάδα από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, ιδίως της Γερμανίας και των βορείων χωρών, είναι ότι η κυβέρνηση Σαμαρά μάλλον θα πετύχει τον στόχο της, που θα έπρεπε να είναι κι ο στρατηγικός στόχος όλων των Ελλήνων. Διότι μόνο με την αποφυγή της χρεοκοπίας, την προώθηση των απαραίτητων μεταρρυθμίσεων στο κράτος και τον εξορθολογισμό και το νοικοκύρεμα της Δημόσιας Διοίκησης εντός του ευρώ μπορεί η Ελλάδα να ελπίζει στην ουσιαστική, οικονομική αλλά και κοινωνική ανάκαμψη στα επόμενα χρόνια.

Όμως, η διαδικασία αυτή είναι εκ των πραγμάτων μακριά κι επίπονη. Κι ακόμα κι αν ο πρωθυπουργός κι όσοι τον στηρίζουν τα καταφέρουν, όπως είναι η εδραία πεποίθηση μας, οι θετικές επιπτώσεις στην πραγματική οικονομία θα αργήσουν να φανούν. Αντιθέτως, τα επόμενα δύο χρόνια τουλάχιστον το βιοτικό επίπεδο του μέσου Έλληνα, που επί χρόνια ζούσε από το κράτος, που συντηρείτο με δανεικά και μόνο, θα συνεχίσει να πέφτει. Ισως όχι με την ταχύτητα των δύο τελευταίων ετών, αλλά θα υποχωρεί μέχρις ότου σταθεροποιηθεί κι αρχίσει να ανακάμπτει.

Στο διάστημα αυτό είναι φυσικό η δυσφορία, ο φόβος αλλά κι η οργή των πολιτών, που για πρώτη φορά τουλάχιστον από τον Πόλεμο κι έπειτα βιώνουν τόσο ραγδαία και άγρια μείωση του βιοτικού τους επιπέδου, να αυξάνεται. Αυτό έχει επίπτωση και στις κομματικές προτιμήσεις και στις πολιτικές συμπεριφορές. Κι ήδη αυτό διεφάνη στις δύο τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις. Της 6ης Μαίου και της 17ης Ιουνίου. Όταν ένα κόμμα, ο ΣΥΡΙΖΑ, ουσιαστικά στην άκρη αν όχι στο περιθώριο της πολιτικής κονίστρας, από το 3% μέσα σε ελάχιστους μήνες δεκαπλασιάσε περίπου τα ποσοστά του και κατέστη η αξιωματική αντιπολίτευση του τόπου. Κι όταν ένα άλλο, η Χρυσή Αυγή, από το πουθενά κυριολεκτικά όχι μόνον έφθασε εκλογικά στο 7% αλλά πλέον δημοσκοπικά φλερτάρει με την τρίτη θέση, όπως κατέδειξαν οι έρευνες της ΑΛΚΟ κι εσχάτως της Pulse, που δημοσιοποιήθηκαν τις τελευταίες μέρες.

Δεν είναι αδιανόητο, πλέον, αλλά εξαιρετικά πιθανό το σενάριο, αν η κυβέρνηση Σαμαρά δεν κρατήσει μέχρι τέλους της τετραετίας, κι αν οι εκλογές γίνουν νωρίτερα μέσα σε ένα κλίμα προϊούσης κοινωνικής αναταραχής, να συμβεί το προ ελάχιστων μηνών αδια