Τέλειωσε η εποχή της αυταπάτης του Τσίπρα και πολλών Ελλήνων

Πέρυσι τέτοια μέρα εκατομμύρια Έλληνες ήλπιζαν ότι ξημέρωνε μια χρονιά καλύτερη και δικαιότερη. Οι εκλογές πλησίαζαν και ο Αλέξης Τσίπρας ήταν έτοιμος να αναλάβει την εξουσία και να δώσει, επιτέλους, τέλος στην εποχή των μνημονίων.

Οι περισσότερο αισιόδοξοι πίστευαν ότι θα κατάφερνε να αυξήσει τον κατώτατο μισθό, να δώσει την κομμένη 13η σύνταξη στους χαμηλοσυνταξιούχους, να εξαφανίσει τον ΕΝΦΙΑ,

να μειώσει τους φόρους στους φτωχότερους και να επαναφέρει την εθνική αξιοπρέπεια, βρε αδερφέ. Να διώξει την τρόικα και να πει στον Σόιμπλε ένα μεγαλοπρεπές «κουμάντο στο σπίτι σου κωλογερμαναρά».

Οι περισσότερο ρεαλιστές προσδοκούσαν να κάνει έστω το 30% όσων είχε υποσχεθεί. Η ελπίδα τους ήταν ότι οι δανειστές θα υποχωρήσουν από τις άκαμπτες θέσεις και θα αποδεχθούν ένα συμβιβασμό στα μισά του δρόμου. Ξέρω αρκετούς αυτής της κατηγορίας, που ανήκουν στη (ρημαγμένη πια) μεσαία τάξη, που έβλεπαν στο πρόσωπο του πρωθυπουργού έναν αποτελεσματικότερο διαπραγματευτή από τον Αντώνη Σαμαρά.

Τελικά, όλα έγιναν αλλιώς… Οι δανειστές δεν μετακινήθηκαν ούτε μισό βήμα και υποχρέωσαν τον πρωθυπουργό να συνθηκολογήσει άνευ όρων, αφού προηγουμένως δοκίμασε όλες τις μορφές επιθετικής διαπραγμάτευσης. Έφτασε στο σημείο να κάνει δημοψήφισμα, να το κερδίσει πανηγυρικά, και σε μια εβδομάδα να κάνει το ηχηρό «Όχι» του 62% «Ναι σε όλα», προκειμένου να αποφύγει τη βίαιη εκδίωξη της χώρας από το ευρώ.

Είχε ακολουθήσει από το Α έως το Ψ τη διαπραγματευτική γραμμή του Γιάννη Βαρουφάκη, ο οποίος φαντασιωνόταν ότι η απειλή αποχώρησης της Ελλάδας από την Ευρωζώνη θα προκαλούσε πανικό στις αγορές και θα υποχρέωνε πρωτίστως τους Γερμανούς να αποδεχθούν της ελληνικές θέσεις. Το μόνο που δεν έκανε ο πρωθυπουργός ήταν το Ω που πρότεινε ο Βαρουφάκης τη βραδιά του δημοψηφίσματος: να προχωρήσει στην έκδοση διπλού νομίσματος. Κατάλαβε, έστω και την τελευταία στιγμή, ότι η χώρα θα οδηγείτο στο χάος και ο ίδιος στον πολιτικό θάνατο…

Κάπως έτσι τελείωσε η εποχή της αυταπάτης για εκατομμύρια Έλληνες, που πίστευαν πως υπάρχει εναλλακτικός -πέραν των μνημονίων- δρόμος, μέσα στο ευρώ. Ο Αλέξης Τσίπρας υποχρεώθηκε να υπογράψει νέο μνημόνιο και να το εφαρμόσει μέχρι κεραίας, κάνοντας οδυνηρή (για τον ίδιο και το κόμμα του) στροφή στον ρεαλισμό.

Παρά την απόλυτη διάψευση της ελπίδας οι Έλληνες τον εμπιστεύτηκαν ξανά στις εκλογές του Σεπτεμβρίου, αναγνωρίζοντάς του τη σκληρή προσπάθεια που κατέβαλε και προσβλέποντας σε κάποια δικαιότερη κατανομή των βαρών. Τον ψήφισαν, όμως, 300 χιλιάδες λιγότεροι απ” ό,τι τον Ιανουάριο του 2015.

Η επανεκλογή του στην πρωθυπουργία έγινε ευμενώς αποδεκτή και από τους δανειστές, παρότι κάτι τέτοιο φαίνεται παράδοξο σε πρώτη ανάγνωση. Στο Βερολίνο υπάρχει πλήρης επίγνωση των σκληρών μέτρων που έρχονται και αποδοχή της λογικής ότι μόνο μια κυβέρνηση Σύριζα θα μπορούσε να τα περάσει, χωρίς να προκληθεί κοινωνική έκρηξη.

Σήμερα, 1η Ιανουαρίου 2016, η κατάσταση της χώρας είναι πολύ χειρότερη. Η χώρα χρειάστηκε να δανειστεί άλλα 50 δισ ευρώ, οι τράπεζες να ανακεφαλαιοποιηθούν με 5,5 δισ ευρώ και υποχρεωθούν σε περιορισμό της κίνησης των κεφαλαίων τους.

Η (έστω αδύναμη) ανάπτυξη του Φθινοπώρου του 2014 έδωσε τη θέση της στην ύφεση, η μειωμένη κατά 30% έκτακτη εισφορά αυξήθηκε ξανά, όπως και ο ΦΠΑ στην εστίαση από 13% σε 23%. Ακολουθεί μείωση επικουρικών συντάξεων, πίεση να τσεκουρωθούν και οι κύριες, καθώς και αύξηση φορολογίας των αγροτών.

Κατά τη γνώμη μου αυτό είναι το βαρύτατο τίμημα μιάς αναπόφευκτης εξέλιξης. Αν δεν κέρδιζε τις εκλογές ο Σύριζα και αν δεν έφτανε τη διαπραγματική στρατηγική του έως το τέλος, δεν υπήρχε περίπτωση να πεισθούν εκατομμύρια Έλληνες ότι δεν υπάρχει διαφορετική οδός…

ΥΓ 1 Πολλοί υποστηρίζουν ότι ο Αλέξης Τσίπρας εξαπάτησε τον κόσμο με υποσχέσεις που ήξερε πως δεν μπορούσε να τηρήσει. Προσωπικά πιστεύω ότι η αφέλεια καθοδήγησε τα βήματά του, παρά η πρόθεσή του να πει ψέματα. Υιοθέτησε τις γελοιότητες Βαρουφάκη και πορεύτηκε μαζί τους επί 5 χρόνια.

ΥΓ 2 Το χειρότερο κακό που έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ (και οι άλλες αντιμνημονιακές δυνάμεις) είναι ότι κατασυκοφάντησε ως οιονεί προσκυνημένους γερμανοτσολιάδες και λαμόγια συλλήβδην όλους τους πολιτικούς αντιπάλους του, διχάζοντας ταυτόχρονα και χιλιάδες οικογένειες.