Τα γκάλοπ λένε την αλήθεια ή αποτελούν το πιο σύντομο ανέκδοτο;

Πώς γίνεται, αλήθεια, η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών να απορρίπτει την κυβερνητική πολιτική και, ταυτόχρονα, να λέει «όχι σε πρόωρες εκλογές»; Μήπως είναι «μούφα» όλες οι δημοσκοπήσεις; Μήπως έχει αυξηθεί σε δυσθεώρητα ύψη ο συλλογικός μαζοχισμός; Ή συμβαίνει κάτι άλλο; Και αν ναι, τι είναι αυτό;

Η γνώμη μου είναι ότι η διάψευση της αντιμνημονιακής ελπίδας που είχε καλλιεργήσει ο Σύριζα είναι τόσο μεγάλη, ώστε ευρύτατα κοινωνικά στρώματα αρνούνται να πιστέψουν πως μπορεί να εφαρμοστεί διαφορετική πολιτική από άλλη κυβέρνηση, μέσα στο ασφυκτικό πλαίσιο που έχουν επιβάλει

οι δανειστές. Δεν πείθονται, δηλαδή, πως η τρόικα θα αποδεχθεί μέτρα που θα βελτιώνουν σημαντικά το επίπεδο ζωής.

Αυτό το τελευταίο ερμηνεύει και τη σχετικά μικρή υπεροχή της ΝΔ σε επίπεδο πρόθεσης ψήφου. Ενώ ο Σύριζα φαίνεται να συγκρατεί μόλις το 50% της εκλογικής του δύναμης, η αξιωματική αντιπολίτευση δεν επωφελείται, καθώς η μεγάλη πλειοψηφία των πρώην οπαδών του Αλέξη Τσίπρα είτε δηλώνουν αναποφάσιστοι, είτε επιλέγουν μικρά κόμματα.

Όλα θα κριθούν στο αν και κατά πόσον ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα μπορέσει να παρουσιάσει συγκεκριμένα μέτρα, τα οποία θα πείσουν τον κόσμο ότι είναι ρεαλιστικά και δεν θα προσκρούσουν στον «τοίχο» των δανειστών. Η εξαγγελία του ότι θα μειώσει 30% τον ΕΝΦΙΑ μέσα σε 2 χρόνια, εξοικονομώντας χρήματα από σπατάλες του δημοσίου, θα μπορούσε να είναι ένα πρώτο τέτοιο μέτρο. Μένει να δούμε αν ακολουθήσουν και άλλα, με έμφαση προφανώς στη μείωση των εξωφρενικών φόρων και στην ενίσχυση των χαμηλόμισθων και χαμηλοσυνταξιούχων.

Αν οι προτάσεις του στη Θεσσαλονίκη την επόμενη εβδομάδα είναι συγκεκριμένες, κοστολογημένες και αξιολογηθούν ως ρεαλιστικές, είναι πιθανόν να δούμε να αλλάζουν τα ποιοτικά αλλά και τα ποσοτικά στοιχεία των γκάλοπ, τους επόμενους μήνες. Αλλιώς…