Συμμαχίες και αγάπες…Πώς λέμε, καμιά σχέση!

Υψηλό διεθνές ενδιαφέρον συγκεντρώνει για μιά ακόμη φορά η Ελλάδα με αφορμή και αιτία τις αυριανές εκλογές. Συμβαίνει για πολλοστή φορά από τότε που έσκασε η κρίση στο κεφάλι μας και μας διέλυσε.
Όχι για να περιαυτολογήσουμε ως χώρα, αλλά όλα αυτά τα χρόνια το μόνο που δε μας έλειψε ήταν η δημοσιότητα, ελέγχεται σοβαρά αν αυτό κατέληξε και σε δημοφιλία κι αυτό ας το έχουμε κατά νου.

Αρκεί να θυμηθούμε τους πρωταγωνιστές της πρώτης περιόδου,

τους κ. Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου να καταλαμβάνουν τις οθόνες όλων των μεγάλων ξένων τηλεοράσεων κι ας αναλογιστούμε το αποτέλεσμα.
Θέλω με τούτο να πω, πώς άλλο δημοσιότητα -χρήσιμη σε κάθε περίπτωση -και άλλο δημοφιλία… Και ακόμη πιο άλλο, συμμαχίες, διεθνείς και κυρίως ευρωπαικές .

Έχει η Ελλάδα φίλους, συμμάχους χρήσιμους, με ισχύ; Αναμφισβήτητα ναι, αλλά υπό προϋποθέσεις. Άλλωστε, πάντα έτσι γίνεται με τις συμμαχίες, συγκροτούνται επ’ αμοιβαίω όφελος και συμφέρον, η δανειοδότησή μας με το υψηλότερο στα ιστορικά χρονικά ποσό των 240 δισ ευρώ είναι ενδεικτικό.

Μην ξαναρχίσουμε την κουβέντα πως η πλήρης κατάρρευσή μας, η ανοικτή χρεοκοπία μας, στη μέση της Ευρωζώνης κανέναν δεν συνέφερε.
Λέω αυτά τα προφανή, τα τετριμένα, γιατί μου φαίνεται πως μιά μεγάλη παρεξήγηση αρχίζει να διαφαίνεται -που μπορεί να μας οδηγήσει, ως χώρα, σε δύσκολα μονοπάτια.

Εξηγούμαι: Κύμα συμπαράστασης και αλληλεγγύης εκδηλώνεται στην Ευρώπη υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ, είναι γεγονός, το ζήτημα είναι από ποιους, με τι κίνητρα και κυρίως αν οι συμπαριστάμενοι έχουν την ισχύ να επηρεάσουν τα ευρωπαϊκά πράγματα.
Άκουγα στο MEGA τον Νίκο Βούτση, γραμματέα της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ, να προβάλλει ως μείζον και ενδεικτικό του κύματος συμπαράστασης στη ρηξικέλευθη γραμμή τους κόμματός του, μία προχθεσινή εκδήλωση της γαλλικής Αριστεράς στο Παρίσι.
Είμαστε και εμείς, όμως, οι δημοσιογράφοι κάτι τύποι … δεν παρακολουθούμε τα διεθνή πράγματα, αυτά τουλάχιστον που σχετίζονται με τη χώρα, με τη δέουσα προσοχή…

Αν αυτό συνέβαινε δε θα χρειαζόταν να αναφέρει τα της εκδήλωσης στο Παρίσι ο κ. Βούτσης. Θα το είχαν κάνει συνάδελφοι και θα έδιναν μια πληρέστερη εικόνα. Πως, δηλαδή, στην εκδήλωση συμμετείχαν στελέχη και όχι οι ηγεσίες των Οικολόγων, του Κομμουνιστικού κόμματος, της εσωκομματικής αντιπολίτευσης του Σοσιαλιστικού κόμματος και ο παραιτηθείς πρόεδρος της γαλλικής ριζοσπαστικής Αριστεράς και προσωπικός φίλος του κ. Τσίπρα , ο κ. Μελανσόν.

Όλοι αυτοί, αφού είπαν τα καλά τους λόγια για τον ΣΥΡΙΖΑ, απέκλειαν κατηγορηματικά πως μια τέτοια συγκέντρωση σηματοδοτούσε και μια προσπάθεια για επίτευξη ενότητας στην ευρύτερη γαλλική Αριστερά .
Όταν η Figaro κατέληγε με τη σημείωση πως στο μόνο που συμφώνησαν οι παριστάμενοι ήταν στον τρομπετίστα που παιάνιζε το επαναστατικό
«Bella Ciao», είπα με το νου μου, «εντάξει έγκυρη η Figaro αλλά η Κεντροδεξιά της τοποθέτηση την ώθησε να ρίξει χολή προς την
Αριστερά»…

Κακώς, άμα είσαι έγκυρος είσαι έγκυρος. Μία μέρα μετά, και με αφορμή την εκδήλωση υπέρ ΣΥΡΙΖΑ, οι Οικολόγοι έχουν γίνει εσωκομματικά «γής μαδιάμ» όχι για τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά για το επίδικο δικό τους στίγμα -αν, δηλαδή, θα συμμαχήσουν με το κυβερνητικό σοσιαλιστικό κόμμα ή όχι. Ενδεικτικό πως η πρόεδρος των Οικολόγων δεν παραβρέθηκε στην εκδήλωση, προτίμησε να δώσει το παρών σε άλλη εκδήλωση για τα 70 χρόνια του Γαλλικού Πρακτορείου Ειδήσεων, ενώ σε συνέντευξή της ξεκαθάριζε πως για τις αναγκαίες αλλαγές στην ευρωπαϊκή οικονομική πολιτική δέον είναι οι Οικολόγοι να συνεργαστούν με το Κέντρο και τους μετριοπαθείς Κεντροδεξιούς.
Άλλωστε, αυτή η συμμαχία είχε δοκιμαστεί και στις περιφερειακές εκλογές με τους διαφωνούντες να φτάνουν στα όρια της διάσπασης.
Γι΄αυτό σας λέω, ευθύνη για την ελλειπή πληροφόρηση έχουν οι συνάδελφοί μου, δεν είναι δουλειά του κ. Βούτση να παρακολουθεί όλες τις εξελίξεις στην ελλάσσονα γαλλική Αριστερή αντιπολίτευση.
«Ελπίζω ο ελληνικός λαός να αντιδράσει κατά των άδικων πολιτικών που του έχουν επιβληθεί. Διάβασα ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες δηλώσεις του Αλέξη Τσίπρα, οι οποίες περιέχονται σε πρόσφατο βιβλίο-συνέντευξη».
Δήλωση του κ. Ντ’ Αλέμα , πρώην πρωθυπουργού της Ιταλίας, πρώην υπουργού Εξωτερικών και, κυρίως, ηγετικού στελέχους του Ευρωκομμουνιστικού ιταλικού Κόμματος, της μήτρας του Δημοκρατικού Κόμματος του πρωθυπουργού Ματέο Ρέντσι.

Παρέθεσα την ιστορία του κ. Ντ΄Αλέμα για να καταλήξω στο παρόν. Ο κ. ντ ΄Αλέμα συγκαταλέγεται στην εσωκομματική αντιπολίτευση του κ. Ρέντσι, σε τελευταία ψηφοφορία στη Βουλή και, μάλιστα, για το ζέον θέμα των εργασιακών σχέσεων, η τάση αυτή του ιταλικού κυβερνώντος κόμματος, αν δε με απατά η μνήμη μου, μέτρησε 22 ψήφους. Φυσικά, ο νόμος πέρασε.

Δυο τρεις της ίδιας τάσης προτίμησαν να μην προσέλθουν καν στη ψηφοφορία, μη θέλοντας να επιβαρύνουν το σκόρ της κυβέρνησης Ρέντσι.
Σημερινό και φρέσκο. Ο Ιρλανδός πρωθυπουργός Κένι έκλεισε παταγωδώς την πόρτα σε μια ευρωπαϊκή διάσκεψη για το χρέος διατυπώνοντας την κατηγορηματική διαφωνία του με τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ.
Άδειασε τον υπουργό του των Οικονομικών που είχε αφήσει μια χαραμάδα, αλλά εν τω μεταξύ έπεσε ο πέλεκυς Λαγκάρντ, η οποία τους διεμήνυσε πως το χρέος είναι χρέος, άλλως υπάρχουν συνέπειες.

Φυσικά, απέναντί του η σύμμαχη δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ, δια στόματος Τσίπρα, το Σιν Φέιν, από τα έδρανα της αντιπολίτευσης όμως.
Είναι αληθές και απολύτως ακριβές αυτό που διατυμπανίζει ο ΣΥΡΙΖΑ, πως πλέον διαμορφώνεται στην Ευρώπη ένα κύμα πιέσεων για αλλαγή της οικονομικής πολιτικής.

Αλλά η Ελλάδα και -αν οι κάλπες τον ευνοήσουν- ο ΣΥΡΙΖΑ ως πρώτο κόμμα ή και αυτοδύναμη κυβέρνηση στις 26 πρέπει να δράσει άμεσα στη βάση των ισχυόντων δεδομένων και χρονοδιαγραμμάτων .
Τα συνόψισε ο υπουργός Οικονομικών Γκίκας Χαρδούβελης, έχοντας στο πλάι του τον Γιάννη Δραγασάκη στο πάνελ της εκδήλωσης του Economist.
Πως στις 28 Φεβρουαρίου πρέπει να έχει κλείσει η αξιολόγηση, άλλως η κυβέρνηση πρέπει να υποβάλλει αίτημα γα παράταση . Ο κ. Χαρδούβελης συνέστησε ταχεία ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων, καθώς με δοδομένη τη σχέση χρόνος -χρήμα, οι πρώτες απώλειες συμποσούνται στα 7,2 δισ.
Κυρίως, όμως, επέστησε την προσοχή στην πιθανότητα η συνεχιζόμενη εκκρεμότητα να καταλήξει στην απόλυτη ορφάνια της χώρας απέναντι, στις γνωστές για την κατανόηση -συμπαράσταση τους !!!,αγορές.

Στο ίδιο πάνελ ο κ. Δραγασάκης διεμήνυε πως «δε συνεχίζουμε με την αξιολόγηση, δεν συνομιλούμε με την τρόικα «.
Και σαν να ήταν κι εκείνος παρών στο πάνελ, ο κ. Σόιμπλε απαντούσε απο το Βερολίνο » όποια χώρα της Ευρωζώνης θέλει στήριξη μέσω του ευρωπαικού μηχανισμού θα πρέπει να δεχτεί τον αυστηρό έλεγχο της τρόικας» και, προφανέστατα, για να επιδείξει τους συμμάχους του απομονώνοντας την Ελλάδα, συνεχάρη τη γαλλική και την ιταλική κυβέρνηση για τις προωθούμενες μεταρρυθμίσεις.

Σ΄αυτά τα πέντε χρόνια της κρίσης κάηκαν κόμματα, πολιτικοί, οι πρώτοι στη σειρά, το ΠΑΣΟΚ που -πέραν των τραγικών λαθών και ευθυνών του- εισέπραξε τη σκληρότητα του πανικού των Ευρωπαίων μπροστά στην πρωτόγνωρη για τα παγκόσμια χρονικά κρίσης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ από μιά άποψη -αν βγεί πρώτο κόμμα- θα κινηθεί μέσα σε μιά ευνοικότερη συγκυρία, καθώς τα αδιέξοδα της ασκούμενης πολιτικής έχουν διαφανεί και η συζήτηση για αλλαγές έχει ήδη στηθεί.
Αλλά αυτό μόνο από μιά άποψη είναι ευνοικό. Γιατί επί του σώματος της Ελλάδας και πάλι θα μετρηθούν η υποχώρηση και τα όριά της από την πλευρά της ηγεμονεύσουσας Γερμανίας που ήδη προτάσσει ενιαίο μέτωπο με τη Γαλλία και την Ιταλία.

Οι εξαιρετικά ισορροπημένες, στα όρια του ουδέτερου, δηλώσεις του Γάλλου Επιτρόπου Μοσκοβισί και του Ιταλού πρωθυπουργού Ρέντσι, δηλαδή των συμμετεχόντων στην εξουσία στις δύο χώρες, επιτρέπουν στον κ. Σόιμπλε να επικαλείται Παρίσι -Ρώμη.
Παιχνίδι ισχύος θα παιχτεί από την 26η Ιανουαρίου και σ΄αυτό λίγο -στην καλύτερη περίπτωση -μετράει η άποψη του πρώην υπουργού Οικονομικών των ΗΠΑ Σόμερς, την οποία διατύπωσε στο όχι και τόσο φιλικό με το ευρώ London School of Economics, και επικαλέστηκε άλλο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, ο Κ. Πουλάκης .

Για να μην ξεχνιόμαστε, τους χρήσιμους ψάχνουμε και όχι τους, εν τη πολλή ευρεία εννοία, αγαπησιάρηδες.
Καταλήγω, άλλο δημοσιότητα και άλλο επί του πεδίου συμμαχία, και ως προς το τελευταίο δεν βλέπω πολλά ισχυρά χέρια να σηκώνονται. Ας έχουν γνώσιν οι φύλακες, το πρωί της 26ης Ιανουαρίου…