Σκυλεύουν το Πολυτεχνείο οι «άκαπνοι»

Παρά ένα, τεσσαράκοντα είναι τα χρόνια που «εορτάστηκε» η επέτειος του Πολυτεχνείου και τις  περισσότερες φορές το βάρος έπεφτε στην αποτίμηση του εορτασμού και όχι στο νόημα  και στα μηνύματα του.

Κάθε χρόνο, δηλαδή, μετρούμε τα επεισόδια, τις συμπλοκές, τους διαπληκτισμούς, τους προπηλακισμούς,  τις μολότωφ, τα δακρυγόνα, τις καταστροφές και τους τραυματίες.

Τόσα χρόνια  πέρασαν κι ακόμη λογαριάζουμε  το «κόστος», ηθικό και υλικό, του εορτασμού μιας επετείου που δεν είναι λίγοι εκείνοι που  την επιλέγουν  μόνο και μόνο για να κάνουν αισθητή την παρουσία τους με το χειρότερο τρόπο.

Ανάμεσα

στα επεισόδια και στις καταστροφές,  χάνεται το όποιο νόημα μπορεί πραγματικά να  θέλουμε να δώσουμε στην επέτειο.

Πανομοιότυπες δηλώσεις πολιτικών προσώπων, εκπροσώπων κοινωνικών και συνδικαλιστικών φορέων. Λόγια χωρίς βάθος και ουσία, και πρακτικές εντελώς αντίθετες απ΄αυτές που θα έπρεπε να  υπαγορεύει η εξέγερση του Νοέμβρη του ΄73. Τα ίδια και τα ίδια κάθε χρόνο για την επικαιρότητα των μηνυμάτων, κι ας έχουν περάσει 39 χρόνια από τότε .

Σαφώς  , τα όνειρα ,που λέει και ο ποιητής,  δεν βρήκαν δικαίωση. Και δεν τη βρήκαν γιατί όλοι βρεθήκαμε ελλιπείς , μικροί και ελάχιστοι απέναντι στην ουσία  και τη διαχρονικότητα  αυτής της κορυφαίας πράξης για την Ελευθερία.

Άλλοι εκμεταλλεύθηκαν την παρουσία τους σε εκείνες τις ζοφερές νύχτες του Νοέμβρη. Άλλοι αναδείχθηκαν,  καταγγέλλοντας τους  προηγούμενους, ενώ οι νεώτεροι αντιμετωπίζουν πλέον την εξέγερση ως μία  αδιάφορη και απόμακρη εθνική εορτή. Στη μνήμη τους ,  το Πολυτεχνείο μάλλον συνδέεται μόνο με επεισόδια και καταστροφές.

Φέτος, κάποιοι έσκαψαν  για να θάψουν ακόμη  πιο βαθιά την εξέγερση εκείνη. Βεβαίως, δεν περιμένεις απ΄αυτούς και τίποτα περισσότερο. Μιλάω για τις αφίσες της Χρυσής Αυγής που έβγαλε στο …σφυρί τους νεκρούς του Πολυτεχνείου και 39 χρόνια μετά δίδει αμοιβή, για όποιον  αποδείξει ότι υπήρξαν!!!

Τέτοιου είδους απόψεις  κυκλοφορούσαν όλα αυτά τα χρόνια σε λαθρόβια έντυπα της  άκρας (διάβαζε, της αχαλίνωτης και αμετανόητης) Δεξιάς. Φέτος, με την παρουσία της Χρυσής Αυγής στο Κοινοβούλιο, (που το ίνδαλμά της Γεώργιος Παπαδόπουλος , το έσβησε μέσα σε λίγες ώρες), πήραν κεφάλι και ζητούν  με  χυδαιότητα και τα… ρέστα.

Με τούτα και με κείνα φτάσαμε στο σημείο τα τελευταία χρόνια, να μην τολμάει ο κόσμος να πάει στο Πολυτεχνείο.

Οι πολιτικοί μάλιστα, με ελάχιστες εξαιρέσεις , διέκοψαν την καθιερωμένη κατάθεση στεφανιών. Γιατί, απλά, το  Πολυτεχνείο έγινε «επικίνδυνη ζώνη».

Αναφέρομαι περισσότερο στους εκάστοτε υπουργούς, υφυπουργούς και λοιπούς παράγοντες  του υπουργείου Παιδείας. Τις περισσότερες φορές επέλεγαν τα άγρια χαράματα να πάνε στο Πολυτεχνείο , μόνο και μόνο για να μην τους πουν ότι το υπουργείο Παιδείας δεν εκπροσωπήθηκε.

Φέτος, ο υφυπουργός Παιδείας Θοδωρής Παπαθεοδώρου, δεν θέλησε να ακολουθήσει αυτή την πρακτική. Πήγε μέρα μεσημέρι, την ώρα δηλαδή που σφύζει ο χώρος από φοιτητές, πολίτες, παιδιά, μαθητές  κ