Σήμερα ο Τραμπ στον Λευκό Οίκο, αύριο η Λεπέν στο Ελιζέ;

Ο Ντόναλντ Τραμπ πέτυχε το αδιανόητο – μέχρι προχθές- στο μυαλό εκατομμυρίων Αμερικανών και πολιτών σε όλο τον κόσμο. Να γίνει πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών.

Όχι με τα δισεκατομμύριά του, όχι με κάποιο επικοινωνιακό χάρισμα, όχι με εμπνευσμένη ρητορική, όχι με το άστρο ενός ηγέτη. Αλλά με διχαστικές κορώνες, με ρατσιστική λογική μίσους, με μανιχαιστική μορφή αντιπαράθεσης και δαιμονοποίηση του ξένου.

Με αυτά τα όπλα στη φαρέτρα του, έριξε όλο το βάρος του «συστήματος» …πάνω στο ίδιο το σύστημα. Και το συνέτριψε. Ποιος; Ο άνθρωπος που το εκμεταλλεύτηκε για να

χτίσει την οικονομική αυτοκρατορία του και τις επιχειρήσεις δισεκατομμυρίων που διαθέτει.

Κενός πολιτικού περιεχομένου, χρησιμοποίησε τις σειρήνες ενός ακραίου εθνολαικισμού, για να αποτανθεί στους «ξεχασμένους», εκείνους όσοι βλέπουν την παγκοσμιοποίηση να κατανέμει άδικα τα κόστη και τα οφέλη της. Τους κατοίκους της αμερικανικής περιφέρειας, των flyover states– όπως αποκαλούνται- αφού οι αστοί, πολιτισμένοι κάτοικοι των Δημοκρατικών ακτών, έχουν δει τις περιοχές αυτές μόνο από τα 35.000 πόδια.

Τους υποσχέθηκε ότι δεν θα τους ξεχάσει –και το άξεστο ύφος του, μίλησε στο θυμό τους. Έκαναν τα στραβά μάτια στον μισογυνισμό του και το ρατσιστικό του παραλήρημα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ενέκριναν τη συμπεριφορά του όλοι όσοι τον ψήφισαν.

Κατόπιν εορτής, πολλές εξηγήσεις μπορεί να δοθούν για τον θρίαμβό του.

Οι Λατίνοι δεν κινητοποιήθηκαν επαρκώς.

Οι μαύροι δεν πήγαν να ψηφίσουν.

Το σύνθημα «Να κάνουμε ξανά την Αμερική εξαιρετική» ήταν πολύ εύστοχο για ένα ιμπεριαλιστικό έθνος.

Η βουβή ψήφος είναι μη ανιχνεύσιμη.

Η συστημική υποψηφιότητα της Χίλαρυ Κλίντον ήταν λάθος επιλογή.

Το σίγουρο είναι ότι η σαρωτική νίκη του Ντόναλντ Τραμπ σηματοδοτεί την αρχή του τέλους της «πολιτικής ορθότητας». Οι λευκοί ψηφοφόροι ειδικά στις ημι-αστικές ζώνες, έδειξαν ότι μπούχτισαν με το politically correct.

Νιώθουν θύματα ενός άδικου οικονομικού συστήματος και κατηγορούν τις ελίτ οτι αδυνατούν να υπερασπιστούν το δικαιωμά τους στην ευημερία ή ακόμα χειρότερα πως τους το στερούν σκοπίμως, εξυφαίνοντας μια μεγάλη συνωμοσία.

Ο Τραμπ κέρδισε όλη την οργισμένη αντισυστημική ψήφο, χωρίς κανένα πειστικό επιχείρημα. Εμφανίστηκε ως σταυροφόρος κατά της διαφθοράς γοητεύοντας ένα μέρος των πολιτών και καλλιεργώντας την ψευδαίσθηση ότι είναι ο «κατάλληλος» για τη δουλειά.

Η πλειοψηφία των καναλιών και των εφημερίδων, έκανε ανοιχτά εκστρατεία ενάντια στην υποψηφιότητά του. Τον επέκριναν, τον σατίρισαν, τον εξέθεσαν, μετέδωσαν ξανά και ξανά κάθε ανοησία και απειλή που εκστόμισε.

Το αποτέλεσμα;

Ήταν αλεξίσφαιρος στα πυρά που, τελικά, τον ενίσχυσαν ή τουλάχιστον τον διαφήμισαν με έναν ασυνήθιστο τρόπο.

Οι δημοσκόποι δεν κατάφεραν να πιάσουν το σφυγμό των πολιτών και να αποτυπώσουν το ρεύμα, ή να ανιχνεύσουν τη βουβή ψήφο στην οποία φορτώνουν συνήθως την αποτυχία τους.

Ακόμα και εάν διακριβώνεται εκ των υστέρων, μετά την κάλπη, είναι προφανές πως οι πολίτες γυρίζουν την πλάτη στην φιλελεύθερη δημοκρατία με την κλασσική της μορφή και κλείνουν την πόρτα στο κατεστημένο.

Το έκαναν και στη Βρετανία επιλέγοντας Brexit. Έστειλαν τον Τραμπ στο Λευκό Οίκο και ίσως αύριο τη Μαρίν Λεπέν στο Ελιζέ.

Το πολιτικό σύστημα χρειάζεται να αναζητήσει καινούριο αφήγημα, ή καινούριο όραμα, με ισχυρές δόσεις συναισθηματισμού και πειστικές απαντήσεις για όσα δεν μπόρεσε να διορθώσει, αφού οι δυτικές δημοκρατίες δεν κατάφεραν να μοιράσουν δίκαια την ευημερία των πολιτών τους. Θα πρέπει να κερδίσουν ξανά το στοίχημα της παγκοσμιοποίησης για να προστατεύσουν τις αξίες που με κόπο έχτισαν.

Κανείς δεν ξέρει τι έχει στο μυαλό του ο Τραμπ.Ισως ούτε ο ίδιος γνωρίζει ακριβώς.Οι μετριοπαθείς Ρεπουμπλικάνοι και το Αμερικανικό Σύνταγμα θα λειτουργήσουν ως δικλείδες ασφαλείας αν επιχειρήσει να κάνει του κεφαλιού του. Αλλωστε, μπορεί σύντομα να αντιληφθεί πως η φωτιά που άναψε ο ανερμάτιστος βερμπαλισμός του μπορεί να μετατραπεί στο δικό του ολοκαύτωμα.