Προσέξτε; Το «μαύρο» είναι κοντά και παραφυλάει…

Δεν ξέρω πόσο κοντά στο κόκκινο είναι το μαύρο στο φάσμα των χρωμάτων, ξέρω όμως ότι στην Ελλάδα, την ώρα που οι περισσότεροι έχουν ποντάρει στο κόκκινο μπας και σταματήσει ο οικονομικός κατήφορος και ξαναμπεί στη θέση της λίγη απο τη χαμένη αξιοπρέπεια, το «μαύρο» είναι κοντά και παραφυλάει.

Ο εφιάλτης είναι εδώ, εξακολουθεί να φοράει τον μανδύα του πολιτικού κόμματος, και μάλιστα του τρίτου σε δύναμη κόμματος, και ξέρει ότι σε λίγο μπορεί να είναι η μεγάλη του ευκαιρία.

Γιατί ;
Οι δύο πρώην κυβερνητικοί εταίροι, Νέα Δημοκρατία και ΠΑ.ΣΟ.Κ απομακρύνονται όλο και περισσοτερο από το κοινό περι δικαιου αισθημα, ταμπουρωμένοι πίσω από τα λάθη τους, την ήττα τους και το δόγμα «φταίει ο λαός που δεν καταλαβαίνει». Τρέμουν ότι θα βρεθούν εντελώς εκτεθειμένοι αν το «τσούρμο» του ΣΥΡΙΖΑ καταφέρει να πάρει έστω και «δυο απο τα δέκα» που βάζει στο τραπέζι, στη διαπραγμάτευση με τους εταίρους.
Δεν καταλαβαινουν ότι έτσι ταυτίζονται ακόμη περισσότερο με τους δανειστές και αυτοκαταργούνται ως εναλλακτική για τους ψηφοφόρους, δίνοντας χώρο στη Χρυσή Αυγή να κινηθεί προς τα δεξια. Και δεν πρόκειται να τους ξελασπώσουν χαιρέκακα, ειρωνικά αστειάκια όπως το «ουάου» του Αντώνη Σαμαρά στη Βουλή.

Από την άλλη, ένα στραβοπάτημα της κυβερνησης, μια διάψευση των μεγάλων προσδοκιών των πολιτών που στηρίζουν τη διαπραγμάτευση, ξεπερνώντας με πρωτοφανή ποσοστά τις κομματικές διαχωριστικές γραμμές, θα έδινε τη μεγάλη ευκαιρία στη Χρυσή Αυγή να υποδυθεί τον μοναδικό Σωτήρα ενός κουρασμένου, απελπισμένου λαού, με σμπαραλιασμένη ιστορική μνήμη και σχεδόν μηδενικές αντοχές.

Και επειδή ο θεός της Ελλάδας έχει να φανεί εδώ και πολλά χρόνια, ας είναι όλοι πολύ προσεχτικοί. Η Αριστερά είναι για πρώτη φορά στην κυβέρνηση και δεν υπάρχει πια άλλοθι για κανέναν.