Όπου ανθεί ο μέσος όρος παύω να υπάρχω…

«Μα γιατί δεν επαναστατούμε;» Είναι μια απορία που ακούτε συχνά στις παρέες σας, όπως την άκουσα κι εγώ σε πολλά πηγαδάκια διαδηλωτών που είχαν κυκλώσει το Κοινοβούλιο, τις ημέρες που ψηφίζονταν τα νέα μέτρα και ο προϋπολογισμός. Αρχικά θεώρησα ότι αυτή η ερώτηση είναι τόσο «του συρμού» όσο και η πεποίθηση ότι «μας ψεκάζουνε». Στη συνέχεια

το έψαξα –όπως και σεις όλοι τόχετε ψάξει στο μυαλό, στις ψυχές και στα βιβλία σας από την αρχή των Μνημονίων– και θέλω να σας παραθέσω δύο –τρία εύστοχα σχόλια που … ψάρεψα σε blogs στο διαδίκτυο για το φλέγον ερώτημα. Θα βοηθήσουν στο ξεδίπλωμα της σκέψης σας

«Εκτός από κάποια ξεσπάσματα μεγάλων μαζικών συγκεντρώσεων και απεργιών ο ελληνικός λαός παρακολούθησε την κρίση σαν σίριαλ, σαν να ήταν … η ζωή της άλλης».

«Αρκετοί πήγαν στη συγκέντρωση και μετά είδαν και τον Σουλεϊμάν. Έχει να κάνει αυτό;»

Ο επόμενος blogger αναρωτιέται:
«Πώς είναι δυνατόν να μετατραπεί ως δια μαγείας σε επαναστάτη ένας καταπατητής, βρωμιάρης, οικοπεδοφάγος, φιλοτομαριστής, σκουλήκι, τζάμπα μάγκας, προσκυνημένος, διεφθαρμένος, διαπλεγμένος, γλείφτης, μοιρολάτρης, κουτοπόνηρος, θρασύδειλος, διανοητικά καθυστερημένος, πολιτισμικό απόβλητο, υποκριτής, με μια λέξη: ΕΛΛΗΝΑΣ»…

Ενδιαφέρουσα ήταν και η τοποθέτηση του Τζίμη Πανούση σε πρόσφατη συνέντευξή του «Είμαστε δουλόφρονες, όπως λέει ο Καστοριάδης από το 400 π.χ. μέχρι σήμερα είμαστε δουλοπάροικοι, ραγιάδες. Δεν είμαστε πολίτες, δεν έχουμε συνείδηση. Δεν έχουμε ζήσει καμιά επανάσταση. Πολύ σωστά βλέπουμε το κράτος ως κάτι κακό, είναι κακό έτσι όπως είναι, από την άλλη όμως δεν κάνουμε κάτι να για να αντιπαραταχτούμε..»

Σε τι απ‘ όλα να αντιπαρατεθεί αλήθεια ο άνεργος, ο χαμηλοσυνταξιούχος, ο ελεύθερος επαγγελματίας που έχει στενάξει από τα χαράτσια με μηδέν τζίρο ;
Στον πρωθυπουργό που δεσμεύτηκε και πάλι ότι είναι η τελευταία φορά που κόβονται μισθοί και συντάξεις;
Στους ήρωες του Κοινοβουλίου, στους άλλοτε παντοδύναμους υπουργούς του ΠΑΣΟΚ που σαν τις ζαλισμένες πεταλούδες τις νύχτας πέφτουν σε όσα φώτα έχουν απομείνει μέχρι να καούν;

Στη λίστα Λαγκάρντ; Σε όσους έκαναν την καβάντζα τους και την κάνουν ακόμα;
Σε όσους βολεύτηκαν στις ΔΕΚΟ επί τρεις δεκαετίες;
Σε όσους είναι ακόμη βολεμένοι και κρατούν την ανάσα τους για να μην τους ανακαλύψουν;

Οι πολιτικοί και κοινωνικοί αναλυτές έχουν δώσει την ερμηνεία τους. Η κοινωνική έκρηξη (που δεν αποκλείεται να έχει και θύματα) μπορεί να συμβεί ανά πάσα στιγμή… Λίγο να ξεφύγουν τα πράγματα, ξέρουμε όλοι ότι μπορεί να καεί η μισή Αθήνα.
Όμως, η κοινωνική εξέγερση είναι άλλου παπά ευαγγέλιο … Προϋποθέτει πολιτικούς όρους που δεν υπάρχουν, οράματα που μπορεί για λίγους μήνες να γεννήθηκαν αλλά δεν άντεξαν στη σκληρή πραγματικότητα, και εμπνευσμένες πρωτοπόρες ηγεσίες που δεν έχουν, τελικά, εμφανιστεί.

Από την άλλη πλευρά οι αριθμοί είναι αμείλικτοι …
Διάβαζα ότι η Τουρκία είχε δανειστεί από το ΔΝΤ 47 δισ ευρώ και σήμερα οφείλει μόνο 1,3 δισ για να ξεχρεώσει …