Όλα πλαστά, εκτός από το χαμόγελο των παιδιών…

Πλαστές πινακίδες. Πλαστοί άνθρωποι. Πλαστοί υπουργοί. Πλαστοί βουλευτές. Πλαστοί συνδικαλιστές. Πλαστές σκέψεις. Πλαστά συναισθήματα. Πλαστές συνειδήσεις. Πλαστά όνειρα. Πλαστές ελπίδες. Πλαστές υποσχέσεις. Πλαστές αλήθειες. Πλαστά ψέματα. Πλαστά ιδανικά. Πλαστοί ήρωες. Πλαστά λόγια. Πλαστοί όρκοι. Πλαστές αποφάσεις. Πλαστή νοημοσύνη. Πλαστή καλοσύνη. Πλαστή κακία. Πλαστό μέλλον. Πλαστό παρόν. Πλαστό παρελθόν.

Πλαστές πρωτοβουλίες. Πλαστοί ήχοι. Πλαστές αγκαλιές. Πλαστές χειραψίες. Πλαστά φιλιά. Πλαστές

αγκαλιές. Πλαστά συμβόλαια. Πλαστές φωνές. Πλαστές ζωές. Πλαστά έγγραφα. Πλαστές σφραγίδες. Πλαστές γνωματεύσεις. Πλαστές προσλήψεις. Πλαστές υπογραφές. Πλαστή Δημοκρατία. Πλαστοί αριστεροί. Πλαστοί δεξιοί. Πλαστοί κεντρώοι.

Πλαστά ερωτήματα. Πλαστές απαντήσεις. Πλαστά ανέκδοτα. Πλαστές κολακείες. Πλαστές φιλοφρονήσεις. Πλαστές φιλίες. Πλαστοί εχθροί. Πλαστοί μισθοί. Πλαστές συντάξεις. Πλαστά αδιέξοδα. Πλαστές απειλές. Πλαστή κοινωνία. Πλαστός κόσμος. Πλαστή ενημέρωση. Πλαστός πολιτισμός. Πλαστή παιδεία. Πλαστή υγεία. Πλαστές απεργίες. Πλαστές χαρές. Πλαστές λύπες. Πλαστοί γάμοι. Πλαστά διαζύγια. Πλαστά σύμβολα. Πλαστοί μύθοι. Πλαστή πίστη. Πλαστά χρόνια. Πλαστές γιορτές. Πλαστοί νόμοι. Πλαστά κόμματα. Πλαστές συμφωνίες. Πλαστές ειδήσεις. Πλαστές ευχές. Πλαστές προσευχές. Πλαστές κατάρες. Πλαστό ταλέντο. Πλαστοί αρχηγοί. Πλαστές φωτογραφίες. Πλαστές ιστορίες. Πλαστά τραγούδια. Πλαστά βραβεία. Πλαστές αναμνήσεις.

Πλαστά εισιτήρια. Πλαστοί σύμμαχοι. Πλαστές δίκες. Πλαστοί στόχοι. Πλαστά σχέδια. Πλαστές απολαύσεις. Πλαστές πανωλεθρίες. Πλαστοί θρίαμβοι. Πλαστές δημοσκοπήσεις. Πλαστές πλειοψηφίες. Πλαστή φτώχεια. Πλαστή ευμάρεια. Πλαστές απομιμήσεις. Πλαστές αυθεντίες. Πλαστά επιτεύγματα. Πλαστές επιχορηγήσεις. Πλαστά δώρα. Πλαστές έρευνες. Πλαστές διαφωνίες. Πλαστές διαπραγματεύσεις. Πλαστή ανάπτυξη.

Όλα, μα όλα πλαστά. Εκτός από το χαμόγελο των παιδιών. Εκτός από το αθώο βλέμμα των παιδιών. Ευτυχώς ο Φωτάκος μου, ο γιός της Μαρίας και του Γιάννη, το παιδί όλων μας, όπως όλα τα παιδιά είναι παιδιά όλων μας, μου θύμισε με το χαμογελό του να ζήσω. Κι αυτό το κλικ στο κινητό που αποτυπώνει τη χαρά του, γιατί πήρε… δίπλωμα σε ένα παιχνίδι δεξιότητας με τα φιλαράκια του. Ο Φωτάκος μου που φεύγει με τους (κυριολεκτικά) ήρωες γονείς του γιά λίγες ημέρες στην Άνδρο, δεν ξέρει ότι σήμερα το μεσημέρι με έκανε γιά μισή ώρα να νιώσω κανονικός και όχι πλαστός άνθρωπος.

Με έκανε να συνειδητοποιήσω αυτό που έλεγε ο Ωριγένης: «μερικές σταγόνες αγάπης μπορούν να αγιάσουν έναν ωκεανό μίσους».