Οι ξόβεργες και το πολιτικό bullying

Άνθρωπος είναι κι ο δάσκαλος, δεν άντεξε, σταμάτησε απότομα το μάθημα, σηκώθηκε από τη καρέκλα και άρπαξε το μικρό παιγνίδι από εκείνον, τον αδιάφορο μαθητή, που καθόταν στο τελευταίο θρανίο. Έπειτα έβαλε τα δυνατά του και το έλιωσε μέσα στα χέρια του, έτσι να βλέπουν και οι υπόλοιποι, υπάρχουν κανόνες, δεν θα ανεχόταν άλλες τέτοιες ανόητες συμπεριφορές μέσα στη δική του τάξη! Μα είχε μυριστεί ετούτο το αδιόρθωτο και θορυβώδη ποντικάκι.

Η κατάταξη των μαθητών είχε γίνει από νωρίς και με οδηγό το αλάνθαστο μάτι του.

-Οι καλοί παιδάκι μου φαίνονται, γυαλίζουν από μακριά…έλεγε

και ξανάλεγε.
Όσο για τους άλλους, εκείνους που δεν είναι της προκοπής, αυτοί μόνο εμπόδια φέρνουν στην ομάδα και πρέπει κάθε τόσο να τους ταρακουνάς, να τους συμμαζεύεις, αν θέλεις να μην παρασυρθούν όλοι μαζί προς τα κάτω.

Περάσανε τα χρόνια, ο δάσκαλος άσπρισε, έγινε διευθυντής, μέχρι που πρόφτασε να πάρει τη σύνταξη του, όσο για τους μαθητές που περάσαν από τα χέρια του, ούτε που θυμάται αριθμούς και δεν ξεχωρίζει πρόσωπα.
Όμως εκείνος ο απρόσεκτος μικρός, ο διαβολάκος που ενοχλούσε τη τάξη, δεν ξέχασε ποτέ με πόση βία έχασε το χαζοπαιγνίδι του, και δεν ήταν η μοναδική στιγμή που θα γινόταν το κορόιδο.
Δεν έγινε ποτέ μέλος της αφρόκρεμας, και όταν τον έβαζαν συμμέτοχο στο παιγνίδι είχε το ρόλο του κολαούζου, το είπαν και το πίστεψε μέχρις εκεί θα έφτανε το σκοινί του! Και το έδεσε σφιχτό κόμπο μέσα στη ψυχή του.

Από τη στενή γωνιά του, από αυτά τα άτιμα, τα περιθώρια, που είναι τα αναγκαστικά αληθινά άκρα, ζούσε τη ζωή του σιωπηλός, είχε που είχε την χαμηλή του αυτοεκτίμηση, έβλεπε κάθε τόσο ένα σωρό από άσπονδους φίλους και γνωστούς, πρώτα να φουσκώνουν και έπειτα να ξεφορτώνουν πάνω του ολάκερη τη μαγκιά της σκέψη τους.
-Εδώ είναι το σωστό και εκεί το λάθος, μα καλά δεν βλέπεις τίποτα;
Πολύ πριν τον ρωτήσουν και γνώριζαν, έδιναν τις σωστές συμβουλές, τις ορθές απαντήσεις!
Αργότερα έμαθε και το όνομα απ´αυτό το μάθημα, που στα σχολεία έχει όνομα, λέγεται bullying, ενώ στην ενήλικη καθημερινότητα, πρόκειται για τις μικρές φασιστικές πρακτικές, γεννήματα κι αυτά της ανθρώπινης αγέλης και των σκληρών τετράγωνων στερεότυπων, που αλυχτούν πίσω από κάθε βήμα.

Οι τωρινές εκλογές θα γίνουν μια ακόμη λαμπρή ευκαιρία τέτοιων πιέσεων και εκβιασμών, μαθητές και δάσκαλοι, όλοι μας, το βλέπουμε να ξεδιπλώνεται όλο και πιο ακραία, όλο και πιο βίαια μπροστά μας, πάνω μας.

Οι θεραπευτές-σωτήρες πολιτικοί, πρώτα γεμίζουν με οικονομικές υποσχέσεις κι έπειτα, αφού δαγκώσει ο ένας τον άλλον, κουνάνε δάχτυλα και μας κάνουν bullying,
- πρόσεχε, αν κάνεις λάθος χάθηκες, κανόνισε ρε σίχαμα, γιατί να σε φάει το μαύρο φίδι!

Εύκολα χωρίζουμε σε στρατόπεδα, άραγε θα τραβήξουμε με εκείνους που παραχώνουν οικονομικές υποσχέσεις στις κωλότσεπες ή θα πέσουμε στην αγκαλιά παραβατικών και άλλων «κυνηγών», όλων εκείνων που πόνταραν στη φτώχεια και τη μοναξιά της προσωπικής απομόνωσης;

Είμαστε έτοιμοι να πέσουμε στη πρώτη ξόβεργα, αρκεί να μοιάζει σε κείνη που έπεφτε και ο γέρος πατέρας μας. Κι έπειτα να κελαηδάμε μονότονα, σαν ταλαίπωρα πουλάκια.