Οι πρυτάνεις κράτησαν κλειστά τα Πανεπιστήμια. Τι ντροπή…

Θα μου προκαλούσαν θλίψη για την κατάντια τους αν δεν με κυρίευε οργή για τις αθλιότητες που διέπραξαν σε βάρος των φοιτητών και των οικογενειών τους.

Σε πρυτάνεις, αναφέρομαι, και κοσμήτορες των ΑΕΙ, οι οποίοι έδωσαν τον υπέρ πάντων για να κρατήσουν κλειστά τα Ιδρύματα, αδιαφορώντας για δεκάδες χιλιάδες νέους ανθρώπους και τους γονείς τους, που κάνουν το σκατό τους παξιμάδι για να τους σπουδάσουν…

Υπερασπίσθηκαν -λένε- το δικαίωμα στην εργασία των διοικητικών

υπαλλήλων τους και προμόταραν την απεργία τους, αφού πρώτα αρνήθηκαν να καταγράψουν τα προσόντα ενός εκάστου. Ξέχασαν, βέβαια, να αναφέρουν ότι στις θέσεις τους έχουν εκλεγεί ΚΑΙ με την ψήφο των διοικητικών υπαλλήλων -γεγονός που θα προκαλούσε γέλια μέχρι δακρύων αν ετίθετο προς συζήτηση σε οποιοδήποτε Πανεπιστήμιο του δυτικού κόσμου.

Τελικά, αναγκάστηκαν να κάνουν την ανάγκη φιλοτιμία και να δηλώσουν ότι θα ανοίξουν τα Ιδρύματα τα Δευτέρα, αφού ο υπουργός Παιδείας κινήθηκε νομικά εναντίον της απεργίας των διοικητικών…

Είχε προηγηθεί, βεβαίως, η «μυθική» ατάκα του πρύτανη, Πελεγρίνη, ότι «δεν χάθηκε ο κόσμος αν χαθεί ένα εξάμηνο για τους φοιτητές, το θέμα είναι να μη χαθεί το δημόσιο Πανεπιστήμιο».

Το μόνο που δεν εξήγησε ο αξιότιμος πρύτανης (που κάποιες νύχτες «διαπρέπει» ως ηθοποιός») είναι ποιος θα πλήρωνε όσα θα έχαναν οι φοιτητές μαζί με το εξάμηνο. Μήπως ο ίδιος;