Οι φοβισμένοι Σαμαρά, οι απελπισμένοι Τσίπρα, οι ανιστόρητοι… Χρυσή Αυγή

Όλες οι δημοσκοπήσεις των τελευταίων μηνών μαρτυρούν το ίδιο και το αυτό.

Ένας λαός βαθύτατα διχασμένος, κινούμενος μεταξύ τρόμου (για το ενδεχόμενο ακόμη χειρότερων ημερών) και απελπισίας (για το εξοντωτικό σήμερα), αναζητεί πολιτική εκπροσώπηση μεταξύ ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και Χρυσής Αυγής, αναμένοντας -επί ματαίω προς το παρόν- κάποιο αξιόπιστο

Το μεγαλύτερο κομμάτι του τρομαγμένου αστικού κόσμου και της καθημαγμένης μεσαίας τάξης, όσοι διατηρούν την ελπίδα ότι η παρτίδα μπορεί να σωθεί και η πατρίδα να κλείσει τις πληγές της, μέσα από αυτόν τον τόσο δύσβατο δρόμο, φαίνεται να στοιχίζονται πίσω από τον Αντώνη Σαμαρά.

Στον άνθρωπο, τον οποίο οι ίδιοι αμφισβητούσαν πάσει δυνάμει πριν από ένα χρόνο -θεωρώντας τον λαϊκιστή και έτοιμο να κάνει τα πάντα για την εξουσία- δείχνουν να εναποθέτουν τώρα την ελπίδα τους…

Στην απέναντι όχθη στέκουν οι απελπισμένοι, μεγάλο τμήμα των ανέργων και των οικογενειών με ανέργους, σημαντικό κομμάτι της νεολαίας που βουλιάζει στα αδιέξοδα, αλλά και εκείνοι που έζησαν στις αγκάλες του ΠΑΣΟΚ -κράτους, τα προηγούμενα χρόνια, και σχεδόν μεταφυσικά ελπίζουν ότι ίσως καταφέρουν να κρατήσουν προνόμια που θεωρούν δικαιώματά τους…

Όλοι αυτοί συνωθούνται στον ΣΥΡΙΖΑ, με την ελπίδα ότι ο Αλέξης Τσίπρας θα μπορέσει να καταργήσει τα Μνημόνια, κρατώντας ταυτόχρονα τη χώρα στο ευρώ, ή έστω να διαπραγματευτεί αποτελεσματικότερα με τους δανειστές -επισείοντας την απειλή ότι θα προκαλέσει διεθνές χάος…
Όλα τα γκάλοπ, όμως, καταγράφουν τάση ανακοπής της δυναμικής του Αλέξη Τσίπρα, καθώς διευρύνεται το ποσοστό όσων εκτιμούν ότι η στρατηγική αυτή δεν είναι ρεαλιστική.

Μια τρίτη κατηγορία Ελλήνων φαίνεται να έχει πειστεί πως δεν θα γίνει τίποτα της προκοπής ούτε με τη ΝΔ ούτε με τον ΣΥΡΙΖΑ. Με πρώτο ζήτημα στο μυαλό τους την ανεργία, δεύτερο την ατιμωρησία όσων κατάκλεψαν το κράτος, και τρίτο τη λαθρομετανάστευση
και τη συνεπαγόμενη εγκληματικότητα, δηλώνουν ότι συντάσσονται με τη Χρυσή Αυγή…

Το κόμμα που δεν κάνει τίποτα για να κρύψει ούτε τις φιλοναζιστικές καταβολές του, ούτε τον ρατσιστικό μισανθρωπισμό του -σήμερα για τους μετανάστες και αύριο για τους μη αρεστούς Έλληνες, όπως έκανε αντιστοίχως ο Χίτλερ για τους Γερμανούς…

Είναι το μόνο κόμμα που, δημοσκοπικά τουλάχιστον, σημειώνει μεγάλα κέρδη σε σχέση με το εκλογικό ποσοστό του περασμένου Ιουνίου -όλα τα υπόλοιπα χάνουν έδαφος.

Όπως έδειξε δε το γκάλοπ της MRB (για τη Realnews) κερδίζει το 9% των ψηφοφόρων της ΝΔ, αλλά και το 6% των οπαδών του ΣΥΡΙΖΑ

Είναι, πραγματικά, σοκαριστική η αποκάλυψη. Και αποδεικνύει ότι οι χρυσαυγίτικες απόψεις αγγίζουν πολίτες που προέρχονται και από την Αριστερά.

Αλλά, μήπως, και το κόμμα του Λεπέν στη Γαλλία δεν είχε ενισχυθεί από κοινωνικά στρώματα που, έως τότε, ψήφιζαν το Κομμουνιστικό Κόμμα;

Κάπου παραδίπλα, άγνωστο πού ακριβώς, αναζητούν διαύλους επικοινωνίας με την κοινωνία το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ. Στηρίζουν την κυβέρνηση, αλλά δεν πιστώνονται τίποτα από τα θετικά της -αντίθετα, χρεώνονται όλη τη φθορά της.

Στο απαξιωμένο από την Παπανδρεϊκή λαίλαπα ΠΑΣΟΚ, αντί να κοιτάξουν να κλείσουν τους λογαριασμούς με το παρελθόν μέσω μιας γενναίας όσο και λυτρωτικής αυτοκριτικής, εξακολουθούν να κινούνται στον αδιέξοδο δρόμο του «σώσαμε τη χώρα», προβάλλοντας το ανεδαφικό σύνθημα «όπως πέσαμε μαζί με την Ελλάδα, έτσι θα ανέβουμε μαζί της»…

Εσχάτως, μάλιστα, κατηγορούν τη ΝΔ ότι τους κλέβει το έργο που εκείνοι είχαν ξεκινήσει…

Το τελευταίο, ίσως, θυμίζει στους παλιότερους τον πολιτικό θρήνο του ΚΚΕ πριν από τον εκλογικό θρίαμβο του Ανδρέα Παπανδρέου, το 1981…

Αντίστοιχα, η ΔΗΜΑΡ δείχνει να ταμπουρώνεται πίσω από μια ανεξήγητη αίσθηση αυτάρκειας και αποφεύγει κάθε οργανωμένη συζήτηση για την ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς.

Αποτέλεσμα: εδραιώνεται το πολιτικό δίπολο (ΝΔ -ΣΥΡΙΖΑ) και στην τρίτη θέση «κατσικώνεται» η Χρυσή Αυγή…

ΥΓ. Αν έως πέρυσι η συντριπτική πλειοψηφία όσων επέλεξαν τη Χρυσή Αυγή είχε το άλλοθι ότι «δεν γνώριζε τι ψήφιζε», τώρα δεν έχει κανένα. Η θεωρία των αθώων πολιτών, που έχουν πάντα δίκιο, ούτως ή άλλως δεν ισχύει -πόσο μάλλον όταν η συζήτηση αφορά νοσταλγούς του Χίτλερ…