Ο Τσίπρας πάει σε μετωπική με Σόιμπλε, αλλά θα το στρίψει στο παρά 5…

Έχω την πεποίθηση ότι η κυβέρνηση οδεύει ολοταχώς προς μετωπική σύγκρουση με το Βερολίνο και ακριβώς στο παρά 5 θα κάνει πίσω, επιχειρώντας να φορτώσει το πολιτικό κόστος στην…ελληνική αντιπολίτευση.

Εξηγούμαι: ο πρωθυπουργός άσκησε σφοδρή κριτική στο ΔΝΤ, τονίζοντας ότι ή θα συμβιβαστεί για να βρεθεί λύση στη μέση του δρόμου, ή θα φύγει από το μνημόνιο. Για λογαριασμό του ΔΝΤ

δεν απάντησε η διευθύντριά του Κριστίν Λαγκάρντ, αλλά ο…Βόλφγκαγκ Σόιμπλε, απειλώντας ξανά με αποβολή της Ελλάδας από το ευρώ.

Ποιο είναι το θέμα; Το ΔΝΤ απορρίπτει την ελληνική πρόταση για εξεύρεση των χρημάτων, που έχουν συμφωνηθεί στο μνημόνιο του καλοκαιριού, από αύξηση 1% στις ασφαλιστικές εισφορές των εργοδοτών (ώστε να μη μειωθούν οι κύριες συντάξεις) και από άλλο 0,5% στις ασφαλιστικές εισφορές των εργοδοτών και 0,5% στις ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων (ώστε να μη μειωθούν οι επικουρικές συντάξεις).

Το επιχείρημά του είναι ότι έτσι θα αυξηθεί κι άλλο η ανεργία. Το αντεπιχείρημα της κυβέρνησης είναι ότι δεν αυξήθηκαν οι θέσεις εργασίας όταν μειώθηκαν οι εισφορές, αλλά δεν εισακούγεται.

Το ΔΝΤ επιμένει, ακόμη, να δοθούν τα «κόκκινα» δάνεια δε διεθνή fund (τα αποκαλούμενα «κοράκια»), καθώς επίσης και στην απελευθέρωση των μαζικών απολύσεων στις επιχειρήσεις.

Ο πρωθυπουργός ξέρει ότι θα έχει τεράστιο πολιτικό κόστος αν προχωρήσει σε τσεκούρωμα των συντάξεων, τη στιγμή που είχε υποσχεθεί ακριβώς το αντίθετο, και επιχειρεί να οδηγήσει σε υποχώρηση το ΔΝΤ ή σε αποχώρηση από το ελληνικό πρόγραμμα. Υπογραμμίζει δε ότι δεν ζητά αλλαγή των όρων του μνημονίου, αλλά διαφορετική κατανομή των κονδυλίων που περιλαμβάνει.

Ο Σόιμπλε, όμως, βρίσκεται σε ανοιχτή γραμμή με τον Πολ Τόμσεν (που είναι, πλέον, επικεφαλής του ΔΝΤ στην Ευρώπη) και ανέλαβε να…εξηγήσει ότι όλα πρέπει να γίνουν όπως τα λέει το Ταμείο. Άλλωστε, το ίδιο το μνημόνιο προβλέπει τη συμμετοχή του, ενώ το καταστατικό του ESM (του Οργανισμού που χρηματοδοτεί την Ελλάδα) αναφέρει ότι δίνει χρήματα μόνο με συμμετοχή του ΔΝΤ.

Η κυβέρνηση πιστεύει ότι από τη στιγμή που έγινε η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, βγήκε η θηλιά από το λαιμό της και τώρα μπορεί να διαπραγματευτεί πιο σκληρά, έχοντας και συμμάχους όπως ο Ολάντ και ο Ρέντσι. Εκείνο το οποίο δεν φαίνεται να λαμβάνει σοβαρά υπόψιν είναι ότι και η Μέρκελ θεωρεί αδιαπραγμάτευτη την παραμονή του ΔΝΤ, όπως επίσης και οι βουλευτές που στηρίζουν την κυβέρνησή της.

Το πιθανότερο, λοιπόν, είναι ο πρωθυπουργός να βρει σε…τοίχο. Τότε, πιθανότατα, θα ζητήσει ξανά στήριξη από την ελληνική αντιπολίτευση, ώστε να μη μειωθούν οι συντάξεις. Και μόλις υποχρεωθεί να τις κάνει, θα επιχειρήσει να χρεώσει στα άλλα κόμματα το κόστος της μη στήριξής του σε μια εθνική μάχη…